เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 53
บทที่ 53 ตกลงสำเร็จ ขาดแค่ผู้ช่วยมือฉมัง!
“เจ็ดสิบเปอร์เซ็น ต่ำที่สุดแล้ว”
เจียงซานเอ่ย
“สิบเปอร์เซ็น” ซูเย่เอ่ยต่อรอง
“เธออยากพูดกันดี ๆ ไหม” เจียงซานเอ่ยถากถาง
“ผมก็กำลังคุยดี ๆ อยู่นะครับ”
ซูเย่ยิ้มเล็กน้อย พลางกล่าวต่อ “ผมว่าคุณต่างหากที่ไม่คุยดี ๆ”
“หกสิบเปอร์เซ็น”
เจียงซานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พลางกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“สิบเปอร์เซ็น” ซูเย่ยังคงยืนกราน
“เจ้าหนู ฉันให้โอกาสสุดท้าย ห้าสิบเปอร์เซ็น!”
เจียงซานเอ่ยด้วยสีหน้ากล้ำกลืน
ซูเย่เผยรอยยิ้มออกมา ได้เวลาลงมือแล้ว
“สมุนไพรให้ฟรีหรือเปล่าครับ?” ซูเย่เอ่ยถาม
“แน่นอนว่าไม่ฟรี เธอต้องจ่ายเงิน”
เจียงซานยกยิ้มเล็กน้อย พลางเอ่ย “ฉันสามารถให้ส่วนลดได้ 20% จากราคาตลาด”
“คุณจะไม่ลงทุนอะไรเลยเหรอครับ?”
ซูเย่ขมวดคิ้วและกล่าวต่อ “สมุนไพรในนั่นมีอยู่ทั่วไป ทุกคนสามารถเลือกพวกมันได้อย่างง่ายดาย ให้คนที่อยู่ขั้นสูงคอยฆ่ามอนสเตอร์ที่เฝ้าอยู่ แล้วให้คนระดับไม่สูงมากคอยตามเก็บอยู่ข้างหลังก็ได้”
“ทีมสืบสวนได้กำไรจากการขายสมุนไพรให้ผม ต่อไปถ้าผมได้กำไร ก็ยังจะเอาอีกห้าสิบเปอร์เซ็น นี่มันเกินไปแล้วนะครับ!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจียงซานผงะไป… ก็เกินไปจริง ๆ นั่นแหละ
“แล้วคุณคิดว่าจะให้เงินทุนเท่าไหร่ครับ?” ซูเย่เอ่ยถามหยั่งเชิง
“ไม่ลงทุน” เจียงซานเอ่ยปฏิเสธทันที
“ผมให้สิบเปอร์เซ็น มากกว่านี้ไม่ได้แล้วครับ!”
ซูเย่กล่าวอย่างตรงไปตรงมา “ผมยังคงต้องลงทุนสร้างโรงงาน ต้องขยายช่องทางการขาย ผมต้องทำงานหนักขนาดนี้ คุณจะเอากำไรไปหมดได้ยังไงกันครับ”
“งั้นก็ไม่ต้องคุยกันแล้ว” เจียงซานกล่าวพร้อมกับยิ้มเยาะ
“ถ้าอย่างนั้นพูดอีกอย่างคือ 40% คุณต้องให้สมุนไพรฟรี และทุนส่วนหนึ่งของเงินทุนทั้งหมด” ซูเย่กล่าว
“ไม่ให้ฟรี และไม่ลงทุน เธอไปทำเอง”
เจียงซานรู้สึกว่าธุรกิจนี้เขาสามารถทำได้ เขาขายแต่สมุนไพร ไม่ต้องลงทุน ให้ซูเย่จัดการเอง เขาแค่รอกำไรเท่านั้น
“มากสุดสิบห้าเปอร์เซ็น!”
ซูเย่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พลางกัดฟันตอบ “นี่เป็นธุรกิจของมหานครตะวันออกเท่านั้น ไม่ใช่ทั้งประเทศ”
หลังจากที่พูดจบ เขาก็เสริมทันที “ถ้าผูกขาดการเก็บสมุนไพรในทั้งหกเขต เราสามารถซื้อสมุนไพรจากเขตสงครามอื่นแล้วให้พวกเขาเก็บไป เขตของเราก็ไม่ต้องทำอะไร คุณสามารถทำเงินได้มากในฐานะตัวแทนจำหน่าย”
ซูเย่ถอนหายใจและกล่าวต่อ
“แต่ว่าสิบห้าเปอร์เซ็นต์ของหุ้นนั้นค่อนข้างมาก”
“ไม่ทราบว่าผู้บัญชาการเขตอื่น ๆ มีความคิดที่จะทำอะไรแบบนี้หรือไม่ ถ้าผมใส่เงื่อนไขเพิ่มเติมพวกเขาคงจะเห็นด้วย ในเวลานั้นกำไรจะไม่ตกเป็นของเขตตะวันออกของเราอีกต่อไป”
ใบหน้าของเจียงซานเคร่งเครียดขึ้นกว่าเดิม
“เจ้าเด็กคนนี้ เธอกล้าเหรอ!”
