เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 149
สรุปบท บทที่ 149 เลื่อนขึ้นสู่ขั้นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสอง: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]
อ่านสรุป บทที่ 149 เลื่อนขึ้นสู่ขั้นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสอง จาก เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] โดย Internet
บทที่ บทที่ 149 เลื่อนขึ้นสู่ขั้นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสอง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายกำลังภายใน เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 149 เลื่อนขึ้นสู่ขั้นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสอง
เพียงพริบตาเดียว
จุดลมปราณทั้ง 365 จุดก็ถูกเปิดผนึกหมดสิ้น
เมื่อจุดลมปราณเหล่านี้ถูกเปิดขึ้นแล้ว ซูเย่ก็รู้สึกเหมือนกับว่าพันธนาการบางอย่างในร่างกายของเขาได้รับการปลดปล่อยโดยสมบูรณ์
ชายหนุ่มรู้สึกสดชื่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!
“กรึบ!”
ในจังหวะที่กำลังจะเลื่อนขึ้นสู่ขั้นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสองนั้นเอง ซูเย่ก็กัดเม็ดยาลูกกลอนที่อมอยู่ในปาก
เมื่อยาลูกกลอนแตกออกแล้ว มันก็ปลดปล่อยกระแสปราณธรรมชาติเข้าสู่ร่างกายของซูเย่
พลังปราณธรรมชาติที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากเม็ดยาลูกกลอนช่วยกระตุ้นมวลพลังที่อยู่ในร่างกายของเขาให้เพิ่มมากขึ้น
“จะไม่สำเร็จก็ให้มันรู้ไป!”
ซูเย่คำรามออกมา
มวลพลังปราณธรรมชาติในร่างกายไหลเวียนไปยังตำแหน่งที่ไม่มีจุดลมปราณ!
แต่กลับกลายเป็นว่าพื้นที่นั้นมีจุดลมปราณซ่อนอยู่โดยที่ซูเย่ไม่รู้ตัว
จุดลมปราณแรกถูกทะลวง
ตามด้วยจุดที่สอง
ต่อด้วยจุดที่สาม…
แล้วจุดลมปราณพิเศษอีก 355 จุด ก็ได้รับการทะลวงจากพลังของเม็ดยาลูกกลอนหมดสิ้น
“พรึบ…”
เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น
จุดลมปราณ 720 จุดในร่างกายของซูเย่ก็ถูกเปิดผนึกออกทั้งหมด!
แต่อย่างไรก็ตาม
มันยังไม่จบเพียงเท่านี้!
เมื่อสามารถเลื่อนขึ้นสู่ขั้นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสองได้สำเร็จ สิ่งสำคัญคือการปรับระดับพลังให้คงที่
และภายใต้การควบคุมของซูเย่ มวลพลังในร่างกายจึงวิ่งจากที่ต่ำสู่ที่สูง ในขณะนี้ มวลพลังเหล่านั้นวิ่งขึ้นมาสู่จุดลมปราณซึ่งมีอยู่ด้วยกันทั้งหมดเก้าตำแหน่งด้วยความเร็วสูงสุด!
ข้อมูลในคัมภีร์โบราณระบุเอาไว้ว่า : ร่างกายมนุษย์จะมีพื้นที่ส่วนหนึ่งสำหรับธาตุหยิน พื้นที่ส่วนหนึ่งสำหรับธาตุหยาง และพื้นที่อีกส่วนหนึ่งสำหรับการรวมกันของธาตุหยินและหยาง
หน้าอกและช่วงท้องเป็นตำแหน่งของธาตุหยิน โดยตำแหน่งการกักเก็บพลังนั้นจะอยู่บริเวณจุดตันเถียนส่วนบน จุดตันเถียนส่วนกลาง จุดตันเถียนส่วนล่าง และจุดจื่อกง!
ส่วนตำแหน่งของธาตุหยาง จะประกอบไปด้วยจุดเหวยลั่วกวน จุดเจี๋ยจีกวน จุดอวี่เจิ้นกวน และจุดหมิงเหมิน!
นี่คือตำแหน่งกักเก็บพลังพิเศษในร่างกายมนุษย์ทั้งเก้าจุด
แต่จุดศูนย์รวมของธาตุหยินหยางนั้น
เป็นพื้นที่ซึ่งตั้งอยู่กึ่งกลางของพื้นที่เก็บธาตุทั้งสองชนิด
ในระหว่างที่โคจรพลังขึ้นมาเพื่อหลอมรวมปราณในร่างกายให้คงที่ ซูเย่มีความรู้สึกเวียนหัวและอ่อนล้าขึ้นมาอย่างกะทันหัน
แต่ความรู้สึกเหล่านี้คงอยู่เพียงไม่นาน
หลังจากนั้น เขาได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแตกหัก
แล้วร่างกายของซูเย่ก็กลับมาสดชื่นแจ่มใสดังเดิมอีกครั้ง!
มิหนำซ้ำ เขายังรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากกว่าเดิมอีกด้วย!
นี่คือการเลื่อนขึ้นสู่ขั้นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสองแบบรวดเดียวจบ!
