เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1015

ไม่ว่าจะเป็นนักบู๊หรือผู้ฝึกชี่ เงื่อนไขที่สำคัญที่สุดอันดับแรกก็คือเคารพผู้แข็งแกร่ง

พละกำลังของลู่ฝาน แค่แดนปราณชีวิตเท่านั้น ไม่ใช่นักบู๊แดนปราณดินด้วยซ้ำ แต่ฝืนต้านทานคาถาของเซียนบำเพ็ญชี่ทั้งสามคนเอาไว้ได้

ไม่เพียงแค่นั้น ถึงแม้ช่วงที่ใกล้ตาย ก็ยังดึงกระบี่ออกมาออกมาสู้อย่างห้าวหาญ

ความห้าวหาญระดับนี้ ควรค่าให้ทุกคนเคารพเลื่อมใส ถึงเป็นผู้ฝึกชี่ที่มีความภูมิใจในตนเองสูงอย่างพวกเขาก็เถอะ

ตึก ตึก ตึก!

จู่ๆ มีเสียงเท้าดังขึ้น เป็นพวกเฮ่อจงที่พุ่งลงมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นลู่ฝาน สีหน้าเฮ่อจงประหลาดใจและสับสน

สงป้าเทียน ตาเฒ่าซูก็อยู่ข้างๆ ด้วย ทั้งสองคนเอาแต่จ้องลู่ฝาน ไม่พูดอะไรสักคำ

การแสดงออกของลู่ฝานเมื่อครู่ พวกเขาอยู่บนเจดีย์ยาก็เห็นทั้งหมด

เฮ่อจงเงียบอยู่นาน จากนั้นพูดว่า “ลู่ฝาน นายนี่เป็นคนที่ก่อเรื่องเก่งจริงๆ!”

ลู่ฝานพูดว่า “เรื่องมันชอบมาหาผมเองต่างหาก”

เฮ่อจงสะบัดมือแล้วพูดว่า “นายรบกวนอริยปราชญ์ดวงดาวแล้ว ตามฉันขึ้นมาข้างบน”

เฮ่อจงหันหลังเดินขึ้นไป ลู่ฝานอุ้มอู่คงหลิงเดินตามไป

พวกเขาก้าวขึ้นมาบนบันไดเมฆ เดินขึ้นไปชั้นบนสุดของเจดีย์ยา

ขณะนั้นกลุ่มผู้ฝึกชี่ด้านล่าง เริ่มพูดคุยกันเสียงเบา

“การแสดงออกของลู่ฝานเมื่อกี้ มีความห้าวหาญของชายแท้จริงๆ”

“นี่คือสไตล์ของนักบู๊เหรอ ถ้าเป็นฉันคงไม่มีทางดึงกระบี่ใส่เซียนบำเพ็ญชี่ทั้งสามคนหรอก”

“แม้ฉันไม่ชอบเขา แต่เขาเป็นนักบู๊ที่เก่งล้ำเลิศจริงๆ จุดนี้ไร้ที่ติ”

เฮ่อจงพูดช้าๆ ว่า “ลู่ฝาน อริยปราชญ์ดวงดาวอยู่ชั้น 97 เหลืออีกหนึ่งชั้น นายขึ้นไปเองเถอะ เราไม่สามารถขึ้นไปได้”

ลู่ฝานพยักหน้า อุ้มอู่คงหลิงเดินขึ้นไปข้างบนกับสิบสาม

เมื่อเดินมาถึงชั้น 97 จู่ๆ ลู่ฝานเห็นคนสิบกว่าคนยืนเรียงเป็นแถวหน้ากระดาน หน้าประตูเหล็กขนาดใหญ่บานหนึ่ง

ประตูเป็นสีดำและขาว เหมือนการเคลื่อนไหวของหยินหยาง

ในบรรดาคนที่ยืนอยู่หน้าประตูสิบกว่าคน มีเงาของผู้อาวุโสโม่อยู่ในนั้นด้วย

“ผู้อาวุโสโม่!”

แต่ลู่ฝานเรียกไปหนึ่งครั้ง กลับพบว่าผู้อาวุโสโม่ไม่ได้ตอบกลับ! เมื่อเดินไปข้างหน้า จู่ๆ ลู่ฝานพบว่าแท้จริงแล้วคนพวกนี้เป็นรูปปั้นหินทั้งหมด ขณะที่กำลังประหลาดใจ ประตูบานใหญ่เปิดออก

แสงดวงดาวเต็มท้องฟ้า สาดส่องออกมาจากด้านใน!