“ทะเบียนบ้านยังสามารถย้ายได้ แล้วทำไมผมถึงจะเข้าร่วมทีมสืบสวนในเขตอื่นไม่ได้ละครับ ในเมื่อเป็นทีมสืบสวนเหมือนกัน” ซูเย่กล่าวอย่างเฉยชา
เจียงซานยกยิ้มอย่างผู้เหนือกว่า “เธอไม่กลัวว่าฉันจะไล่เธอออกไปและขโมยธุรกิจนี้เหรอ”
“ไม่กลัวหรอกครับ ถ้าคุณสามารถสร้างรายได้ 1 ล้านด้วยความพยายามของตัวเอง กับงอมืองอเท้าได้ 8 แสน แม้แต่คนโง่ก็รู้ว่าควรเลือกยังไง ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ผมไปที่ตี้ตูและหาโอกาสพบกับผู้นำระดับสูงและร่วมมือกับทางรัฐบาลก็ได้” ซูเย่กล่าว
“เธอมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเข้าพบผู้นำระดับสูงงั้นหรือ?” เจียงซานกล่าวเยาะเย้ย
“อาจารย์ของผมมี” ซูเย่เผยรอยยิ้มมุมปาก
เจียงซานตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึม
เขาลืมไปว่าอาจารย์ของเด็กคนนี้ คือหนึ่งในปรมาจารย์แพทย์แผนจีน และสามารถเข้าถึงพวกระดับสูงได้!
อาจารย์ของเขาออกหน้ามาคุยให้ บางทีเขาอาจจะทำได้จริง ๆ ถึงตอนนั้นกำไรทั้งหมดจะถูกเอาเข้าส่วนรัฐบาล และกำไรในเขตมหานครตะวันออกของเขาจะหายไป
“สามสิบ!” เจียงซานเอ่ยทันควัน
“สิบห้าเปอร์เซ็น” ซูเย่ยังคงไม่ละความพยายาม
“ยี่สิบห้าเปอร์เซ็น น้อยกว่านี้ไม่ได้แล้ว!” เจียงซานเอ่ยขีดจำกัดของเขา
“ตกลง!”
ซูเย่เผยรอยยิ้มพลางกล่าวต่อ “ยินดีที่ได้ร่วมงานครับ”
เจียงซานผงะไป
ตกลงแล้ว?
หลังจากนั้นสีหน้าของเขาก็มืดมนลง
แล้วนึกขึ้นได้ว่าจากแปดสิบเปอร์เซ็นถูกต่อรองลงมาถึงยี่สิบห้าเปอร์เซ็น!
แต่ว่ายี่สิบห้าเปอร์เซ็นก็ถือว่าไม่น้อยแล้ว ไม่ต้องลงทุนสักบาทแต่ได้เงินถึงยี่สิบห้าเปอร์เซ็น ถือว่าไม่เลวมากนัก
เขาได้คิดไว้แล้ว ถ้าผลิตออกมาเสร็จแล้ว เขาจะสามารถซื้อมันจากซูเย่ในราคาถูกแล้วขายต่อไปยังมหานครอื่นเพื่อทำกำไรได้อีกครั้ง
“ฉันจะจัดการเรื่องต่อจากนี้เอง นายทำสิ่งที่ควรทำก่อน” เจียงซานเอ่ยเตือน
“ไม่ต้องห่วงครับ” ซูเย่ยิ้มและพยักหน้ารับ
จากนั้น เขาถูกไล่ออกจากห้องรับรอง เพราะเจียงซานไม่อยากเห็นหน้าเขาต่ออีกแม้นาทีเดียว
ซูเย่อมยิ้มเล็กน้อยและเดินออกไป
25% เป็นราคาที่ต่ำที่สุดในใจเขา
เขาได้คำนวณไว้แล้วว่าทีมสืบสวนเอาหุ้นไป 25% และพวกเขาจะเอากำไรสุดท้ายไปเกือบ 40% ซึ่งรวมถึงเงินที่พวกเขาหาได้จากการซื้อวัตถุดิบสมุนไพร และเขาเอา 60% ของกำไรสุดท้าย!
“เก่งคณิตก็มีข้อดีแบบนี้ละนะ”
ซูเย่ยิ้มเล็กน้อย เขาคิดไว้ว่าอาจจะต้องเสียหนักกว่านี้… แต่กลับต่อรองได้มากกว่าที่คิด
เมื่อเดินออกมาด้านนอกก็พบกับเกาหรงกวงยืนอยู่ที่ประตู
“ไปกัน”
อีกฝ่ายพาซูเย่ออกไปโดยไม่ชักช้า และขับรถกลับไปที่เมือง
ระหว่างทาง
ซูเย่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอ่านข่าวเพิ่มเติมเกี่ยวกับการแพทย์แผนจีนในโลกอินเทอร์เน็ต
เขาพบว่าเรื่องราวแย่ลงไปกว่าเดิมเสียอีก ตอนนี้กระแสของชาวเน็ตจำนวนมากกำลังรณรงค์ต่อต้านยาจีนและผู้ค้ายาสมุนไพร
ชาวเน็ตบางคนถึงกับเริ่มรณรงค์ต่อต้านการแพทย์แผนจีนและคว่ำบาตรมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีน
สถานการณ์นี้เกินความคาดหมายของซูเย่โดยสิ้นเชิง
“ต้องเร่งมือแล้ว!”
ซูเย่ขมวดคิ้วแน่น
แรงกดดันที่มองไม่เห็นกำลังจู่โจมเข้ามา และในตอนนี้เขามีทางเลือกสองทาง
ทางเลือกที่หนึ่งคือการร่วมมือกับผู้ค้าสมุนไพรบางราย โดยมีเขาเป็นผู้จัดหาวัตถุดิบเอง เพื่อให้ผู้ค้ายาสมุนไพรสามารถนำวัตถุดิบไปผลิต
ทางเลือกที่สองคือการซื้อโรงงานเพื่อผลิตขึ้นมาเอง
ตอนนี้เขาบอกเจียงซานไปว่าสร้างโรงงานขึ้นมาเอง เพราะหลอกอีกฝ่ายไปก่อนเท่านั้น
แต่ทั้งสองตัวเลือกนี้ สำหรับซูเย่แล้วมันไม่ดีทั้งสองทาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]