เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 17
สรุปบท บทที่ 17 ซูเย่นำของมาฝาก มันเยี่ยมมาก...: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]
สรุปตอน บทที่ 17 ซูเย่นำของมาฝาก มันเยี่ยมมาก... – จากเรื่อง เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] โดย Internet
ตอน บทที่ 17 ซูเย่นำของมาฝาก มันเยี่ยมมาก... ของนิยายกำลังภายในเรื่องดัง เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 17 ซูเย่นำของมาฝาก มันเยี่ยมมาก...
ณ พื้นที่ระดับสี่
หลังจากวิ่งวนไปรอบบริเวณขอบของพื้นที่ระดับ 41 ในที่สุดซูเย่ก็สามารถดึงความสนใจของมอนสเตอร์จากพื้นที่ระดับ 42 ทั้งหมดได้
“ลงมือ!”
ซูเย่ออกคำสั่งไปยังซูชือผ่านระบบสื่อสารบนนาฬิกาข้อมืออัจฉริยะของเขาทันที
เมื่อออกคำสั่งเรียบร้อย ซูเย่ลากกองทัพมอนสเตอร์เข้าไปยังส่วนลึกของพื้นที่
หลังจากได้รับข้อความจากซูเย่ ซูชือนำทางเหล่าพี่น้องขี่หมาป่าแดนแล้งมุ่งหน้าไปยังพิกัดของสายแร่
ระดับ 43
ระดับ 44
ระดับ 45
……
ทุกครั้งที่ซูเย่ก้าวผ่านเขตแบ่งระดับของแต่ละพื้นที่ ล้วนกระตุ้นให้มอนสเตอร์เกิดอาการคลั่ง
ระดับ 46 47 48 !
ขณะเดินทาง ซูเย่ตั้งใจเว้นพื้นที่บริเวณที่มีหญ้าปราณและสายแร่เอาไว้ เขาวิ่งวนรอบพื้นที่นั้นเป็นวงกลมเพื่อดึงความสนใจมอนสเตอร์ออกมา
ในระหว่างที่กำลังจะออกจากพื้นที่สำรวจระดับ 48
ซูชือและเหล่าพี่น้องได้มาถึงพิกัดที่เขาระบุไว้ในที่สุด
ทุกคนลงมือเก็บเกี่ยวหญ้าปราณและขุดเจาะสายแร่แข่งกับเวลา
พวกเขารู้ว่ามีเวลาเพียงน้อยนิด ต้องรีบจัดการทรัพยากรเหล่านี้ให้ได้เร็วที่สุด
อีกฝั่งหนึ่ง
ซูเย่ที่ลากกองทัพมอนสเตอร์มา หันหลังกลับ
วิ่งไปยังพื้นที่ระดับ 43 อย่างไม่หยุดหย่อน!
สถานที่ซึ่งมีหญ้าเซียน!
ตามเวลาที่คาดไว้
หญ้าเซียนใกล้จะโตเต็มวัยแล้ว!
มอนสเตอร์ระดับ 48 จำนวน 2 ตัวรออยู่ที่นั่น!
เขายังไม่ลืมพวกมัน
เขาคำนวณไว้แล้วว่าจะพากองทัพมอนสเตอร์มาเพื่อสร้างความโกลาหล จากนั้นเขาจะแย่งชิงหญ้าเซียนไป
ในช่วงที่มอนสเตอร์ทั้งสองปะทะกันอย่างบ้าคลั่งเพื่อหญ้าเซียน ซูเย่พุ่งตรงเข้าไปหาพร้อมกองทัพมอนสเตอร์ขนาดใหญ่
การปรากฏตัวของกองทัพสร้างความตื่นตระหนกให้มอนสเตอร์ยักษ์ทั้งสอง
ตามมาด้วยการขู่คำรามพิโรธ
พวกมันจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งหญ้าเซียนไปได้!
