เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 962

บทที่ 962 แค่บังเอิญ

เพราะว่าหานชิงให้เธอยืนอยู่ตรงนี้ ก่อนที่เขาจะเดินกลับมา เสี่ยวเหยียนไม่แม้แต่จะขยับไปไหน

แผลยังมีเลือดไหลอยู่ แต่ในใจของเธอเต็มไปด้วยความหวาน ในหัวคิดถึงเรื่องของเธอกับหานชิงในอนาคต ถ้ากฎนี้สามารถใช้ต่อไปได้ล่ะก็ หึหึหึ

เสี่ยวเหยียนหัวเราะอยู่ในใจ

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอก เสี่ยวเหยียนรีบทำสีหน้าให้เป็นปกติ มองแผลของตัวเองแล้วรู้สึกว่าเลือดยังไหลออกมาไม่มากพอ

เธอยื่นมือออกแล้วใช้แรงบีบลงไปที่แผล

เลือดไหลพรวดออกมา

พายเรือตามน้ำ เธอจะเจ็บเปล่าๆ ไม่ได้ ควรจะใช้โอกาสนี้สิถึงจะถูก

ตอนที่หานชิงเข้ามา เสี่ยวเหยียนจัดท่าทางของตัวเองเรียบร้อยแล้ว เธอยืนขมวดคิ้วมองแผลของตัวเอง

หานชิงเดินเข้าไป เห็นว่าแผลของเธอเลือดออกอีกแล้ว เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น”

เสี่ยวเหยียนส่ายหน้า “ไม่รู้…”

เสียงของเธอเบาราวกับกระต่ายที่น่าสงสาร

“.…..” หานชิง

ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่หานชิงก็ไม่ได้สงสัยอะไร เขาล้างแผลให้เธอแล้วใช้สำลีฆ่าเชื้อแผล จากนั้นจึงพันพลาสเตอร์ยาลงบนนิ้วของเธอ

ในระหว่างนั้น เสี่ยวเหยียนเอาแต่มองหานชิงที่กำลังทำแผลให้เธอ ทั้งดวงตาและหัวใจล้วนมีเขาอยู่ในนั้น เมื่อหานชิงทำแผลเสร็จแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับเธอ เขาถามขึ้นมาว่า

“ไม่เจ็บเหรอ”

เสี่ยวเหยียนเพิ่งจะตั้งสติได้ จึงพยักหน้า “เจ็บ”

แต่ทว่าท่าทีของเธอดูไม่เจ็บอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้พูดว่าเจ็บก็เหมือนจะเสแสร้ง เสี่ยวเหยียนจึงพูดต่อว่า “ที่จริงก็ไม่ถือว่าเจ็บ”

แผลใหญ่ขนาดนี้จะไม่เจ็บได้ยังไง

หานชิงปรายตามองเธอ แล้วเม้มปากไม่พูดอะไร

เสี่ยวเหยียนมองแผลที่ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ใจของเธอเต็มไปด้วยความหวานชื่น “ขอบคุณนะ”

หานชิงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ก็แค่บังเอิญ ในเมื่อผมอยู่ที่นี่ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะนั่งเฉย”

เสี่ยวเหยียนไม่สนใจว่าเขาจะแสดงท่าทีอย่างไร ในทางกลับกันเธอหากฎที่จะตามจีบเขาได้แล้ว ดูท่าแล้ววิธีนี้จะไปได้สวย เธอรู้สึกว่าอนาคตเริ่มมีความหวังอย่าหาที่สุดไม่ได้

“ไม่ต้องทำอะไรพวกนี้แล้ว อย่าให้มือถูกน้ำสักพัก”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “โอเค”

หลังจากพูดเสร็จ หานชิงกำลังจะเดินออกไป

เมื่อเห็นแผ่นหลังของเขา เสี่ยวเหยียนอดไม่ได้ที่จะเรียกเขาไว้ “รอเดี๋ยว”

หานชิงชะงักฝีเท้าลง “มีอะไรอีก”

เสี่ยวเหยียนขบริมฝีปาก เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยออกไป “เมื่อคืน นายได้ทำ…”

“ไม่ได้ทำ”

“ฉันยังไม่ทันพูดเลยว่าอะไร ทำไมนายถึง…”

ตอบแบบนี้ รู้สึกเหมือนเขากำลังปิดบังอะไรอยู่ อย่าบอกนะว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ความฝันแต่เป็นเรื่องจริง

คำพูดต่อมาของหานชิง เหมือนน้ำเย็นที่เทลงมาบนหัว

“ผมรู้ว่าคุณจะพูดอะไร แต่ไม่ว่าคุณจะพูดว่ามีอะไรเกิดขึ้น มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นและไม่มีทางด้วย”

“.….”

“ก่อนหน้านี้ผมพูดชัดเจนแล้ว อย่าเอาแต่คิดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เอาความรู้สึกของคุณไปให้คนอื่นเถอะ”

“ฉันชอบใครฉันก็มอบความรู้สึกให้คนนั้น นายไม่ชอบฉันก็ได้ แต่นายไม่มีสิทธิ์มาบอกให้ฉันไปชอบใคร นายว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิ ในทางกลับกันฉันก็ตัดสินใจกับตัวเองได้แล้ว”

ตัดสินใจ?