เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 147

บทที่ 147 เกม Fantasy Dream ที่แท้จริง

“ต้องการเข้าร่วมสังเวียนผู้กล้าหรือไม่?”

เมื่อซูเย่เดินเข้าไปในม่านน้ำตก ข้อความเดิมก็กลับมาปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“ไม่มีตัวเลือกอื่นแล้วหรือไงนะ?”

ซูเย่ชะงักไปเล็กน้อย

หลังจากนิ่งคิดอยู่สักครู่หนึ่ง ชายหนุ่มก็ตัดสินใจกดออกจากเกม

เมื่อสามารถเคลียร์โหมดสังเวียนผู้กล้าได้แล้ว ก็จะได้รับหยกปราณธรรมชาติเป็นของรางวัล

วันพรุ่งนี้ตอนที่ไปรับหยกจากหวังเหา ค่อยลองถามดูก็แล้วกัน

หากได้รับหยกปราณธรรมชาติชิ้นใหม่ จุดลมปราณที่เหลืออยู่อีก 125 จุดก็จะต้องถูกเปิดได้สำเร็จอย่างง่ายดาย ดีไม่ดีซูเย่อาจเลื่อนขึ้นสู่ขั้นผู้ฝึกยุทธระดับสองได้เลยด้วยซ้ำ!

ตอนนี้เพิ่งเป็นเวลาเที่ยงคืนเท่านั้น

เมื่อถอดหมวก VR ออกมาแล้ว ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเดินไปดูอาการของซูชือด้วยความเป็นห่วง

อีกฝ่ายยังคงปลอดภัยดี

เช่นเดียวกับจินฟาน

จินฟานยังคงสวมหมวกเล่นเกมในโหมดสังเวียนผู้กล้าต่อไป

เมื่อจ้องมองเพื่อนทั้งสองคน ซูเย่ก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา

เขาน่าจะสอนทักษะการต่อสู้ที่สูงมากกว่านี้ให้แก่จินฟานกับซูชือได้เรียนรู้เอาไว้!

อย่างน้อยก็จะได้ไม่ถูกใครรังแกง่าย ๆ อีก

…

เช้าวันต่อมา

เมื่อจินฟานตื่นขึ้นมาถอดหมวก VR ออก เขาก็รีบหันมามองซูเย่ด้วยแววตาเป็นประกาย

“เวร! เมื่อคืนพอแพ้การประลองบนเวที ฉันก็หลับยาวถึงเช้าเลยว่ะ!”

ในเวลาเดียวกันนี้ ซูชือก็ถอดหมวกของตนเองออกมาเช่นกัน ก่อนจะหันมามองซูเย่ด้วยความสงสัย

“เสี่ยวเย่ เมื่อคืนนายได้แก้แค้นให้ฉันหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่แค่แก้แค้นเท่านั้นนะ แต่เสี่ยวเย่ยังอัดอีกฝ่ายแบบไม่ไว้หน้าด้วย ขนาดหัวหน้าของพวกมันที่เป็นผู้เล่นอันดับหนึ่งของเซิร์ฟเวอร์ก็ยังตายอนาถเลยเหอะ”

จินฟานพูดเสียงแผ่วเบา ในเวลาเดียวกันนี้ก็หันกลับมามองหน้าซูเย่ด้วยความพินิจพิเคราะห์มากขึ้น

“พูดจริงสิ งั้นก็ยอดเยี่ยมไปเลย ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันรู้อยู่แล้วว่าเสี่ยวเย่จะต้องแก้แค้นให้ฉันแน่นอน!”

ซูชือยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี

“แล้วเสี่ยวเย่ก็ยังจัดการลูกน้องของพวกมันอีก 300 กว่าคนด้วยนะเว้ย” จินฟานพูดต่อ

“ว่าไงนะ?”

ซูชือมองหน้าเพื่อนสนิทด้วยความไม่อยากเชื่อ “นายกำลังจะบอกว่าเสี่ยวเย่เพียงตัวคนเดียวสู้กับฝ่ายตรงข้าม 300 คนงั้นเหรอ?”

“เออ และเพราะนายคนเดียวเลยนะ เสี่ยวเย่ถึงได้ออกกฎใหม่ไม่ให้มีการรังแกกันในโหมดสังเวียนผู้กล้าอีก ตอนหลังเขาก็เลยแสดงฝีมือด้วยการจัดการผู้ต่อสู้ 1,200 คนในพริบตาเดียว”

ซูชือพูดอะไรไม่ออก

“หลังจากนั้น เสี่ยวเย่ของพวกเราก็ขึ้นไปท้าสู้กับผู้คุ้มกันสังเวียนและสามารถเอาชนะเขาได้ไม่ยาก ทำให้เสี่ยวเย่กลายเป็นผู้เล่นคนแรก ที่สามารถเคลียร์โหมดสังเวียนผู้กล้าได้สำเร็จ”

ซูชือได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ

“นี่อำกันเล่นใช่ไหม? หรือว่าเรื่องจริง?”

ซูชือถามออกมาด้วยความสงสัย

“ฉันจะอำนายเล่นเพื่ออะไร?”

จินฟานหันขวับกลับไปมองหน้าซูเย่

ซูชือก็รีบหันกลับมาถามซูเย่ด้วยความเหลือเชื่อทันที

“ให้ตายสิ เสี่ยวเย่นายทำได้จริง ๆ เหรอนั่น ชักจะเก่งเกินหน้าเกินตาไปหน่อยแล้วไหม!”

“ฉันมันเก่งจริง ๆ นั่นแหละ แต่ไม่ต้องรีบชมฉันขนาดนี้ก็ได้”

ซูเย่ว่า

“ว่าไงนะ?”

เพื่อนทั้งสองคนเบิกตาโตด้วยความฉงน

ซูชือรีบถามด้วยความกระตือรือร้น “หมายความว่าสักวันหนึ่งพวกเราก็จะเก่งได้เท่านายใช่ไหม?”

“ไม่ใช่”