เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1017

ผู้อาวุโสโม่โดนด่าจนหน้าแดงถึงหูทันที พวกผู้อาวุโสพากันเงียบไปด้วย

ลู่ฝานอ้าปากเบาๆ เขาไม่เคยคิดถึงจุดนี้เลย

อริยปราชญ์ดวงดาวมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “เจ้าหนุ่ม ตอนนี้หายนะใหญ่กำลังจะมาหานาย แม้เจดีย์ยาคุ้มครองนายได้ระยะหนึ่ง แต่ไม่สามารถคุ้มครองนายได้ทั้งชีวิต อีกทั้งเพราะนาย เจดีย์ยาก็จะเกิดปัญหาไปด้วยเหมือนกัน ฉันจะเอาป้ายจัดการดูแลของนายคืน นายมีความเห็นอะไรไหม”

ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “ไม่มีครับ”

อริยปราชญ์ดวงดาวพูดว่า “ไม่มีก็ดี เจดีย์ยาใจดีมีเมตตามาตลอด ฉันยอมให้นายอยู่ในเจดีย์ยาจนกว่าจะผ่านเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี แล้วค่อยออกไป แต่นายอยู่ได้ถึงเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีผ่านไปเท่านั้น ถ้าถึงเวลาแล้วนายยังไม่ไป เจดีย์ยาจะไล่นายออกไป ช่วงนี้นายก็รีบวางแผนไว้แล้วกัน!”

ลู่ฝานลุกขึ้นคารวะอริยปราชญ์ดวงดาว

ตัวของอริยปราชญ์ดวงดาวค่อยๆ หายไป

ผู้อาวุโสที่เหลือต่างมองลู่ฝานด้วยแววตาเสียดาย จากนั้นก็หายตัวไป

สุดท้ายเหลือเพียงผู้อาวุโสโม่เพียงคนเดียว

เขามองลู่ฝานด้วยแววตาสับสน แล้วพูดว่า “ดูเหมือนฉันทำผิดพลาดจริงๆ”

ลู่ฝานพูดว่า “อาจจะผิด หรืออาจไม่ผิดก็ได้ เรื่องแบบนี้พูดยากครับ”

ผู้อาวุโสโม่ส่ายหน้าพูดว่า “อริยปราชญ์ดวงดาวบอกแล้วว่าฉันผิด งั้นฉันก็ต้องผิด ลู่ฝาน เอาป้ายนายมาให้ฉันเถอะ”

ลู่ฝานค่อยๆ เอาป้ายจัดการดูแลเจดีย์ยาออกมาวางไว้บนโต๊ะ

ผู้อาวุโสโม่หยิบป้ายขึ้นมา ถอนหายใจแล้วพูดว่า “เดิมทีฉันเข้าใจว่าฉันจะพบคนหรืออสูรวิเศษที่เปลี่ยนแปลงทั้งโลกผู้ฝึกชี่ แต่ความจริงมักโหดร้ายเสมอ ดูเหมือนช่วงนี้ฉันก็ต้องปลีกวิเวกแล้วเหมือนกัน อสูรวิเศษของนาย อีกเดี๋ยวฉันจะคืนมันให้นาย นายไม่ต้องกังวล”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ผู้อาวุโสโม่ ท่านเป็นคนดี”

ผู้อาวุโสโม่ยิ้มอย่างเศร้าๆ แล้วพูดว่า “คนดีเหรอ อาจจะมั้ง ลู่ฝาน นายน่ะสิ ช่วงนี้ต้องระวังเป็นพิเศษ หลังจากเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี ออกจากเมืองหลวงเถอะ ที่นี่ไม่มีที่ให้นายอยู่แล้ว”

ลู่ฝานไม่ได้ตอบ ทำเพียงมองผู้อาวุโสโม่อย่างเงียบๆ