จะกินลงไปเดี๋ยวนี้
ทว่าในช่วงเวลานั้น
ซูเย่ที่มาพร้อมกับฝีเท้าของเฉิงหวงสามารถพุ่งเข้าไปยังต้นหญ้าเซียนได้ทัน และถอนดึงรากของมันออกมาได้สำเร็จ!
“โฮก!”
เสียงคำรามดังสนั่นกึกก้องไปถึงท้องฟ้า
มอนสเตอร์ยักษ์ทั้งสองเกรี้ยวกราด
ต้นหญ้าเซียนนี้เป็นสมบัติที่พวกมันเฝ้าดูมาอย่างยาวนาน!
เพียงแค่รอให้มันโตเต็มวัยและกิน ก็จะเลื่อนระดับไปได้อีก 5 ระดับ!
แต่ตอนนี้ พวกมันกลับต้องมาเห็นมนุษย์คนหนึ่งแย่งหญ้าเซียนไปต่อหน้าต่อตา จะให้ทนได้อย่างไร?
หลังจากเสียงคำรามที่กึกก้อง
ทั้งตะพาบและแรดยักษ์ต่างพากันพุ่งทะลวงกองทัพมอนสเตอร์อย่างบ้าคลั่ง ไล่ตามซูเย่ไม่หยุด หวังจะทวงคืนหญ้าเซียนของพวกมัน!
“พวกมันตอบสนองกันเร็วมาก!”
ซูเย่เปลี่ยนสีหน้าเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวด้านหลัง พยายามเก็บต้นหญ้าเซียนใส่กระเป๋าและควบเฉิงหวงไปต่อ
เขารู้ตัวว่าจะหยุดไม่ได้
เขาต้องยื้อเวลาให้ทุกคน!
ทรัพยากร ณ พิกัดที่เขาบอกเหล่าพี่น้องไม่ได้มีเพียงแค่หญ้าปราณ แต่ยังมีสายแร่หยกปราณอีกด้วย
เป็นไปไม่ได้ที่จะขุดเจาะได้ทันในเวลาอันสั้น
ยิ่งยื้อไว้ได้นานยิ่งเป็นผลดี!
ดังนั้น ซูเย่จึงเริ่มวิ่งนำกองทัพมอนสเตอร์เป็นวงกลม วนรอบพื้นที่ระดับสี่ของมหานครตะวันออก
หลังจากวิ่งวนไปได้สองสามรอบ ชายหนุ่มก็พบว่าเขาไม่สามารถทำแบบเดิมต่อได้
หากเขาวิ่งอยู่แบบนี้ อาจจะมีมอนสเตอร์บางตัวหลุดออกจากกระแสและมุ่งหน้ากลับไปพื้นที่ระดับ 48
“ต้องไปเมืองอื่น!”
ซูเย่เปิดนาฬิกาอัจฉริยะขึ้นมาเพื่อตรวจสอบทันที เขาพบว่าตัวเองกำลังมุ่งหน้าไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ด้านหน้าเขามีเส้นทางที่นำไปสู่มหานครตะวันออกเฉียงเหนือ
เกิดความคิดขึ้นในหัวของเขา
ซูเย่รีบติดต่อโมหลี่ผ่านนาฬิกาอัจฉริยะ
“ฝากแจ้งเตือนมหานครตะวันออกเฉียงเหนือเดี๋ยวนี้เลยครับ กองทัพมอนสเตอร์จากพื้นที่ระดับสี่กำลังวิ่งไล่ผมไปยังเมืองของพวกเขา ครั้งนี้กองทัพเกิดจากฝั่งตะวันออกและมีขนาดใหญ่มาก!!!”
ข้อความถูกส่งไป
โมหลี่ที่กำลังสืบหาข่าวคราวของกลุ่มจากมหาวิทยาลัยที่หายไปนอกเมือง ก็เกิดหน้าซีดเซียวเมื่อเขาได้เห็นข้อความจากซูเย่
“เวร แกทำอะไรอีกแล้วซูเย่???”
“ทำไมถึงมีกองทัพขนาดใหญ่อีกแล้ว???”
