เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 936
สรุปบท บทที่935แดดดี๊โอเคมั้ยครับ: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
สรุปเนื้อหา บทที่935แดดดี๊โอเคมั้ยครับ – เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู
บท บทที่935แดดดี๊โอเคมั้ยครับ ของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย สือหวู อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่935แดดดี๊โอเคมั้ยครับ
เวลาผ่านไปอย่างเงียบๆ พริบตาเดียวตอนเที่ยงก็ผ่านไปแล้ว เย่โม่เซิน เซียวซู่และเสี่ยวหมี่โต้วต่างก็ยังไม่กลับมาเลย หานมู่จื่อเป็นห่วงขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเย่โม่เซิน จะถามดูว่าพวกเขาไปไหนแล้ว
โทรไปครู่เดียว ก็มีคนรับสายแล้ว
ในสายมีเสียงแบ๊วๆก้องมา
“หม่ามี๊ครับ!”
เสียงของเสี่ยวหมี่โต้วก้องมาจากโทรศัพท์ ไม่นานก็แทรกซึมเข้าไปในใจของหานมู่จื่อ เธอถูกเสียงๆนี้กระทบจนมีรอยยิ้มขึ้นมา
“เสี่ยวหมี่โต้ว”
“หม่ามี๊” เสี่ยวหมี่โต้วเรียกเธออีกครั้ง จากนั้นก็เปิดปากถาม:“หม่ามี๊ร้ายจริงๆเลย มีเบอร์ของเสี่ยวหมี่โต้วอยู่แท้ๆ ทำไมถึงโทรหาแค่แดดดี๊?หม่ามี๊ลำเอียงหรือเปล่า? รักแค่แดดดี๊ ไม่รักเสี่ยวหมี่โต้วใช่มั้ย?”
ดูฟังคำพูดนี้เข้า ดวงตาสวยงามของหานมู่จื่อมีความจนปัญญาแว๊บผ่าน เธอยื่นมือนวดระหว่างของตัวเอง และพูดด้วยเสียงอ่อนโยน: “เด็กโง่ หม่ามี๊จะลำเอียงได้ยังไงครับ?”
เสี่ยวหมี่โต้วกับเย่โม่เซิน คือผู้ชายสองคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเธอ ไม่มีแบ่งแยกว่าใครสำคัญกว่า
แน่นอน ถ้าครั้งนี้เธอยังท้องเด็กผู้ชายอีก งั้นผู้ชายที่สำคัญที่สุดในชีวิตเธอก็จะเพิ่มมาอีกคน แต่ว่าสำหรับหานมู่จื่อในตอนนี้ เธออยากให้ครรภ์นี้เป็นลูกสาวมากกว่า
ถ้าเป็นผู้หญิง งั้นเธอกับเย่โม่เซินก็มีลูกชายกับลูกสาวครบแล้ว
พ่อ แม่ ลูกชาย ลูกสาว
แค่คิดก็รู้สึกอบอุ่นใจมากแล้ว
“หม่ามี๊โกหก!หม่ามี๊บอกว่าไม่ได้ลำเอียง แต่หม่ามี๊กลับไม่โทรหาเสี่ยวหมี่โต้ว!”
เสี่ยวหมี่โต้วที่อยู่ในสายยังร้องเรียนเธอ
“เอาล่ะ อย่าโกรธเลยนะ คราวหน้าหม่ามี๊โทรหาเสี่ยวหมี่โต้ว โอเคมั้ยครับ?”
“ไม่ได้! ต่อไปหม่ามี๊ต้องโทรหาเสี่ยวหมี่โต้วคนเดียวเท่านั้น”
ก็แค่เด็กน้อย หานมู่จื่อเลยตามใจเขา “โอเค หม่ามี๊รับปากครับ”
แต่ไม่นาน เสี่ยวหมี่ก็โต้วไม่พึงพอใจกับเงื่อนไขที่หานมู่จื่อรับปากว่าจะโทรหาตัวเอง เขาจับมือถือไว้นั่งอยู่บนตักของเย่โม่เซิน จู่ๆเงยหน้ามองเย่โม่เซินทีหนึ่ง
เย่โม่เซินที่ดูเอกสารอยู่ จู่ๆมีลางสังหรณ์ไม่ดี ตอนที่ก้มหน้าได้สบตากับดวงตาใสสะอาดของเสี่ยวหมี่โต้วพอดี
จากนั้นเขาก็ได้ยินเสี่ยวหมี่โต้วเปิดปากพูด
“หม่ามี๊ หม่ามี๊รักแดดดี๊มากกว่า หรือว่ารักเสี่ยวหมี่โต้วมากกว่าครับ?”
เย่โม่เซิน “........”
แววตาที่เขามองเสี่ยวหมี่โต้วอันตรายขึ้นมาทันที แถมยังถึงขั้นหรี่ตาด้วย
แววตาเฉียบคมจ้องมองเสี่ยวหมี่โต้วไว้
เสี่ยวหมี่โต้วไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย ยิ้มแฉ่งและเปิดลำโพงมือถือของเขาโดยตรง จะได้ให้คำพูดที่หานมู่จื้อพูดก้องเข้าไปในหูของเย่โม่เซินอย่างชัด
หานมู่จื้อได้ยินเสี่ยวหมี่โต้วถามแบบนี้ จึงพูดหลุดปาก: “ก็ต้องรักเสี่ยวหมี่โต้วมากกว่าอยู่แล้วครับ”
เธอก็ไม่ได้คิดมาก เพราะยังไงซะฝ่ายตรงข้ามเป็นแค่เด็ก อารมณ์เปลี่ยนแปลงบ่อย ดังนั้นแค่กล่อมเขาหน่อยก็โอเคแล้ว
อีกอย่าง เย่โม่เซินเป็นพ่อของเสี่ยวหมี่โต้วเชียวนะ ไม่ถือสาที่เธอพูดแบบนี้หรอก
คนเป็นพ่อ ต้องแบกรับหน้าที่ของความเป็นพ่อ!
“หม่ามี๊พูดจริงหรอครับ?”
“จริงสิครับ”
ไม่รู้เพราะอะไร หลังจาหหานมู่จื่อพูดเสร็จก็รู้สึกหนาวเย็นที่แผ่นหลัง เธอหดคอด้วยจิตใต้สำนึก รู้สึกค่อนข้างแปลกใจ
นี่เป็นอะไร?
ณ บริษัทตระกูลยู่ฉือ ในออฟฟิศของท่านประธาน
ตอนที่คำว่าก็ต้องรักเสี่ยวหมี่โต้วมากกว่าอยู่แล้วของหานมู่จื่อก้องมาจากมือถือ และก้องเข้าไปในหูของเย่โม่เซิน กลิ่นไอบนตัวเขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนเป็นอันตราย เปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม สายตาที่จ้องเสี่ยวหมี่โต้วเฉียบคมมากเป็นพิเศษ
เซียวซู่ที่อยู่ข้างๆก็ย่อมรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดนี้ เพราะยังไงซะก็อยู่กับคุณชายเย่มานานหลายปี เขาสามารถบอกได้ว่ารู้นิสัยของคุณชายเย่เป็นอย่างดีมาก
“อืม บ๊ายบาย”
ตู๊ดๆๆ——
ครั้งนี้ รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของเย่โม่เซินได้จางหายไปอย่างสิ้นเชิง
เสี่ยวหมี่โต้วล็อกหน้าจอมือถือเสร็จ แล้วยื่นให้เย่โม่เซิ่นอย่างยิ้มแฉ่ง: “แดดดี๊ โทรศัพท์ครับ!”
เย่โม่เซินไม่ได้รับมือถือ นัยน์ตาดำเข้มจ้องใบหน้าละอ่อนของเจ้าตัวแสบอย่างไม่ขยับ เงียบสงบ อากาศก็เหมือนได้หยุดนิ่งไว้
หลังจากผ่านไปสักพัก เจ้าตัวแสบได้ยัดมือถือใส่อ้อมอกของเขาโดยตรง และพูดว่า: “เมื่อกี๊แดดดี๊ได้ยินหรือยังครับ? หม่ามี๊บอกว่ารักผมมากกว่า”
เย่โม่เซินย่อมรู้ลูกไม้ตื้นๆที่เจ้าตัวแสบคนนี้เล่นอยู่แล้ว แกล้งรับโทรศัพท์เอง จากนั้นก็แกล้งเปิดลำโพงต่อหน้าเขา แถมยังแกล้งให้หานมู่จื่อไม่เอ่ยถึงเขาด้วย
นี่คือกระตุ้นเขาหรอ?
หรือว่าแก้แค้น?
เพราะเมื่อก่อนตัวเองไม่ดีกับหานมู่จื่อ? เพราะฉะนั้นเจ้าตัวแสบรู้สึกไม่ยุติธรรมแทนแม่ของเขา?
คิดไปคิดมา เหมือนก็มีความเป็นไปได้นี้อย่างเดียว
ถึงแม้เย่โม่เซินรู้ว่าเมื่อก่อนตัวเองทำเรื่องไม่ดีกับหานมู่จื่อไว้ ตัวเองก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าจะชดเชยให้ดีๆ แต่ว่าตอนนี้ความทรงจำของเขาขาดหายไป เขาจำไม่ได้เลยสักนิดว่าที่ผ่านมาเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ดูท่า เรื่องที่อยากฟื้นความทรงจำ คงต้องเร่งรีบหน่อยแล้ว
แต่ว่า ตอนนี้เย่โม่เซินก็ยังอารมณ์ไม่ดีอยู่ดี
ผู้หญิงคนนั้น บอกว่ารักเสี่ยวหมี่โต้วมากกว่ารักเขาก็แล้วไป ทำไมก่อนวางสายไม่ถามเขาสักคำ เธอยังจำได้มั้ยว่าคนที่ตัวเองจะโทรหาคือใคร?
คิดๆแล้วรู้สึกอัดอั้นในใจ รู้สึกไม่สามารถหายใจได้
“แดดดี๊โอเคมั้ยครับ?”
เสี่ยวหมี่โต้วใกล้เข้ามา และเสแสร้งถามประโยคหนึ่ง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่