เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1056

“ความสำเร็จทุกอย่างอยู่ที่ความพยายามของเรา ทำไมเตี้ยนเซี่ยไม่ให้ฉันลองดูล่ะ ถ้าแพ้ ฉันต้องตายคาที่แน่นอน เตี้ยนเซี่ยคิดว่าฉันจะเอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่นเหรอครับ”

ลู่ฝานพูดด้วยแววตาเป็นประกาย

ฉินฝานชี้หน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายไม่ได้เอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่น แต่นายเป็นคนที่ยโสและอวดดี ฉันจะเชื่อคนอย่างนายได้ยังไง ฉันสาบานเป็นพี่น้องกับคนอย่างนายได้ยังไง ลู่ฝาน ตอนนี้นายทำให้ฉันโกรธมาก ฉันอยากฆ่านายให้ตายตรงนี้จริงๆ!”

ลู่ฝานเงยหน้ามองฉินฝาน แล้วพูดว่า “แต่เตี้ยนเซี่ยไม่ทำแบบนั้นหรอก ใช่ไหมครับ จะยโสอวดดีหรือเปล่า เตี้ยนเซี่ยรอดูก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอครับ”

ฉินฝานเงียบไปครู่หนึ่ง เขาสูดหายใจลึก ผ่านไปนานจึงพูดว่า “ลู่ฝาน ฉันเห็นแก่ที่นายฆ่าพวกสวี่ฉู วันนี้จะปล่อยนายไปสักครั้ง ฉันให้นายกลับไปฝึกฝนให้ดี หาทักษะเอาเอง ถ้านายแพ้ แม้แต่ตระกูลนายฉันก็จะไม่ปล่อยไว้ ทิ้งคนใช้นายไว้ที่นี่ นายไปได้แล้ว!”

ฉินฝานสะบัดมือไล่ลู่ฝานเหมือนแมลงวัน ส่วนตัวเองนั่งลงบนบัลลังก์อีกครั้ง

ทว่าลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “เตี้ยนเซี่ย ทำไมต้องให้สิบสามอยู่ต่อด้วยล่ะครับ ให้เขาอยู่ต่อมีประโยชน์อะไรครับ”

ฉินฝานพูดเสียงดังว่า “นายแกล้งเลอะเลือนใส่ฉันเหรอ เขาดื่มยาเปลี่ยนโลหิตของฉัน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เขาคือคนของฉัน ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับนายอีกแล้ว ฉันจะพูดอีกรอบ ทิ้งคนใช้นายไว้ที่นี่ ส่วนนายไปได้แล้ว นายจะให้ฉันให้พวกนายสองคนอยู่ต่อเหรอ”

แสงเย็นเยือกปรากฏขึ้นในดวงตาลู่ฝาน เขาหันไปมองสิบสามแวบหนึ่ง

สิบสามมองลู่ฝานแล้วส่ายหน้าเบาๆ เดินช้าๆ มาด้านหลังลู่ฝาน แล้วพูดเสียงเบา “เจ้านาย!”

ลู่ฝานมองฉินฝานอีกครั้ง กดเสียงต่ำพูดว่า “เตี้ยนเซี่ย ทำไมเตี้ยนเซี่ยถึงไม่เป็นคนดีให้ถึงที่สุดละครับ”

ฉินฝานตบที่รองแขนเก้าอี้จนแหลกเป็นผุยผง ชี้หน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “คนดีเหรอ นายยังมีหน้ามาพูดกับฉันว่าคนดีอีกเหรอ ฉันดีกับนายขนาดนั้น แต่นายทำกับฉันขนาดนี้ วันนี้ฉันจะเป็นคนชั่วอย่างที่นายว่า รีบไสหัวออกไปก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”

มือลู่ฝานจับกระบี่หนักไร้คมเอาไว้แน่นอีกครั้ง จากนั้นพูดว่า “เตี้ยนเซี่ย ขอโทษด้วย ในเมื่อเรามาด้วยกันสองคน ก็ต้องกลับไปด้วยกันสองคน!”

“ถอย!”

เสียงชราดังขึ้นตามมา เมื่อฟังดูดีๆ เหมือนจะเป็นเสียงของเทียนหยาจื่อ

ลู่ฝานดึงสิบสามขึ้นมา ใช้โอกาสตอนนี้เด้งตัวขึ้นไป

เท้าเหยียบอากาศ ตัวกลายเป็นแสงสีม่วง เหมือนสายฟ้าเหมือนหมอก หายไปอย่างรวดเร็ว!

ต่อมา เสียงโมโหของฉินฝาน ดังออกมาจากในห้อง คำรามด้วยความโกรธดังสนั่นไปถึงสวรรค์

“ลู่ฝาน นายต้องตาย!”