สีหน้าของโมหลี่แสดงถึงความตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด
กองทัพมอนสเตอร์จากพื้นที่ระดับสี่ของฝั่งตะวันออกไล่ตามซูเย่ไปมหานครตะวันออกเฉียงเหนือ?
เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?
แล้วทำไมพวกมันถึงไล่ล่าซูเย่? แกไปขุดหลุมฝังศพบรรพบุรุษของพวกมันหรือไง?
โมหลี่ที่ยังคงสีหน้าเดิม รีบรายงานแจ้งข่าว
ในไม่ช้า ข่าวได้ไปถึงมหานครตะวันออกเฉียงเหนือ
เมื่อได้รับข้อความ
เหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงของนครตะวันออกเฉียงเหนือล้วนสับสน
“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
“เขารู้ได้อย่างไรว่ากองทัพมอนสเตอร์กำลังมุ่งหน้ามาหาเรา?”
ได้รับข่าวนี้จากเจ้าหน้าที่ระดับสูงฝั่งมหานครตะวันออก ทำให้ฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือเกิดคำถาม
“ซูเย่ ผู้ที่มีอันดับหนึ่งในการจัดอันดับลูกรักสวรรค์ของมหานครตะวันออกกำลังถูกไล่ล่า เขากำลังนำกองทัพมอนสเตอร์มุ่งหน้าไปยังเมืองของพวกคุณ” เจ้าหน้าที่ฝั่งตะวันออกตอบกลับ
“ว่าไงนะ?!”
เจ้าหน้าที่ระดับสูงฝั่งมหานครตะวันออกเฉียงเหนือต่างพากันตื่นตกใจ
รีบไปรายงานแจ้งเตือนประชากรทุกคนจากมหานครตะวันออกเฉียงเหนือ ขอให้รีบกลับเข้าเมืองด่วน!
ขณะนั้นเอง กองทัพมอนสเตอร์ได้มาถึง
“ครืน…”
แผ่นดินเกิดการสั่นสะเทือนจากมอนสเตอร์นับล้าน สร้างความตื่นตกใจให้ผู้คนในพื้นที่สำรวจระดับ 41 และพื้นที่ระดับสามกันถ้วนหน้า คนที่ได้รับข้อความแจ้งเตือนต่างวิ่งหน้าตั้งกลับเข้าเมืองโดยไม่กล้าหันกลับไปมอง!
“ไอ้เวรซูเย่ แม่งเยี่ยมไปเลย!”
“มีปัญญาทำให้เกิดกองทัพมอนสเตอร์ที่ฝั่งตะวันออก แล้วจะพามาฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือทำไมวะ?”
“ตัวปัญหา ซูเย่ ไอ้ตัวปัญหา!”
“ซูเย่ ฉันจะจำชื่อมันไว้ตลอดชีวิต!”
ผู้คนจำนวนมากในมหานครตะวันออกเฉียงเหนือสบถคำด่าไม่หยุด
ซูเย่ยังคงนำหินสีเขียวออกมาจากกระเป๋าและใช้มันเพื่อยั่วยุเหล่ามอนสเตอร์ พวกมันที่ไร้การควบคุมจะเกิดอาการคลั่งและฆ่ากันเองได้ง่าย
วิ่งไปทางไหน ศพก็เต็มทางนั้น
เดิมทีเขาจะกลับไปยังมหานครตะวันออกก็ได้ และให้พวกมันฆ่ากันรอบเมืองฝั่งเขา ทว่าหากเขาทำเช่นนั้น เหล่าพี่น้องของเขาจะกลับเข้าเมืองกันได้อย่างไร?
ยิ่งไปกว่านั้น เฉิงหวงอาจจะไม่สามารถช่วยเปิดทางได้นานขนาดนั้น
ไปเดินเล่นกับกองทัพมอนสเตอร์สักหน่อยเป็นไง?
โชคยังดีที่ปราณจากตัวเขาสามารถนำไปให้เฉิงหวงได้ หลังจากป้อนให้มันเล็กน้อย ก็ทำให้มันวิ่งต่อได้เหมือนได้รับยากระตุ้น
ไม่มีอาการเหนื่อยเลย!
