เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 710

บทที่709 ทำไมมือเธอสั่น?

เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับเครื่องบินงั้นเหรอ?

พอเสี่ยวเหยียนได้ยินข่าวนี้ก็รู้สึกได้ว่าสมองของเธอว่างเปล่าทันที เธอตกใจกับข่าวนี้ อึ้งอยู่นานกว่าจะดึงสติกลับมาได้

“เมื่อ เมื่อกี้เธอว่าไงนะ? อะไรคือเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับเครื่องบิน? ”

เสี่ยวเหยียนไม่ใช่หานมู่จื่อ ที่เลขาของเธอไม่ต้องพูดอะไรก็เข้าใจ ก็เลยบอกเกี่ยวกับเรื่องที่ซูจิ่วเล่าให้ตัวเองฟังให้เสี่ยวเหยียนรับรู้ พอเห็นท่าทางของเธอดูไม่เข้าใจ ก็เลยพูดออกมาตรงๆ “ถ้าเกิดว่าคุณยังไม่เข้าใจล่ะก็ หยิบโทรศัพท์ออกมาหาข่าวดูเถอะ มันมีรายงานข่าวออกมาแล้ว”

เสี่ยวเหยียน：“……”

เธอจะยังมีเวลาไปทำอะไรอย่างอื่นที่ไหนกันล่ะ ได้แต่รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาหาข่าวทันที

แล้วก็เห็นข่าวว่าเกิดอุบัติเหตุกับเครื่องบินที่เย่โม่เซินนั่งมา

“มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน? ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น? มันเป็นไปได้ยังไง? ” หลังจากที่เห็นข่าว เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าตัวเองรับไม่ได้

ทั้งๆ ที่……มันเป็นวันแห่งความสุขแท้ๆ ทำไมถึงได้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนี้ขึ้นได้?

ทันใดนั้น เสี่ยวเหยียนก็นึกถึงแก้วที่หานมู่จื่อทำตกแต่งก่อนที่จะแต่งหน้าได้ ในตอนนั้นที่ผู้ช่วยสไตลิสต์พูดอย่างไม่คิด

เลือดออก เป็นลางร้าย

ตอนนั้นเสี่ยวเหยียนยังรู้สึกว่าผู้ช่วยคนนี้ช่างพูดไม่เป็นเลยจริงๆ มาพูดเรื่องลางร้ายทำให้คนอื่นไม่ชอบ

แต่พอตอนนี้มาดูแล้ว มันคำเตือนใช่ไหม?

เสี่ยวเหยียนตะลึงไปเลย รู้สึกเหมือนว่าสมองกำลังเดือด ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น

มู่จื่อ……

เธอนึกถึงหานมู่จื่อขึ้นมา

เรื่องนี้ ถ้าเกิดว่าที่เจ้าสาวอย่างเธอรู้เข้าจะเป็นยังไงกัน?

พอคิดแบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ไม่สามารถหยุดมือที่สั่นเทาของตัวเองได้

“ข่าวนี้เป็นเรื่องจริงรึเปล่า? ไม่แน่ว่าคุณชายเย่อาจจะไม่ได้อยู่บนเครื่องบินก็ได้? ”

ผู้ช่วยเลขาส่ายหน้า “เรื่องนี้ฉันเองก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันค่ะ พี่ซูกำลังรีบกลับมาแล้ว เรื่องนี้……”

พูดไปได้ครึ่งเดียว จู่ๆ ผู้ช่วยเลขาก็หยุด แล้วก็มองไปที่ด้านหลังของเสี่ยวเหยียนอย่างหน้าซีด ริมฝีปากของเธอก็สั่น

ท่าทางของเธอแบบนี้ เสี่ยวเหยียนเข้าใจในทันที แต่ว่าเธอยังไม่ทันจะได้หันไป ก็ได้ยินเสียงหานมู่จื่อเอ่ยปากถาม

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ”

เสี่ยวเหยียนหันกลับมาถามโดยอัตโนมัติ “ทำไมเธอออกมาล่ะ? ”

หานมู่จื่อ“……ฉันออกมาไม่ได้เหรอ? ”

เสี่ยวเหยียน：”ฉันหมายความว่า เธอจัดการเรียบร้อยแล้วเหรอ ฉันกำลังจะให้เธอไปตามสไตลิสต์มาให้พวกเราเลย”

“ฉันบอกว่าไม่ต้องไปตามสไตลิสต์มาแล้วไม่ใช่เหรอ? ” หานมู่จื่อลูบคางของตัวเองที่พึ่งแก้ไขไปเมื่อกี้นี้ “ฉันเช็ดลิปสติกออกไปแล้ว แล้วก็แต่งหน้าเพิ่มเล็กน้อย น่าจะไม่ได้มีปัญหาอะไรแล้ว โม่เซินน่าจะใกล้มาถึงแล้วนะ พวกเรารีบออกไปกันเถอะ”

พอได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียนกับผู้ช่วยเลขาก็อดไม่ได้ที่จะหันมามองหน้ากัน แล้วก็เห็นสายตาที่ไม่มีทางเลี่ยงของกันและกัน

พอว่าหานมู่จื่อจะเดินออกไปข้างนอกจริงๆ ผู้ช่วยเลขาก็รีบผลักเสี่ยวเหยียน ส่งสัญญาณให้เธอคิดหาวิธี เสี่ยวเหยียนคิดไปคิดมา ทันใดนั้นก็ตะโกนออกมาเสียงดัง “รอก่อน”

เสียงตะโกนนี้ทำให้มู่จื่อตกใจ เธอหยุดเดินอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็หันกลับมามองเสี่ยวเหยียน คิ้วที่บอบบางของเธอก็ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย

“ เสี่ยวเหยียน เธอเป็นอะไรไป? ”

“คือว่า……”เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างสับสน มือของเธอเกาหัวตัวเองอย่างประหม่า “หน้าเธอยังแต่งไม่เรียบร้อยเลย สีตรงคางยังดูไม่ค่อยปกติเท่าไหร่นะ เธอใช้รองพื้นคนละสีงั้นเหรอ? ”

หานมู่จื่อ ：“……”

เธอเอื้อมมือออกไปแตะตรงคางตัวเองอีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว