เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 789

บทที่788 โดยไม่สมัครใจ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ตวนมู่เสว่ก็ทำท่าทางเขินอายทันที เธอถือจานผลไม้และก้าวไปด้านหน้า “พี่เซิน คุณกินหน่อยสิ?”

เธอเข้าใกล้ตัวเขามากขึ้น กลิ่นกายของเธอก็ลอยอบอวลอยู่ข้างๆเขา กลิ่นหอมหวานนี้ทำให้เขานึกถึงกลิ่นกายของผู้หญิงอีกคน

ผู้ช่วยตัวน้อยของเขา ...

วันนั้นเขากอดเธอไว้ในอ้อมแขน เมื่อกลับถึงบ้าน เขาก็ถอดเสื้อกันหนาวออกและเขาก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของเธอ ดูไม่เหมือนน้ำหอม แต่เป็นเหมือนกลิ่นเจลอาบน้ำมากกว่า

เบาบางมีกลิ่นหอม แต่ไม่แรงจนฉุน

“พี่เซิน？”

ตวนมู่เสว่เรียกเขาอีกครั้ง เย่โม่เซินมองเห็นใบหน้าของเธอที่ใกล้กับเขามาก เธอแต่งหน้าหนักและสีของลิปสติกเป็นสีแดงเลือดนก เมื่อมองแล้วทำให้รู้สึกอึดอัด

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว เขาละสายตาอย่างสงบนิ่งและลุกขึ้นยืน

“หลังจากนี้เธอไม่ต้องทำอะไรแบบนี้ให้ฉันอีก” เขากล่าวเบาๆ

เมื่อได้ยินดังนั้น รอยยิ้มบนริมฝีปากของตวนมู่เสว่ก็แข็งทื่อ “ทำไมล่ะ? ร่างกายของพี่เซินในเวลานี้ต้องการการบำรุงและคุณค่าทางอาหารที่ดี เสี่ยวเสว่ทำเพื่อพี่เซินนะ”

เฉียวจื้อที่อยู่ข้างๆนั้นได้ยินเสียงการปฏิเสธและความเฉยเมยของเย่โม่เซิน เมื่อครู่สถานที่ที่ถูกปิดกั้นภายในใจนั้นถูกเปิดออกแล้ว เขามองไปที่เย่โม่เซินด้วยความพึงพอใจจากนั้นก็พูดแทนเขาว่า “คุณเป็นหญิงสาวคนโตที่สง่างามของตระกูลตวนมู่ เพื่อผู้ชายคนหนึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมจริงๆที่จะทำเรื่องแบบนี้ คุณหนูตวนมู่ เอาเป็นว่า...ฉันว่าปล่อยวางดีกว่าไหม? หลังจากนี้ก็ให้เป็นเรื่องของคนรับใช้ทำน่าจะดีกว่าไหม?”

ตวนมู่เสว่รู้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อยเมื่อมองไปที่เย่โม่เซินเธอจึงกล่าว “ฉันรู้ว่าเรื่องเหล่านี้นั้นเป็นหน้าที่ของคนรับใช้ แต่..ฉันอยากทำเพื่อพี่เซิน และฉันเองก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยสักนิด”

เฉียวจื้อยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “แต่ฉันรู้สึกผิดแทนคนรับใช้ ถ้าคุณไปบ้านยู่ฉือทุกวันเพื่อทำสิ่งเหล่านี้แล้วคนรับใช้ของบ้านยู่ฉือจะทำอะไร？ ไอยา คุณรู้ว่างานเหล่านี้เป็นงานของคนรับใช้ แต่คุณยังจะทำ นี่เป็นความพยายามที่ชัดเจนในการขโมยงานและหน้าที่ของพวกเขานะ？”

ตวนมู่เสว่：“……”

เธอกัดริมฝีปากล่างของเธอและเหลือบมองเฉียวจื้ออย่างเกลียดชัง เฉียวจื้อยักไหล่อย่างไม่แยแส

อย่างไรก็ตาม ตวนมู่เสว่นี้ไม่ชอบตัวเขาอยู่แล้ว แล้วเขาล่ะ ไม่ใช่คนที่ชอบหมาเลียแข้งเลียขาอยู่แล้ว คิดอยากจะตอบโต้ก็ตอบโต้เลย

ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับเฉียวจื้อในตอนนี้นั้นในตำแหน่งของเขานั้นมีพี่สะใภ้เป็นจุดยืนอยู่แล้ว

“ฉันยังมีธุระ เฉียวจื้อ ฝากคุณช่วยดูคุณปู่ด้วย” เย่โม่เซินได้ฝากฝังคำพูดไว้และเดินจากไป

สีหน้าของตวนมู่เสว่ร้อนรนและอยากจะตามไป

“พี่เซิน！”

เฉียวจื้อมองดูเขารีบยื่นมือออกไปเพื่อหยุดตวนมู่เสว่ “ไม่ต้องตามแล้ว ไม่ได้ยินเหรอว่ายู่ฉือเซินมีธุระ? ต่อให้คุณไล่ตามไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี”

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน เมื่อเห็นว่าตวนมู่เสว่ดูร้อนรนแบบนี้แล้ว เฉียวจื้อนั้นรู้สึกดีเป็นอย่างมาก

ตวนมู่เสว่กลับมามีสติ เธอจ้องมองเฉียวจื้ออย่างเกลียดชัง

“เฉียวจื้อ ฉันไปทำอะไรให้คุณขุ่นเคืองนักหนา? ทำไมถึงจองล้างจองผลาญกันขนาดนั้น?” น้ำเสียงของเธอไม่นุ่มนวลและน่ารักอีกต่อไปรวมถึงการแสดงออกของเธอด้วย ใบหน้าและดวงตามองไปที่เฉียวจื้ออย่างดุเดือด

เมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ เฉียวจื้อก็เข้าใจในทันที

ตอนนี้เย่โม่เซินไม่อยู่และในที่สุดเธอก็ทนเสแสร้งไม่ไหวอีกต่อไป

แต่เธอไม่ได้คิดไว้ว่าจะมาหลุดต่อหน้าคนอื่น เขาเป็นคนใจดีแถมยังเป็นคนที่หล่อมาก

เมื่อนึกได้เช่นนี้ เฉียวจื้อก็ยิ้มและพูดว่า “ไม่มีนี่ คุณหนูตวนมู่สวยงามขนาดนี้ ฉันจะไปจองล้างจองผลาญคุณได้อย่างไร?”

น่าจะเป็นเพราะคำชมจึงทำให้ตวนมู่เสว่มีท่าทางที่ดีขึ้นเล็กน้อย สายตาของเธออ่อนลงเล็กน้อย “ในเมื่อคุณไม่ได้เพ่งเล็งเล่นงานฉัน แล้วเมื่อกี้ที่พูดหมายความว่าไง? ที่บอกว่าฉันแย่งงานของคนรับใช้?”