เมื่อกองทัพมอนสเตอร์ผ่านมหานครตะวันออกเฉียงเหนือมาแล้ว ซูเย่นำกองทัพมุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงเหนือต่อ
“ตอนนี้ผมกำลังพากองทัพมอนสเตอร์ไปมหานครตะวันตกเฉียงเหนือ!” ซูเย่ส่งข้อความหาโมหลี่อีกครั้ง
พอได้รับข้อความ
“……”
เขาด่าซูเย่เป็นพันครั้งในใจก่อนจะรีบรายงาน ขอให้เจ้าหน้าที่ระดับสูงจากมหานครตะวันออกแจ้งรายงานไปยังมหานครตะวันตกเฉียงเหนือ
ในตอนแรกพวกเขาก็ไม่เชื่อเหมือนกับมหานครตะวันออกเฉียงเหนือ แต่เมื่อได้ทราบรายละเอียดแล้ว พวกเขาจึงรีบประกาศเตือนให้ประชาชนถอยกลับเข้าเมือง!
สถานการณ์เหมือนที่มหานครตะวันออกเฉียงเหนือ ทุกคนต่างยืนก่นด่าสาปแช่งซูเย่
และในไม่นาน
ซูเย่ก็มาพร้อมกับกองทัพมอนสเตอร์
เขาวิ่งไปรอบเมืองและทำเหมือนเดิม
ผู้คนได้เห็นซากศพที่ทับถมถูกทิ้งไว้นอกเมือง
มันเยี่ยมมาก...
และพวกเขาก็ออกจากเมืองไปแย่งกัน
ตรงนั้นเป็นศพของมอนสเตอร์จากฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือ ในตอนนี้ทุกคนได้แต่หวังว่าซูเย่จะพากองทัพมอนสเตอร์กลับมาอีก
แต่พวกเขาได้ยินมาว่าซูเย่กำลังออกจากมหานครตะวันตกเฉียงเหนือลงไปตะวันตกเฉียงใต้
ทำได้เพียงถอนหายใจ
“ไว้กลับมาใหม่นะ ยินดีต้อนรับเสมอ!”
ในขณะที่ผู้คนของมหานครตะวันตกเฉียงเหนือกำลังเก็บซากมอนสเตอร์
ซูเย่ก็ได้พากองทัพมุ่งหน้าไปยังมหานครตะวันตกเฉียงใต้
แจ้งเตือนล่วงหน้าเหมือนที่ผ่านมา
โดยที่ยังไม่ทราบข่าวจากมหานครตะวันออกเฉียงเหนือและมหานครตะวันตกเฉียงเหนือ
ทำให้มหานครตะวันตกเฉียงใต้พูดไม่ออกกับการมาถึงของซูเย่ การสาปแช่งเกิดขึ้นอีกครั้ง บางคนถึงกับเตรียมวางกับดักพิษหลากชนิดไว้รอบเมือง
ให้มันได้ลิ้มรสพลังของหมอยาและอาคมหน่อย!
น่าเสียดายที่เวลาไม่พอ
เมื่อผู้คนกลับเข้ามหานครตะวันตกเฉียงใต้หมด ซูเย่ก็มาถึงพอดี
ทุกอย่างยังคงเหมือนเช่นเดิม
กระตุ้นมอนสเตอร์ด้วยผงจากหินสีเขียว พากองทัพพวกมันวนรอบเมือง จากนั้นก็จากไป
ดูผ่อนคลายเหลือเกิน
ไหนล่ะความน่ากลัวจากการถูกไล่ล่าโดยกองทัพมอนสเตอร์เหมือนในประกาศเตือน?
มาเดินเล่นเหรอ?
แต่พอซูเย่จากไป พวกเขาก็เข้าใจในทันที
ซูเย่นำของฝากมาให้!
จุดมุ่งหมายต่อไป มหานครกลาง
ซูเย่แจ้งให้โมหลี่ทราบ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]