บทที่ 5 ซูเย่ชนะ!
“ดาบพลังปราณ?”
เกาหรงกวงจ้องไปที่สนามประลองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง คนอื่นไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร แต่เขารู้ดี!
เรื่องพื้นฐานที่สุดของดาบพลังปราณคือการควบพลังปราณให้ออกมาและประกอบกับความสามารถในการควบคุมมันได้อย่างดีเยี่ยม พลังปราณที่ปล่อยออกมานั้นจึงจะสามารถเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ของดาบได้
แต่การที่จะปล่อยพลังปราณออกมาอย่างน้อยต้องอยู่ในขั้นสี่ขึ้นไปจึงจะทำได้!
แม้แต่จินซานไห่ที่อยู่ขั้นสี่ระดับห้า ยังสามารถปล่อยพลังออกมาพร้อมกับอาวุธจริง ๆ ได้เท่านั้น
แต่ซูเย่… ที่เพิ่งเลื่อนขั้นสามระดับห้า ไม่เพียงแต่สามารถปลดปล่อยพลังปราณออกมาได้ แต่ยังแปลงเป็นดาบพลังปราณได้อีกด้วย?
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!
จินเฉินพลันหยุดเสียงหัวเราะของเขาในเวลานี้
ซูเย่ยังไม่ตาย?
กลางสนามประลอง
จินซานไห่มองซูเย่อย่างตกตะลึง ดาบพลังปราณ… เด็กคนนี้เพิ่งจะขั้นสามระดับห้า ก็สามารถใช้พลังปราณแทนดาบได้งั้นเหรอ?
“นี่คือสิ่งที่เธอใช้พึ่งพาเพื่อให้ได้อันดับหนึ่งมางั้นเหรอ?”
ใบหน้าที่ตกตะลึงของจินซานไห่ค่อย ๆ มืดมนลง ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ซูเย่ เช่นเดียวกับกริชที่ถือไว้ซึ่งเปล่งแสงจ้าเสียดแทงนัยน์ตา
ชั้นของพลังปราณเยือกเย็นแผ่ออกมาชั้นแล้วชั้นเล่าอย่างต่อเนื่องบนตัวด้ามของกริช
เขากำลังสะสมพลัง!
“ต่อให้เธอสามารถใช้มันได้ แต่ระดับพลังของเธอตอนนี้จะทนได้นานเท่าไหร่กัน!”
ซูเย่มองอีกฝ่ายด้วยสายตาเรียบเฉยเช่นเดิม
ในระหว่างการตัดสินชี้ชะตา เขาไม่มีอารมณ์จะต่อล้อต่อเถียงกับคู่ต่อสู้หรอกนะ
“สวบ——”
เสียงพุ่งตัวด้วยความเร็วในชั่วพริบตา ร่างของซูเย่พลันปรากฏเบื้องหน้าจินซานไห่ทันที
“ชิ้ง——!”
จินซานไห่ที่ยังรวบรวมพลังไม่เสร็จสมบูรณ์ ยกกริชในมือขึ้นเพื่อเริ่มต้นการโจมตี
ทว่า ดาบของซูเย่ฟาดฟันใส่อีกฝ่ายไม่ยั้ง เร็วและแรงขึ้นทุกขณะ!
“ทังดังดัง…”
เสียงปะทะของอาวุธสองชิ้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เสียงการปะทะที่ผสานไปด้วยพลังปราณที่ปลดปล่อยออกมาภายนอกจากทั้งสองคน ทำให้ผิวน้ำในทะเลสาบสั่นสะเทือน
ในระหว่างที่ซูเย่กำลังโจมตีอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่ง จินซานไห่ตั้งรับการโจมตีเต็มแรง เวลาผ่านไปไม่คอยท่า ร่องรอยความกดดันก็ก่อตัวขึ้นในใจของจินซานไห่!
“เด็กคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดรึไงกัน? ขั้นสามระดับห้าจะใช้ดาบพลังปราณได้อย่างไร? ไม่ได้การ! หากตกเป็นรองแบบนี้ต่อไป คงทำได้เพียงเสมอกันเท่านั้น”
ขณะต้านการโจมตีของซูเย่ จินซานไห่ก็มองหาวิธีที่จะชนะไปด้วยอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ผืนน้ำกลางทะเลสาบโดยพลัน
ขั้นสามทุบศิลา ขั้นสี่ตัดสายธารา!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จินซานไห่ขยับตัวออกไปทันที โดยรุดหน้าไปที่กลางทะเลสาบภายในไม่กี่ก้าว
ซูเย่วิ่งตามติดไปอย่างใกล้ชิด
ขั้นสี่ก็เพียงพอที่จะควบคุมปราณให้ยืนบนน้ำได้ หลังจากรีบวิ่งไปที่ใจกลางทะเลสาบ จินซานไห่ก็หยุดฝีเท้าลง
“ตายซะเถอะ!”
