เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1046

เดินต่อไปข้างหน้า หนึ่งก้าวเป็นวิวทิวทัศน์ อีกหนึ่งก้าวเป็นโถงใหญ่

ก้าวในอุโมงค์นี้หนึ่งก้าว เหมือนกับเดินผ่านลานแห่งหนึ่งในจวนตระกูลเทียน!

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ นี่ต้องเป็นเพราะค่ายกลมิติแน่นอน

ลู่ฝานรู้สึกว่าทุกก้าวของตัวเอง จะมีระลอกคลื่นมิติรอบตัวเขา

เดินมาเป็นเวลาครึ่งก้านธูป เทียนเหวินหยู่จึงหยุดลง

ลู่ฝานเดินมาข้างเขา สิ่งที่ปรากฏอยู่ด้านหน้าคือลานบ้านเล็กๆ

เมื่อสะบัดมือ อุโมงค์แสงด้านล่างเท้าหายไป เทียนเหวินหยู่พูดว่า “คุณชายลู่ฝาน เชิญด้านในครับ ผู้อาวุโสเทียนหยาจื่ออยู่ด้านในครับ”

ลู่ฝานพยักหน้า คำนับขอบคุณเทียนเหวินหยู่

หลังจากนั้นจึงรีบเดินไปข้างหน้า!

นี่เป็นลานบ้านที่ไม่ใหญ่ ขนาดของที่นี่ยังเล็กกว่าคณะหนึ่งเดียวในตอนแรกเสียอีก

เพิ่งเดินเข้ามา จู่ๆ ลู่ฝานเห็นใครคนหนึ่งลอยอยู่กลางอากาศ คือท่านผอ.เทียนหยาจื่อ!

ลู่ฝานยิ้มกว้าง โค้งคำนับท่านผอ. เทียนหยาจื่อจากไกลๆ แล้วพูดว่า “ศิษย์ลู่ฝาน ดีใจที่ได้เจอท่านผอ.!”

เสียงทำให้ท่านผอ.เทียนหยาจื่อ ที่กำลังหลับตาพักผ่อนสะดุ้งตื่น มองเพียงแวบเดียวก็เห็นลู่ฝาน ท่านผอ.เทียนหยาจื่อหัวเราะทันที “ลู่ฝาน ในที่สุดนายก็มาสักที!”

“มาแล้ว ใครมา ลู่ฝานมาแล้วเหรอ”

เทียนหยาจื่อยังไม่ทันพูด อาจารย์เหลยรีบวิ่งกุลีกุจอออกมาจากด้านข้าง