เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 19

บท​ที่​ 19 ค้นพบ​ตรา​คำสั่ง​สร้าง​นคร​!

“ในที่สุด​ก็​มา!!!”

ไม่เพียงแค่​ผู้ฝึก​ยุทธ์​ แม้แต่​เจ้าหน้าที่​ หรือ​ผู้รับผิดชอบ​ส่วน​ต่าง ๆ​ ของ​เมือง​ก็​มารวมตัวกัน​บน​กำแพง​ พร้อม​ลง​ไป​เก็บ​ทรัพยากร​!

นี่​เป็น​โอกาส​ครั้งหนึ่ง​ของ​ชีวิต​

หาก​พลาด​ไป​ ไม่รู้​ว่า​จะเกิดขึ้น​อีก​เมื่อไร​!

เนื่องจาก​เป็น​บุคคล​แรก​ที่​ได้รับ​ข้อความ​จาก​ซูเย่​โดยตรง​ ทำให้​โมห​ลี่​จับจอง​ตำแหน่ง​ดี ๆ​ ได้​ก่อน​คนอื่น​

เขา​ยืน​อยู่​บน​กำแพง​พร้อม​รอยยิ้ม​กว้าง​

ท้ายที่สุด​

ซูเย่​ก็​มาถึงแล้ว​

ชายหนุ่ม​นำ​กองทัพ​มอนสเตอร์​มาถึงรอบนอก​มหานคร​ตะวันออก​ ภายใต้​สายตา​ที่​จับจ้อง​อย่าง​หิว​กระหาย​จาก​ผู้คน​นับไม่ถ้วน​

ซูเย่​วิ่ง​อ้อม​เป็น​วงกว้าง​อยู่​สอง​รอบ​ จากนั้น​ก็​พา​กองทัพ​ออกจาก​บริเวณ​เมือง​ไป​

ใน​ครั้งนี้​

ซากศพ​ของ​กองทัพ​มอนสเตอร์​ที่​มหานคร​ตะวันออก​มีมากกว่า​เมือง​อื่น​ถึงสองเท่า​ โชคไม่ดี​ที่​บางส่วน​ถูก​เหยียบ​ทับ​จน​เละ​ไป​

มีศพ​ที่​สภาพ​สมบูรณ์​เหลืออยู่​ประมาณ​ครึ่งหนึ่ง​

แต่​ถึงอย่างนั้น​

จำนวน​ศพ​และ​คริสตัล​ปราณ​ที่​ตกเป็นของ​มหานคร​ตะวันออก​ก็​มากกว่า​เมือง​อื่น​โข​!

สถานการณ์​นี้​ทำให้​เจ้าหน้าที่​ระดับสูง​และ​บรรดา​ผู้ฝึก​ยุทธ์​ต่าง​พึงพอใจ​ ซูเย่​ไม่ได้​ลืม​ถิ่น​ของ​เขา​!

หลังจาก​การ​วิ่ง​วน​สอง​รอบ​ ซูเย่​พา​กองทัพ​มอนสเตอร์​กลับ​เข้าไป​ยัง​พื้นที่​ระดับ​สี่

ขณะนี้​ เวลา​สามชั่วโมง​หมด​ลง​แล้ว​

เมื่อ​ได้ยิน​เสียงเตือน​ดัง​ขึ้น​

“พี่น้อง​ หมดเวลา​แล้ว​ ถอนกำลัง​!” ซูชือ​ตะโกนสั่ง​

เหล่า​พี่น้อง​ทุกคน​ที่​ได้ยิน​จึงรีบ​เก็บ​ข้าวของ​ใส่กระเป๋า​โดย​ไม่ต้อง​พูด​อะไร​

ออก​มาจาก​แหล่ง​ขุด​และ​ขึ้น​ขี่​หมาป่า​แดน​แล้ง​

มุ่งหน้า​ออกจาก​พื้นที่​ระดับ​สี่

ซูเย่​ได้​คำนวณ​ไว้​ก่อน​แล้ว​ว่า​ขณะที่​เขา​กลับ​เข้าไป​ใน​พื้นที่​ระดับ​สี่ เขา​จะพา​กองทัพ​มอนสเตอร์​ไป​อีก​ทิศทาง​หนึ่ง​เพื่อ​หลีกเลี่ยง​เส้นทาง​กลับ​เมือง​ของ​เหล่า​พี่น้อง​

หลังจาก​ผ่าน​ไป​ได้​พักใหญ่​ ซูเย่​ได้รับ​ข้อความ​จาก​ซูชือ​ว่า​ถอนกำลัง​เรียบร้อย​แล้ว​ เขา​จึงถอนใจ​ออกมา​เฮือก​ใหญ่​ด้วย​ความ​โล่ง​

“ในที่สุด​ก็​จบ​สักที​”

“พี่น้อง​ พักผ่อน​กัน​ได้​เลย​”

ซูเย่​ลูบ​หัว​เฉิงหวง​ขณะ​ยัง​วิ่ง​อยู่​

มัน​แสดง​สีหน้า​ถึงความ​โล่ง​และ​ความลังเลใจ​

หาก​เรื่อง​จบ​ลง​ มัน​จะไม่ได้​กิน​พลัง​ปราณ​อี​ก.​..

