เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1050

ลู่ฝานบีบยันต์หยกไว้ในมือ มองถิงยวนกับอาจารย์เหลยออกไป

มองด้านหลังของทั้งสองคน จู่ๆ เขาเกิดความสงสัยในตัวอาจารย์ของตัวเองเป็นอย่างมาก ตอนนี้เขาอยากไปหาอาจารย์หวูเฉิน เพื่อถามให้แน่ชัด

เทียนหยาจื่อก็เกิดความสงสัยในตัวลู่ฝานเหมือนกัน เขาเรียบเรียงคำพูดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพูดกับลู่ฝานว่า “ลู่ฝาน บอกฉันได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฉันรู้จักเจ้าเหลยกับถิงยวนมานานแล้ว พวกเขาเป็นอาจารย์ของสถาบันบู๊องอาจ โดยปกติจะหยิ่งจองหองจนไม่ยอมทักทายนักบู๊คนอื่นเลย ทำไมถึงนอบน้อมกับนายขนาดนี้ อีกทั้งจิ่วเซียวอะไรนั่นด้วย หมายความว่ายังไงกันแน่ นายมีความเป็นมาอะไรกับสาขาสายฟ้าเหรอ”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ผมไม่มีแน่นอนครับ ถ้าจะมีก็คงเป็นอาจารย์ผม ผมไม่รู้ครับ ตอนนี้ผมก็สงสัยมาก แต่ดูเหมือนอาจารย์ผมมีบุญคุณใหญ่หลวงต่อพวกเขา ถึงขนาดที่พวกเขาเจอผม ยังต้องทำความเคารพ ท่านผอ. สองคนนี้เชื่อได้ไหม”

เทียนหยาจื่อพูดอย่างมั่นใจว่า “ได้ แม้ปกติสองคนนี้จะเย่อหยิ่งจองหอง แต่ก็เป็นคนที่ซื่อสัตย์ สาขาสายฟ้าก็เป็นสาขาใหญ่ที่มีชื่อเสียงมานาน ยังไม่ถึงกับทำเรื่องที่น่ารังเกียจ”

ลู่ฝานพูดว่า “งั้นก็ดีครับ หลังจากผมจัดการเรื่องที่เมืองหลวงเรียบร้อย ผมจะไปที่สาขาสายฟ้าของพวกเขา”

เทียนหยาจื่อพยักหน้าพูดว่า “ได้ แต่ทำอะไรต้องระวัง ถ้าเป็นไปได้ ทางที่ดีนายไปถามอาจารย์นายให้ชัดเจนก่อนดีกว่า!”

เมื่อได้ยิน ลู่ฝานถอนหายใจยาวออกมา

เขาก็อยากไปหาอาจารย์ของตัวเองเหมือนกัน แต่หาเจอง่ายขนาดนั้นที่ไหนกันล่ะ

แม้อาจารย์พูดไว้ว่าตัวเองมาเมืองหลวงแล้ว แต่เมืองหลวงใหญ่ขนาดนี้ จะหาใครสักคน มันยากมากเลยนะ

ตอนนี้ลู่ฝานทำได้เพียงฝากความหวังกับคนอื่น ถ้าชื่อเสียงของตัวเองโด่งดังกว่านี้อีกหน่อย ไม่แน่ตอนเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี อาจารย์อาจชมอยู่ด้านล่างเวทีก็ได้

เก็บยันต์หยกที่ถิงยวนให้เขา ลู่ฝานกับเทียนหยาจื่อจะนั่งดื่มเหล้ากันต่อ

แต่ขณะนั้น มีเงาใครคนหนึ่งปรากฏออกมา เป็นเทียนเหวินหยู่ที่พาลู่ฝานกับสิบสามเข้ามา