“แต่การเปิดจุดลมปราณทั้งหมดในครั้งนี้ แตกต่างจากที่เราเคยเปิดได้ในอดีตอย่างสิ้นเชิง”
ซูเย่กําหมัดแน่น รับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งในร่างกายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เมื่อลองโคจรพลังลมปราณดูอีกครั้ง เขาก็พบว่าจุดลมปราณ 720 จุดทั่วร่างกายสามารถทำงานได้อย่างราบรื่น ขอเพียงตั้งสติโคจรพลังให้ดี แล้วจุดลมปราณ 720 จุดเหล่านี้ก็พร้อมส่งพลังออกมาให้เขาอย่างมหาศาล!
“เพราะในตัวเรามีจุดลมปราณอยู่ถึง 720 จุด การฝึกวิชาของเราต่อจากนี้ คงต้องฝึกให้หนักมากกว่าเดิมอีกสองเท่าแล้วสิ”
“แต่นั่นก็หมายความว่าถ้าเทียบกับผู้ฝึกยุทธ์ในระดับเดียวกัน เราก็จะมีความแข็งแกร่งมากกว่าคนอื่นสองเท่า และมากกว่าพวกของซูชือกับจินฟานอีกไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า…”
“ว่าแต่ว่าเรามีจุดลมปราณพิเศษเพิ่มขึ้นมา 355 จุด แล้วจะมีเส้นลมปราณพิเศษด้วยหรือเปล่านะ?”
แต่นั่นหมายความว่าเขาก็ต้องดูดซับพลังปราณธรรมชาติมากกว่าเดิมเช่นกัน…
“ดูเหมือนว่าได้เวลาที่เราจะต้องเพิ่มการดูดซับพลังให้เร็วมากขึ้นเป็นสิบเท่าแล้วสิ”
ซูเย่นั่งโคจรพลังไปจนถึงตอนเย็น เมื่อระดับพลังในร่างกายของเขาคงที่แล้ว ชายหนุ่มก็ลืมตา ลุกขึ้นยืน และเดินทางกลับมหาวิทยาลัย
ระหว่างทาง เขาแวะร้านขายเสื้อผ้า ซื้อเสื้อและกางเกงตัวใหม่เป็นสีดำสนิท เช่นเดียวกับหมวกและหน้ากากอนามัยปิดบังใบหน้า เพราะชายหนุ่มอยากจะทำให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครจำเขาได้จริง ๆ ยามที่เดินกลับเข้าไปในมหาวิทยาลัย
ซูเย่อยากจะกลับไปหาซูชือกับจินฟานซึ่งตอนนี้คงนั่งเล่นอยู่แถวหอพัก
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเพียงเดินไปถึงจัตุรัสกลางมหาวิทยาลัยเท่านั้น เขาก็เห็นสองสหายนั่งแซวสาว ๆ อยู่ไม่ห่างออกไป
ซูเย่กระแอมไอเล็กน้อย ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาซูชือกับจินฟาน
“พี่ชาย ผมรบกวนขอยืมโทรศัพท์มือถือโทรหาที่บ้านหน่อยได้ไหม?”
แน่นอนว่าซูเย่ไม่ลืมดัดเสียงของตัวเองด้วย
ซูชือกับจินฟานชะงักไปเล็กน้อย ยุคนี้ยังมีคนมาขอยืมโทรศัพท์กันอีกหรือ?
ในเวลาเดียวกันนั้น สองหนุ่มก็ใช้สายตาสำรวจมองซูเย่
และเมื่อเห็นว่าบุรุษหนุ่มสวมใส่หมวกและหน้ากากปิดบังใบหน้า ท่าทางมีพิรุธ ซูชือกับจินฟานก็หันมองหน้ากันด้วยแววตาตื่นเต้น
หมอนี่ตั้งใจจะมาขโมยโทรศัพท์ของพวกเขาสินะ?
หลังจากฝึกวรยุทธ์แล้ว ซูชือกับจินฟานก็รอคอยโอกาสที่จะได้แสดงตัวเป็นพระเอก เข้าไปช่วยเหลือหญิงสาวจากกลุ่มอันธพาลข้างถนน แต่รอแล้วรอเล่า โอกาสนั้นก็ยังมาไม่ถึงสักที
หรือว่านี่จะเป็นโอกาสที่ให้พวกเขาได้แสดงฝีมือแล้ว?
“ได้สิ ไม่มีปัญหา นายก็เรียนอยู่ที่นี่เหมือนกันใช่ไหม คนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องเกรงใจ”
ซูชือยิ้มกว้าง หยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋ากางเกงส่งให้ซูเย่
“ขอบคุณนะ”
ซูเย่รับโทรศัพท์มือถือมาจากซูชือเรียบร้อย ก็หมุนตัววิ่งหนีไปโดยไม่ลังเล
“นั่นแหละ วิ่งไปเลย ฉันจะนับหนึ่งถึงสามแล้วค่อยวิ่งตามแล้วกัน นี่อุตส่าห์ต่อให้เลยนะเนี่ย!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]