หนึ่ง​คน​และ​หนึ่ง​ตัว​ พา​มอนสเตอร์​ทั้งหมด​เข้า​มายัง​พื้นที่​ใจกลาง​ได้​อย่าง​รวดเร็ว​

เมื่อ​มาถึงยัง​พื้นที่​ซึ่งมีเฉพาะ​มอนสเตอร์​ระดับ​ 49 ซูเย่​หันกลับ​ไป​ยิ้ม​ใส่กองทัพ​มอนสเตอร์​ก่อน​จะตรง​เข้าไป​ซ่อน​ใน​แดน​ลับ​

ทันทีที่​เขา​เข้าสู่​แดน​ลับ​ได้​สำเร็จ​

“เฮ้อ​……”

เขา​ถอนใจ​อีกครั้ง​ กระโดด​ลง​จาก​หลัง​เฉิงหวง​และ​นั่งลง​บน​พื้น​ “ในที่สุด​ก็​เรียบร้อย​”

ชายหนุ่ม​ไม่รู้​เลย​ว่า​วิ่ง​มานาน​แค่​ไหน​ แต่​น่าจะ​เกือบ​ทั้งวัน​

แม้ว่า​ฝีเท้า​ของ​เฉิงหวง​จะรับประกัน​ความปลอดภัย​ของ​เขา​ได้​ แต่​เสียง​กรีดร้อง​ คำราม​ และ​เสียง​พื้นดิน​สะเทือน​กึกก้อง​อยู่​ใน​หู​ซูเย่​ตลอดวัน​

ตอนนี้​เสียง​พวก​นั้น​หมด​ไป​ ซูเย่​รู้สึก​เหมือน​ได้​เกิด​ใหม่​

เขา​ถอนหายใจ​ออกมา​อีกครั้ง​

ซูเย่​กรอก​ตา​และ​ถอด​กระเป๋า​ด้าน​หลังเขา​ออก​ทันที​ นำ​หญ้า​เซียน​ที่​แย่ง​มาจาก​มอนสเตอร์​ยักษ์​ระดับ​ 48 ทั้งสอง​ออกมา​

“กิน​ดี​ไหม​นะ​?”

ซูเย่​เกิด​ลังเล​ขณะที่​จ้องมอง​หญ้า​เซียน​ใน​มือ​เขา​

หาก​เขา​กิน​ ก็​จะไม่ต้อง​แบ่ง​สามใน​ห้า​ให้​ทางการ​ แต่​กิน​เข้าไป​ก็​มีผล​เพียง​การกักตุน​พลัง​ปราณ​จาก​ต้น​หญ้า​เซียน​

หาก​เขา​ไม่กิน​ คุณค่า​ของ​หญ้า​เซียน​อาจจะ​นำ​ไป​หักลบ​แทน​ทรัพยากร​อื่น​ที่​เขา​ต้องการ​ได้​

สุดท้าย​แล้ว​

เขา​ต้อง​นำ​หยก​ปราณ​ออก​ไป​ให้ได้​อย่าง​น้อย​ 1,000 ก้อน​จาก​การสำรวจ​ครั้งนี้​

และ​ยัง​ไม่รู้​ว่า​เหล่า​พี่น้อง​ขุดเจาะ​ได้​มาก​แค่​ไหน​

ซูเย่​จึงเลือก​ที่จะ​เก็บ​หญ้า​เซียน​เผื่อ​ไว้​ก่อน​ หาก​ได้​หยก​ปราณ​มาไม่เพียงพอ​ เขา​จะใช้มัน​จ่าย​ทดแทน​

“น่าจะ​ใกล้​หมด​สามวัน​แล้ว​ พัก​ก่อน​แล้วกัน​ รอ​ให้​ข้างนอก​สงบ​ก่อน​”

ภายนอก​แดน​ลับ​ เมื่อ​ไร้​การ​กระตุ้น​จาก​ผง​ของ​หิน​สีเขียว​ กองทัพ​มอนสเตอร์​จึงต่อสู้​กัน​เพียง​ชั่วครู่​

จากนั้น​จึงแยกย้าย​กระจัดกระจาย​กลับ​ถิ่น​ไป​อย่าง​ช้า ๆ ……

……

มหานคร​ตะวันออก​

กลุ่ม​สมาชิก​ 300 คน​จาก​เมือง​จี้หยาง​รวมตัวกัน​

“ครบ​สามวัน​แล้ว​!”

โมห​ลี่​กล่าว​ต่อหน้า​ทุกคน​ด้วย​ใบหน้า​เคร่งขรึม​ “วันนี้​ทุกคน​ต้อง​กลับ​ออก​ไป​ ครั้ง​ต่อไป​คือ​อีก​ครึ่ง​เดือน​ หวัง​ว่า​พบกัน​ครั้งหน้า​จะพัฒนา​กว่า​เดิม​”

“ซูเย่​ยัง​ไม่กลับมา​เลย​ครับ​!”

