เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 715

บทที่714 ชีวิตคนเป็นเรื่องสำคัญ

หลังจากได้เห็นรูปภาพ ในตอนแรกชายคนนั้นเพียงแค่ประหลาดใจ เพราะชายหนุ่มในรูปมีใบหน้าที่หล่อเหลา ออร่าเยือกเย็น

แม้ว่าเป็นเพียงแค่รูปภาพรูปเดียว แต่ความมีอำนาจที่ปกคลุมอยู่บนตัวเขา ออร่าเฉยชาที่แผ่ไปทั่วกลับพัดตีมา ราวกับชายคนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

ที่สำคัญที่สุดคือ ใบหน้าของชายคนนี้คุ้นตามา

“นี่…..นี่คือ? ”

ปฏิกิริยาที่แปลกไปนี้ ทำให้มู่จื่อคิดว่าเขารู้จักเย่โม่เซิน กระทั่งอยู่ในหมู่ผู้รอดชีวิตที่พากลับมา

ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างเขาเหลือบมองมาทางนี้อย่างไม่ตั้งใจ พอมองแล้วดวงตาก็เบิกกว้างอย่างไม่รู้ตัว “นี่ นี่คือคุณชายเย่ไม่ใช่เหรอ? ”

มีคนรู้จักเขา? หานมู่จื่อหันไปทางเขาด้วยแววตามีความหวัง แต่ผู้ชายที่พูดคุยกับหานมู่จื่อเมื่อครู่นี้ก็เคาะหัวไปหนึ่งที ราวกับนึกอะไรได้ในทันใด

“ฉันก็ว่าทำไมคุ้นตาขนาดนี้ พอถูกนายเรียก ก็นึกออกขึ้นมาเลย นี่คือคุณชายเย่ไม่ใช่เหรอ? ” เขามีอารมณ์ตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ไม่นานก็ตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ แววตาและสีหน้าก็กลายเป็นหนักอึ้งในทันที

เขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่หานมู่จื่ออีกครั้ง น้ำเสียงแหบแห้งเล็กน้อย

“คุณผู้หญิง คุณคงไม่หมายถึง…..คุณชายเย่ก็นั่งเครื่องบินลำนี้มาหรอกนะ? ”

คำพูดเดียว ทำให้แสงไฟในดวงตาของหานมู่จื่อดับวูบในทันที ตอนที่เห็นการแสดงออกของพวกเขาก่อนหน้านี้ เธอยังนึกว่าหาเย่โม่เซินเจอแล้ว อีกเดี๋ยวเธอก็จะได้เจอเขา

แต่ว่าตอนนี้พวกเขาทั้งสองกลับถามตัวเธอ ว่าเย่โม่เซินก็ขึ้นเครื่องบินลำนี้เหรอ?

เธอจะตอบยังไง? เธอหวังจริงๆ ว่าเย่โม่เซินไม่ได้ขึ้นเครื่องบินลำนี้…..

ไม่อย่างนั้น…..

ร่างผอมบางของหานมู่จื่อสั่นไหวท่ามกลางเงาแสงไฟ แทบจะทรุดลงไปข้างหน้า โชคดีที่หานชิงคว้าเธอไว้ เม้มริมฝีปาก แล้วพูดเสียงนิ่ง“ดูเหมือนพวกเขาจะยังหาเย่โม่เซินไม่พบ มู่จื่อ พวกเราอยู่ที่นี่ไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ สู้ไปหาที่พักใกล้ๆ ก่อนดีกว่า พักผ่อนสักคืน แล้วรอฟังข่าว”

ตรงข้ามกับแสงไฟ สีหน้าของหานมู่จื่อมีความซีดขาว เธอกัดริมฝีปากล่างแล้วออกแรงส่ายหัว

เห็นได้ชัดว่าน้ำตาได้มารวมกันอยู่ที่เบ้าตาแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ไหลลงมา ดวงตาแดงก่ำเหมือนอะไรบางอย่าง แต่หานมู่จื่อก็ยังกัดริมฝีปากอย่างเอาเป็นเอาตาย ส่ายหัว ไม่ส่งเสียง

ราวกับเด็กที่เอาแต่ใจ

หานชิง “.....”

เขาได้เพียงถอนหายใจในใจ มองไปที่คนตรงข้าม

คุณลุงวัยกลางคนมีปฏิกิริยากลับมา หลังจากส่งสายตาให้พนักงานข้างตัว ก็ดูเหมือนอดไม่ได้ที่จะเปิดปาก

“คุณนายน้อยคุณชายเย่ อันที่จริงคุณไม่ต้องกังวล เท่าที่ผมรู้ คุณชายเย่เป็นคนที่ฉลาดมาก วันนี้พวกเราเจอผู้รอดชีวิตหลายคนมาก ในบรรดานั้นมีคนชรา เด็กน้อย พวกเขาต่างเอาชีวิตรอดมาได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่เก่งกาจอย่างคุณชายเย่ ต้องไม่มีเรื่องเกิดขึ้นแน่นอน”

“ใช่แล้ว”

อีกคนหนึ่งที่ฟังอยู่ ก็พูดขึ้นเช่นกัน “คุณชายเย่เป็นคนมีความสามารถ คุณวางใจเถอะ ไปหาที่พักผ่อนสักคืนก่อน ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้พวกเราก็หาเขาเจอแล้ว”

หานมู่จื่อไม่พูดอะไร ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ร่างที่ผอมเพรียวกลับมีแรงจนทำให้คนแปลกใจ

การค้นหากู้ภัยท่ามกลางผืนทะเลที่เชี่ยวกรากนี้ เป็นเรื่องที่อันตรายมาก