จินซานไห่หันกลับมาและเหวี่ยงดาบของเขาทันที คราวนี้เขาปลดปล่อยพลังปราณทั้งหมดในคราวเดียว
บนกริชด้านนั้นเกิดประกายแสงเย็นวาบขึ้น พื้นที่เหนือทะเลสาบ มันกลายเป็นประกายแสงคล้ายพระจันทร์สีเงินยวงพุ่งโจมตีซูเย่
ผืนน้ำของทะเลสาบถูกฟันแยกออกด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัว และคลื่นน้ำก็กระแทกเข้าร่างกับซูเย่
การโจมตีนี้คนธรรมดาตั้งรับไว้ไม่ได้อย่างแน่นอน!
บนชายฝั่งของทะเลสาบ
หัวใจของทุกคนพลันแข็งค้าง เมื่อรู้สึกได้ถึงพลังทะลุทะลวงอันน่าสะพรึงกลัวที่ปะทุออกมาจากประกายแสงดวงจันทร์สีเงิน สีหน้าของซูชือและคนอื่น ๆ พลันตื่นตระหนกอย่างมาก
ซูเย่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?
ไม่ใช่แค่เพื่อนพี่น้องในกลุ่มของเขาเท่านั้นที่ตื่นตกใจ แม้แต่เซียวจวิ้นและเกาหรงกวงต่างหน้าถอดสีด้วยความกลัวว่าซูเย่จะเป็นอันตราย
จินซานไห่เป็นยอดฝีมือขั้นสี่ระดับห้า ด้วยความแข็งแกร่งของเขา และในสถานการณ์ที่โจมตีด้วยกำลังทั้งหมดอย่างฉับพลันแบบนี้…
ซูเย่จะรับการโจมตีไหวหรือไม่?
ที่สำคัญคือจู่ ๆ จินซานไห่ก็ย้ายสนามประลองไปที่ผืนน้ำกลางทะเลสาบ ซูเย่เพียงขั้นสามระดับห้า บนผิวน้ำในทะเลสาบจะต้องตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบแน่นอน
ถ้าอยู่บนฝั่งก็อาจจะรับมือได้ แต่บนผืนน้ำกลางทะเลสาบมันจะเป็นไปได้ยังไง!
ซูเย่จะแพ้งั้นเหรอ?
ในชั่วพริบตา เกาหรงกวงนึกถึงความเป็นไปได้ต่าง ๆ ในใจของเขา
ยากนักที่จะพบต้นกล้าชั้นดีแบบซูเย่ในเขตของเขา อยู่ดี ๆ ก็จะหายไปเพราะการแข่งครั้งนี้ไม่ได้นะ!
เตรียมความพร้อมร่างกายไว้ตลอดเวลา และเขาตัดสินใจแล้ว เมื่อซูเย่ตกอยู่ในอันตราย เขาจะลงมือทันที จะไม่ให้โอกาสจินซานไห่ฆ่าซูเย่ได้!
เซียวจวิ้นและคนอื่น ๆ หลับตาลงเพราะไม่กล้าดู ซูชือ จินฟานขยับเข้าไปใกล้สนามประลองมากกว่าเดิมด้วยดวงตาแดงก่ำ
“ฮ่าฮ่าฮ่า……”
เสียงหัวเราะบ้าคลั่งของจินเฉินดังขึ้นอีกครั้ง เขายืนอยู่บนฝั่งพลางชี้ไปที่ซูเย่และยิ้มราวกับว่าเขาได้เห็นซูเย่ถูกแทงทะลุร่าง
ทันใดนั้น เสียงบริกรรมคาถาพลันดังขึ้น
“อานม้าสีเงินส่องประกายบนม้าขาว พรางพราวราวฝนดาวตก!”
มองไปตามที่มาของเสียง เสียงนั้นดังมาจากด้านหน้าของประกายแสงพระจันทร์สีเงินยวง
ภายใต้การสะท้อนของแสงสีเงินยวง มองเห็นเป็นเงาร่างที่บางเป็นพิเศษ และสว่างวาบขึ้นในทันใดด้วยแสงเรืองรองที่ส่องประกายระยิบระยับ
ประกายแสงนั้น มีรูปลักษณ์เหมือนอาชาขาว!
มีคนขี่อยู่บนม้าขาว ในมือถือดาบยาว!
“สวบ——”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]