เมื่อ​ได้ยิน​โมห​ลี่​เอ่ยปาก​ไล่​กลับ​แล้ว​ ซูชือ​จึงพา​เหล่า​พี่น้อง​ลุกขึ้น​และ​กล่าว​ออกมา​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​

ถึงแม้ว่า​ที่ผ่านมา​ซูเย่​จะจัดการ​กับ​กองทัพ​มอนสเตอร์​ได้​อย่าง​สมบูรณ์แบบ​ แต่​การ​ที่​ยัง​ไม่กลับมา​นั้น​ถือว่า​น่า​กังวล​ ใคร​จะรับประกัน​ได้​ล่ะ​ว่า​ซูเย่​จะไม่บังเอิญ​เกิด​ข้อผิดพลาด​?

ถึงตอนนี้​ก็​ยัง​ไม่กลับมา​!

ใน​ส่วน​ของ​หมาป่า​แดน​แล้ง​นั้น​

เพื่อที่จะ​ไม่ให้​ตกเป็น​เป้า​ความสนใจ​ ก่อนที่จะ​ออกจาก​พื้นที่​ระดับ​สี่ พวกเขา​เลย​ได้​พา​มัน​กลับ​ไป​คืน​และ​เดิน​เท้าเปล่า​ออกมา​ จะได้​ไม่มีคน​รู้​ว่า​พวกเขา​ควบคุม​อสูร​ได้​

“ช่วยไม่ได้​” โมห​ลี่​ส่าย​หัว​ “ถึงกำหนด​เวลา​แล้ว​ พวก​เธอ​ต้อง​กลับ​ไป​ก่อน​!”

“แต่​ซูเย่…​พวกผม​จะรอ​ต่อ​อีก​สักพัก​”

“ฉัน​จะคอย​ติดต่อ​เขา​เอง​ แล้ว​ถ้าหาก​มีอันตราย​ ฉัน​จะขอ​กำลังคน​ไป​ช่วยเหลือ​เอง​ พวก​เธอ​ต้อง​กลับ​ไป​ก่อน​ตาม​ข้อตกลง​!”

ซูชือ​และ​เหล่า​พี่น้อง​ยังคง​ขอ​กลับ​ออก​ไป​พร้อม​ซูเย่​

โมห​ลี่​ทำได้​เพียง​รายงาน​ให้​เบื้องบน​ทราบ​

สุดท้าย​แล้ว​

ด้วย​คำสั่ง​ของ​เจ้าเมือง​ ทำให้​พวก​ของ​ซูชือ​ไม่มีทางเลือก​และ​ต้อง​ยอม​เข้า​อุโมงค์​เพื่อ​ออกจาก​ดินแดน​ภูผา​มหา​นที​

ในเวลาเดียวกัน​ โมห​ลี่​ได้​ส่งข้อความ​หา​ซูเย่​

“ครบ​สามวัน​แล้ว​ รีบ​กลับมา​!”

ใน​แดน​ลับ​นั้น​

หลังจาก​ได้รับ​ข้อความ​ของ​โมห​ลี่​ ซูเย่​จึงตรวจสอบ​ดู​เวลา​และ​พบ​ว่า​เป็นจริง​

“ไหน ๆ​ อยู่​ตรงนี้​แล้ว​ ขอ​อยู่​ต่อ​อีก​สักหน่อย​ ตรงนี้​มัน​เข้ามา​ยาก​นะ​”

ซูเย่​ลุกขึ้น​ยืน​ พลัง​ปราณ​ใน​ร่าง​ของ​เขา​ฟื้นฟู​เรียบร้อย​แล้ว​

มีหนึ่ง​สิ่งที่​เขา​ยัง​ไม่ได้​ทำ​

ก็​คือ​แดน​ลับ​ที่​เขา​สัมผัส​ได้​ก่อนหน้านี้​!

ดูเหมือน​มัน​จะมีความ​พิเศษ​อยู่​ เพราะ​เขา​ไม่เคย​พบ​เจอ​มัน​ใน​โลก​ของ​ Fantasy Dream

เขา​เคย​สัมผัส​ถึงมัน​ได้​เพียง​จาก​กลิ่น​ที่​รุนแรง​ของ​พลัง​ปราณ​

แดน​ลับ​เช่นนั้น​

จะมีอะไร​อยู่​ข้างใน​กัน​?

เขา​จะมาเสียเที่ยว​ไม่ได้​!

เมื่อ​ออก​มาจาก​แดน​ลับ​ ซูเย่​สำรวจ​พื้นที่​รอบข้าง​ พบ​ว่า​กองทัพ​มอนสเตอร์​สลาย​ไป​แล้ว​

แม้ว่า​จะมีศพ​กอง​อยู่​เกลื่อน​

แต่​ศพ​พวก​นี้​ถูก​กิน​ไป​แล้ว​โดย​มอนสเตอร์​ที่​รอดชีวิต​ไป​แล้ว​ ไร้​ซึ่งคริสตัล​ปราณ​หลง​เหลืออยู่​