เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1014

เสียงดังจนเซียนบำเพ็ญชี่ชุดคลุมดำทั้งสามคนสะเทือนไปทั้งตัว จนเกือบล้มลงบนพื้น

ท้องฟ้าเปลี่ยนจากตอนกลางวันเป็นตอนกลางคืน ดวงดาวและดวงจันทร์สว่างขึ้น

“อริยปราชญ์ดวงดาว!”

เซียนบำเพ็ญชี่ทั้งสามคนตกตะลึงทันที จากนั้นรีบโค้งคำนับ

ตอนนี้จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่ามีแสงสว่างขึ้นทางด้านหลัง จึงค่อยๆ หันไปมอง

ทันใดนั้นเขาเห็นค่ายกลของเจดีย์ยาที่อยู่ด้านหลัง เปิดออกอย่างประหลาด ผู้ฝึกชี่ทั้งหมดมองเขาอย่างเลื่อนลอย

สิบสามกับอู่คงหลิงก็มองเขาด้วยใบหน้าตื่นเต้น

เซียนบำเพ็ญชี่ที่อายุมากที่สุดในบรรดาทั้งสามคนเดินออกมา พูดด้วยเสียงดังว่า “ผมชื่อตี๋เหริน ดีใจที่ได้พบอริยปราชญ์ดวงดาว วันนี้เป็นตัวแทนไท่จื่อมาฆ่าคนทรยศอย่างลู่ฝาน หวังว่าอริยปราชญ์ดวงดาวจะไม่ขัดขวาง”

เหมือนอริยปราชญ์ดวงดาวโมโหขึ้นมาแล้ว

ทันใดนั้น แสงดาวเป็นทางยาวร่วงลงจากฟ้า ส่องลงมาบนตัวเซียนบำเพ็ญชี่ทั้งสามคน

ต่อมามีควันขาวลอยขึ้นมาบนตัวเซียนบำเพ็ญชี่ทั้งสามคน พลังชี่ของพวกเขาไม่สามารถต้านทานการทะลุทะลวงของแสงดาวได้

“ฉันไม่สนใจไท่จื่อหรือคนทรยศอะไรของพวกนายหรอก ฉันรู้เพียงว่าเขามีป้ายจัดการดูแลเจดีย์ยาของฉันอยู่ ก็คือคนในเจดีย์ยาของฉัน”

ตี๋เหรินพูดเสียงดังว่า “นี่เป็นคำสั่งของไท่จื่อ อริยปราชญ์ดวงดาวคิดให้รอบคอบนะครับ!”

ทันใดนั้น แสงดาวยิ่งพลุ่งพล่าน

“ฉันไม่สนใจว่าเขาจะเป็นไท่จื่อหรือองค์ชาย ถ้ายังกล้าพูดมากอีก วันนี้ฉันจะเอาชีวิตของพวกนายสามคน ที่นี่คือเจดีย์ยา!”

ทันใดนั้นเซียนบำเพ็ญชี่ทั้งสามคนไม่กล้าแม้แต่จะผายลม ทนรับแสงดาวที่ส่องมาอย่างเงียบๆ พวกเขาสัมผัสได้ว่าวิทยายุทธของตัวเองเริ่มลดลง

คิดไม่ถึงว่าแสงดาวนี้จะสามารถทำให้วิทยายุทธของคนอ่อนลงได้ด้วย!

“อริยปราชญ์ไว้ชีวิตด้วย!”

ในที่สุดตี๋เหรินหมอบลงกับพื้นขอร้องอ้อนวอน ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ถึงพวกเขาสามคนไม่ตาย ก็ต้องกลายเป็นคนพิการแน่นอน

“หึ! ไปบอกประมุขของพวกนาย เจดีย์ยาไม่ใช่สถานที่ที่เขาจะกำเริบเสิบสานได้ ส่วนพวกนายสามคนเป็นคนที่โดดเด่นในบรรดาผู้ฝึกชี่ แต่กลับเป็นสุนัขรับใช้ น่าเศร้า น่าหดหู่ น่าสงสาร ดูจากจิตใจของพวกนาย คงไม่มีโอกาสก้าวหน้าอีกแล้ว ไสหัวไปซะ!”