บทที่ 123 คนที่คุณไม่รู้ว่าใคร
เวลา 18:00 น.
ซูเย่นั่งอยู่ในร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ และตั้งกระทู้ใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง
“นี่คือการโจมตีชุดที่สอง ดูสิว่าจะทนนิ่งเฉยได้อีกไหม!”
ซูเย่หัวเราะในลำคอ
“ในเมื่อให้โอกาสแรกไปแล้วแต่ยังนิ่งเฉยอยู่ ก็คงต้องเจออาวุธหนักสักหน่อยแล้ว”
กระทู้ใหม่ของชายหนุ่มมีชื่อว่า
“เผยชื่อผู้บริหารระดับสูงที่คอยช่วยเหลือหยางเหวินป๋อ”
เนื้อหาในกระทู้นั้นมีแค่เพียงประโยคเดียวคือ : รองอธิการบดี หลี่ชิงฝู!
…
ห้องทำงานของหลี่ชิงฝู
ชายร่างอ้วนนั่งจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยความตกตะลึงมากที่สุดในชีวิต…
เขาเห็นชื่อของตัวเอง
หลี่ชิงฝูตัวสั่นเทา ใบหน้าเปลี่ยนสี
อีกฝ่ายรู้ว่าเป็นเขา รู้ว่าเป็นเขาจริง ๆ!
คนที่ตั้งกระทู้รู้ได้ยังไงกันนะ!
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรไปหาหยางเหวินป๋อทันที
“คุณไปมีเรื่องกับใครมา?”
หลี่ชิงฝูพยายามเต็มที่แล้วที่จะสะกดอารมณ์ของตัวเอง แต่ก็ยังระเบิดเสียงออกไปด้วยความเดือดดาลอยู่ดี “คุณเดือดร้อนคนเดียวไม่ได้หรือไง ทำไมต้องพาผมซวยไปด้วย อีกฝ่ายถึงกับประกาศชื่อผมในกระทู้แล้ว นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”
“ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับ”
หยางเหวินป๋อก็กำลังนั่งอ้าปากค้างเมื่อเห็นกระทู้นี้อยู่เช่นกัน
“เรื่องระหว่างคุณกับผมไม่สมควรมีคนอื่นรู้อีกแล้ว ไปหามาให้เจอว่าคนคนนั้นเป็นใคร รีบจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด อย่าปล่อยให้มันได้ตั้งกระทู้แบบนี้ขึ้นมาอีก!”
เมื่อได้ยินคำสั่ง หยางเหวินป๋อก็ไม่รู้จะตอบรับอย่างไรอีกแล้ว
เรื่องผลประโยชน์การช่วยเหลือกันระหว่างเขากับหลี่ชิงฝู นับว่าไม่มีบุคคลที่สามล่วงรู้อีกแล้ว
ถ้าอย่างนั้นบุคคลปริศนาที่มาตั้งกระทู้ในเว็บบอร์ดสามารถเอ่ยชื่อรองคณบดีหลี่ชิงฝูได้อย่างไร?
สมองของหยางเหวินป๋อรีบหาคำตอบอย่างรวดเร็ว
เร็ว ๆ นี้เขามีปัญหากับใครหรือเปล่านะ?
หลี่เคอหมิง?
เขาเจตนาขัดแข้งขัดขาลูกศิษย์ของหลี่เคอหมิง
แต่เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หยางเหวินป๋อก็ต้องส่ายศีรษะ
“เป็นไปไม่ได้!”
หลี่เคอหมิงเป็นคนที่จริงใจใสซื่อมากที่สุดในโลกนี้แล้ว
ไม่ต้องเอ่ยถึงเลยว่าหลี่เคอหมิงจะมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ต่อให้หมอนั่นมีหลักฐานอยู่ในมือ หลี่เคอหมิงก็คงไม่มาตั้งกระทู้แบบไม่ระบุตัวตนแน่ ๆ แต่หลักฐานทั้งหมดนั้นคงมาวางอยู่บนโต๊ะทำงานของหยางเหวินป๋อแล้วมากกว่า
เพราะฉะนั้น ตัดหลี่เคอหมิงออกไปได้
แล้วจะเป็นใครกันนะ?
“ตอนนี้สั่งให้เจ้าหน้าที่ลบกระทู้นั้นทิ้งไปได้แล้ว จะปล่อยเอาไว้ให้เห็นตำตาอยู่เพื่ออะไร”
หลี่ชิงฝูออกคำสั่งน้ำเสียงแข็งกร้าว
หยางเหวินป๋อรับคำสั่งโดยไม่ลังเล และติดต่อบอกให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคโนโลยีของมหาวิทยาลัยลบกระทู้เจ้าปัญหาทิ้งไปทันที
ไม่กี่นาทีต่อมา
กระทู้ทั้งสองกระทู้ที่ซูเย่ตั้งขึ้นมาในวันนี้ ก็ถูกลบทิ้งเหมือนไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน
ในเว็บบอร์ด
นักศึกษาจำนวนมากกำลังพิมพ์ข้อความคอมเมนต์ในกระทู้เปิดโปงรองอธิการบดีหลี่ชิงฝู
“คราวที่แล้วใส่ความคณบดีหยางไม่ได้ผล คราวนี้ก็หันมาใส่ความรองอธิการบดีอีกแล้ว ทำไมต้องมาปล่อยข่าวลือสร้างความเสียหายให้มหาลัยด้วยฮะ!”
“นั่นน่ะสิ เก่งจริงก็อย่าหลบอยู่หลังคีย์บอร์ดสิโว้ย เปิดหน้าจริงเปิดชื่อจริงของนายออกมาเลย!”
แต่เมื่อพวกเขาพิมพ์เสร็จและกดส่งคอมเมนต์
กลับปรากฏว่า
“กระทู้นี้ได้ถูกลบไปแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]