เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1057

วันต่อมา หิมะยังโปรยปรายเหมือนเดิม

อุทยานอวี้ฮัวภายในวัง

ฉินซางต้าตี้อยู่ในศาลาทิงหยู่ มองปลาคาร์ปเล่นกันในบึงด้วยรอยยิ้ม ฝ่ามือขยับเล็กน้อยเป็นระยะ ปลาคาร์ปในบึงกระโดดตามขึ้นมา

“ฝ่าบาท หลู่เฉิงเซี่ยงขอเข้าเฝ้าครับ”

องครักษ์คนหนึ่งคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้น ทำความเคารพฉินซางต้าตี้

ฉินซางต้าตี้พูดโดยไม่หันหน้ามา “ให้เขาเข้ามาสิ”

ไม่นาน ผู้อาวุโสในชุดขาวเดินเข้ามา

ดูเหมือนเขาอายุเกิน 60 ปีแล้ว หงอกขาวทั้งหัว เสื้อเป็นเสื้อผ้าทอ ไม่หรูหรา แขนเสื้อกว้างจนแทบจะปิดมือทั้งสองข้างจนมิด มีเข็มขัดหยกตรงเอว สวมรองเท้าบูทผ้ายาว ดูแข็งแรงมีชีวิตชีวา เขาคือหลู่ชิงโหว เฉิงเซี่ยงสามัญชน ที่มีชื่อเสียงโด่งดังของประเทศอู่อาน

หลู่ชิงโหวรีบเดินมาหน้าศาลาแล้วคุกเข่าลงทั้งสองข้าง ทำความเคารพจักรพรรดิ

“กระหม่อมขอพบฝ่าบาท!”

ฉินซางต้าตี้หันหน้ามาพูดกับหลู่เฉิงเซี่ยงว่า “นายมาแล้วเหรอ นั่งสิ”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”

หลู่เฉิงเซี่ยงยิ้มแล้วพูดว่า “ฝ่าบาทพูดถูกต้องมากครับ วิชาที่หอเทวาลัยของประเทศเป่ยเสินฝึกฝน มันคือวิธีการค้นหาโชคชะตา แต่โชคชะตาหาง่ายขนาดนั้นที่ไหนกันล่ะครับ หาไม่เจอก็ต้องตาย อืม อีกเรื่องคือที่อาณาจักรอสูรซีเหลียง ได้ยินว่ามีเด็กคนหนึ่งเข้าธรรมจักษุของอสูรศักดิ์สิทธิ์ จึงรับเป็นศิษย์ เหมือนปีนี้ก็จะออกจากการเก็บตัวแล้วครับ”

ฉินซางต้าตี้พูดอย่างประหลาดใจ “หืม ศิษย์อสูรศักดิ์สิทธิ์เหรอ ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน อย่าบอกนะว่าครั้งนี้อาณาจักรอสูรซีเหลียงกะจะมีชื่อเสียงอย่างรวดเร็วในการการแข่งนานาประเทศ”

หลู่เฉิงเซี่ยงยิ้มแล้วพูดว่า “พวกเขาคิดเช่นนี้ แต่จะทำได้หรือไม่ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาตัดสินได้ เกรงว่าถึงเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่มีความมั่นใจว่าจะสอนศิษย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังออกมาได้”

ฉินซางต้าตี้พยักหน้าเบาๆ หลังจากนั้นถอนหายใจยาวออกมา “เฮ้อ ประเทศอู่อานไม่มีคนเก่งๆ ที่เอาออกมาโชว์ได้เลยเหรอ น่าเสียดาย ลูกชายสองคนของฉันก็ไม่เอาไหน ทั้งชีวิตคงออกจากอู่อานไม่ได้ ถ้าพวกเขาเอาการเอางานสักหน่อย ฉันจะทุ่มสุดกำลังเพื่อบ่มเพาะพวกเขา ถ้าตระกูลฉินของฉันมีขุนพลังสุดเหนือฟ้าออกมาได้อีกสักคน คงไม่มีอะไรดีกว่านี้อีกแล้ว”

หลู่เฉิงเซี่ยงยิ้มแล้วพูดว่า “ฝ่าบาทไม่ต้องเศร้าหรอกครับ ไท่จื่อกับองค์ชายรองยังหนุ่ม ต่อไปยังมีเวลาให้ฝึกฝนอีกเยอะ เตี้ยนเซี่ยทั้งสองพระองค์เป็นผู้ที่มีการไหลเวียนของเลือดสมบูรณ์ตั้งแต่เกิด มีพรสวรรค์อยู่แล้ว แค่เมื่อไรที่พวกเขารู้ถึงความสำคัญของการฝึกฝน พวกเขาจะสามารถทะยานขึ้นไปอย่างรวดเร็ว วิทยายุทธก็ก้าวหน้ารวดเร็วจนน่าตกใจ”

ฉินซางต้าตี้โบกมือไปมาแล้วพูดว่า “หลู่เฉิงเซี่ยง นายแค่กำลังปลอบใจฉันเท่านั้น ลูกชายสองคนของฉันนิสัยยังไง ฉันรู้อยู่แก่ใจอย่างชัดเจน พูดเรื่องอื่นเถอะ นายว่าการคัดเลือกครั้งนี้ ใครมีแนวโน้มที่จะชนะ”