เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 788

บทที่787 ฉันผิดหวังในตัวคุณมากจริงๆ

เย่โม่เซินเงยหน้าขึ้น สายตาเขาค่อยๆจ้องมองเฉียวจื้อจากนั้นเขาก็กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

น้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม ไม่แยแสพร้อมด้วยสายตาที่เย็นชาจนทำให้เฉียวจื้อเกือบลืมไปเลยว่าชายคนนี้นั้นไม่ใช่คนที่วิ่งไปที่ร้านเหล้าในคืนนั้นเพื่อช่วยเหลือหานมู่จื่อ

นี่คือคนเดียวกันใช่ไหม?

ทำไมถึงแตกต่างกันมากมายขนาดนี้??

เฉียวจื้อหรี่สายตาและขยับเข้าใกล้เขา มองซ้ายมองขวาจากนั้นถามเขา “คุณใช่ยู่ฉือเซินหรือเปล่า? คุณคงไม่ได้ถูกสลับตัวหรอกนะ?”

แสงสว่างอันตรายปรากฏขึ้นในดวงตาที่เฉียบแหลมของเย่โม่เซิน

จากนั้นเฉียวจื้อก็พูดอีกครั้ง “หากว่าไม่ได้โดนสลับตัว ทำไมถึงได้แตกต่างไปขนาดนี้?”

“ถ้าหากว่าไม่มีเรื่องอะไรก็ไสหัวไป” เย่โม่เซินเริ่มขับไล่เขาอีกครั้งจากนั้นก็หมุนตัวและเดินลงไปชั้นล่าง

เฉียวจื้อรีบเดินตามลงไปและพึมพำอยู่ด้านหลังเขา “ฉันจะบอกให้นะยู่ฉือเซิน แค่บอกฉันสักคำ คุณคิดยังไงกับผู้หญิงคนนั้น? ก่อนหน้านี้ไม่ใช่คุณหรือไงที่รีบไปร้านเหล้านั่นเพื่อช่วยเธอ? ทำไมวันนี้ฉันส่งรูปให้แล้วคุณถึงไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับเลย?”

ก้าวเดินของคนตรงหน้าหยุดลงกะทันหันและเฉียวจื้อก็หยุดเช่นกัน “คุณรีบพูดมา”

เย่โม่เซินหันกลับมามองเขาด้วยสายตาเย็นชา “คุณนี่ไม่สอดไม่ได้เลย”

“เฮ้เฮ้ อะไรที่ทำให้เพื่อนตัวดีของฉันผิดปกติได้ขนาดนี้ ฉันสอดแล้วจะยังไง? ไอยา คุณรู้หรือเปล่า วันนี้เธอน่ะร่างกายไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่? ใบหน้าเล็กๆนั่นซีดเซียว..ฉันเห็นแล้วรู้สึกกังวล”

เฉียวจื้อนึกถึงการปรากฏตัวของหานมู่จื่อที่กลับมาจากห้องน้ำ ใบหน้าของเธอซีดจนเหมือนกับกระดาษ ริมฝีปากเธอนั้นราวกับไม่มีเลือด จนกระทั่งกินข้าวเสร็จอาการของเธอจึงค่อยๆดีขึ้น เฉียวจื้อไม่กล้าที่จะยื้อเวลาอีกต่อไป เขารีบส่งเธอกลับอย่างรวดเร็วจากนั้นก็พุ่งตรงมาหาเย่โม่เซิน

เมื่อได้ยินว่าเธอไม่สบาย มีบางอย่างแวบผ่านดวงตาสีดำของเย่โม่เซิน แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรบางอย่างเสียงของผู้หญิงที่นุ่มนวลก็ดังมาจากชั้นล่าง

“พี่เซิน ฉันปอกผลไม้ไว้เรียบร้อยแล้ว เฮ้ เฉียวจื้อ คุณมาแล้ว?”

เมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคย เฉียวจื้อก็อดไม่ได้ที่จะมองลงไป

ทั้งสองคนยืนอยู่บนบันได ในขณะนั้นเฉียวจื้อเห็น ตวนมู่เสว่ยืนอยู่ชั้นล่าง เธอถือจานผลไม้อยู่ หน้าตาของเธอก็ดูลำบากใจ

วันนี้ตวนมู่เสว่สวมชุดเซ็กซี่ ผมยาวหยิกพาดไหล่ของเธออย่างมีเสน่ห์และการแต่งหน้าของเธอก็หนามาก ในขณะนี้เธอกำลังมองทั้งสองด้วยรอยยิ้ม

“ที่แท้คุณก็อยู่ที่นี่”

เมื่อพูดเช่นนั้น เฉียวจื้อรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกปิดกั้นด้วยบางสิ่งบางอย่างและรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก

ตวนมู่เสว่พยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มหวาน

“อื้ม ในเมื่อคุณมาแล้ว งั้นก็ลงมาทานผลไม้กับพี่เซินเถอะ”

หลังจากพูดเสร็จ ตวนมู่เสว่ก็หันหลังเดินไปที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับชามผลไม้

เฉียวจื้อรู้สึกว่าคอของเขาแห้งและเหมือนเป็นใบ้ เขาจ้องมองไปยังใบหน้าที่หล่อเหล่าของเย่โม่เซิน ดวงตาสีดำนั่นไม่รู้กำลังจ้องมองไปยังที่ใดเมื่อมองแล้วคาดเดาไม่ได้เลย

“เหตุผลที่คุณ ... ไม่มา เพราะแบบนี้??”

เย่โม่เซินขมวดคิ้วในทันที เขาย้อนความคิดกลับไปยังก่อนหน้านี้