เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 828

ตอนที่827 คุณรู้จักกับเขามาก่อนแล้วเหรอครับ

หานมู่จื่อที่อาบน้ำเสร็จเตรียมจะเข้านอน ได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่น เธอจึงกดอ่านข้อความ ก่อนจะย่นคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ช่วยเหลือเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอ

แล้วยังเป็นเรื่องของเธอกับเย่โม่เซินอีก

หานมู่จื่อคิดได้เร็วมาก พอเชื่อมโยงเรื่องราวในช่วงหลายวันมานี้ เธอก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป

หานมู่จื่อ :ใช่เรื่องของคุณตายู่ฉือหรือเปล่าคะ

จื้อจื้อตัวน้อย:โอ้โห พี่สะใภ้จะฉลาดเกินไปแล้ว คุณเดาออกได้ยังไงว่าเป็นเรื่องนี้

“…”

ดูเหมือนจะเป็นเรื่องนี้จริงๆด้วยสินะ

สีหน้าของหานมู่จื่อเคร่งขรึม หรือว่าคุณท่านยู่ฉือจะสังเกตความผิดปกติได้แล้ว มันก็น่าจะเป็นอย่างนั้น ก็เขาเล่นมากินข้าวที่ห้องของเธอทุกวัน ถึงแม้ทางบ้านโทรมาเร่งเร้าให้เขากลับบ้าน เขายังไม่ยอมรับโทรศัพท์เลย

รวมถึงเรื่องที่เขาปฏิเสธการแต่งงาน จะไม่ให้ทางตระกูลยู่ฉือสงสัยได้ยังไงกัน

ในขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่ เฉียวจื้อก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง

จื้อจื้อตัวน้อย:พี่สะใภ้ ผมปิดความลับไว้ให้แล้ว แต่หลังจากนี้อาจจะทำไม่ได้แล้ว คุณกับยู่ฉือระวังตัวไว้บ้าง อย่าหาว่าผมขู่นะ การจะคบกับคนในตระกูลใหญ่ก็เป็นแบบนี้แหละครับ

เธอเข้าใจความหมายที่เฉียวจื้อต้องการจะสื่อ เขากลัวว่าเธอจะตกใจหนีไปซะก่อน

พอคิดได้แบบนี้ หานมู่จื่อก็ยิ้มออกมา

หานมู่จื่อ:ขอบคุณค่ะ ฉันไม่ถอยง่ายๆแน่นอน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

จื้อจื้อตัวน้อย:แม่เจ้า ซาบซึ้งใจมากเลยครับ พี่สะใภ้มั่นคงมาก แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่า… คุณกับยู่ฉือดูผูกพันกันมาก ทั้งๆที่พวกคุณเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน

พอพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวจื้อก็ลูบคางตัวเองอย่างครุ่นคิด

เขานึกถึงตอนที่เจอกับหานมู่จื่อครั้งแรกในลิฟต์ เธอแอบหลบอยู่ด้านหลังคนอื่น ไม่กล้ามองหน้ายู่ฉือเซิน แล้วยังวิ่งหนีไปเมื่อประตูลิฟต์เปิดอีกต่างหาก

และแววตาที่เธอมองมาทางยู่ฉือเซิน ก็ดูลึกซึ้งมาก ไม่มีอะไรปกปิดได้เลย

บางครั้งเฉียวจื้อก็ยังคิดเลย ว่าพี่สะใภ้จะต้องรู้จักกับยู่ฉือเซินมาก่อนหน้านี้

พอคิดถึงตรงนี้ เฉียวจื้อก็รู้สึกน่าสนใจขึ้นมา ก่อนจะส่งข้อความไปให้หานมู่จื่ออีกครั้ง

จื้อจื้อตัวน้อย:พี่สะใภ้ เมื่อก่อนคุณกับยู่ฉือเคยเป็นแฟนกันมาก่อนเหรอครับ

ตอนที่เห็นข้อความนี้ หานมู่จื่อก็มือสั่นจนโทรศัพท์ตกใส่หน้าของเธอ เธอรู้สึกเจ็บจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา แต่หัวใจกลับกำลังเต้นแรง

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วอ่านข้อความที่เฉียวจื้อส่งมาอีกครั้ง แล้วคิดทบทวน

ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์แสนกลไม่เบา เขาดูออกได้ยังไงกัน หานมู่จื่อไม่รู้ว่าควรจะบอกความจริงกับเขา หรือว่าจะปกปิดไว้เหมือนเดิมดี

ในขณะที่หานมู่จื่อกำลังลังเลอยู่ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

จื้อจื้อตัวน้อย:พี่สะใภ้ ผมก็แค่ลองถามดู ไม่ได้คิดร้ายอะไร เพราะเดิมทียู่ฉือก็ไม่ได้เติบโตที่นี่ แต่เพิ่งปรากฏตัวออกมากะทันหัน เรื่องในอดีตของเขา เขารู้จักและคบหากับใครมาบ้างผมเองก็ไม่รู้ แต่ครั้งแรกที่ได้เจอกับคุณ ผมรู้สึกว่าสายตาที่คุณมองยู่ฉือดูแตกต่างออกไป ผมก็เลยเดาว่าคุณเคยรู้จักกันมาก่อน

พออ่านจบ หานมู่จื่อก็เม้มปาก เฉียวจื้อเองก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร และเขายังคอยช่วยเหลือเธอมาตั้งแต่แรกด้วย รวมถึงสถานการณ์ที่ซับซ้อนในตอนนี้ บางที บอกทุกอย่างให้เขารู้… อาจจะไม่เป็นไรก็ได้

พอคิดได้แบบนี้ หานมู่จื่อก็ค่อยๆพิมพ์ข้อความตอบกลับไป

หานมู่จื่อ :เฉียวจื้อ คุณฉลาดมากค่ะ

เฉียวจื้อก็แค่ลองถามดู เพราะเขาเห็นว่ายู่ฉือเซินไม่ตอบคำถามเขา ในขณะที่กำลังเก็บโทรศัพท์แล้วเดินกลับเข้าไป พอเห็นข้อความที่หานมู่จื่อตอบกลับมา เขาก็ตกใจจนแทบทรุดตัวลงบนพื้น

โอ้แม่เจ้า

เฉียวจื้อเบิกตาโตอย่างตกใจ พอเห็นข้อความที่หานมู่จื่อส่งมา

หรือว่า เขาจะเดาถูกแล้ว