เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1089

เพียงพริบตาเดียว ผ่านไปไม่รู้กี่วันแล้ว ลู่ฝานศึกษาอยู่ในตระกูลหลู่อย่างสงบใจ ลืมทุกอย่างด้านนอกไปตั้งนานแล้ว

สิ่งที่ผู้อาวุโสสอนมีเยอะมาก ไม่ได้มีแค่การพูดเจรจาปราศรัย ยังมีสิ่งเล็กน้อยอีกมากมายไปหมด

อย่างเช่น ในป่าควรแกล้งตายหลบสัตว์อสูรยังไง ปลดแม่กุญแจเรือนจำราชทัณฑ์ด้วยเล็บยังไง

สิ่งเหล่านี้ คิดว่าตระกูลอื่นคงไม่มีทางสอน แต่ในตระกูลหลู่ จำเป็นต้องเรียน แม้แต่ข้อปฏิบัติที่ลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ถูก จะไม่ต้องจำก็ได้ แต่วิธีเล็กน้อยวุ่นวายเหล่านี้ กลับต้องเรียนรู้ให้ได้

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องปกติ

มีพวกวิชาที่ไม่ปกติ ลู่ฝานได้ยินแล้วเกือบเดินหนี

อย่างเช่น ทำอย่างไรในสภาพที่ไม่มีน้ำสักหยด อยู่รอดเป็นเวลาหนึ่งเดือนกับของเหลวที่ตัวเองขับออกมา

อะไรที่เรียกว่าการเรียนรู้เบ็ดเตล็ดทั่วไป ครั้งนี้ถือว่าลู่ฝานได้สัมผัสด้วยตัวเองแล้ว

ผู้อาวุโสยังเอาหนังสือมาให้ลู่ฝานอ่านบ่อยๆ จากวิทยายุทธของลู่ฝานในตอนนี้ และบนการสร้างของเทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋ ถึงขนาดที่เขาสามารถอ่านหนังสือหลายเล่มพร้อมกันได้

ใช้สมาธิหลายด้าน ไม่เป็นปัญหา ด้วยเหตุนี้หนังสือที่เขาอ่านในช่วงนี้ เกือบจะเทียบเท่ากับผลรวมของสิบหรือยี่สิบปีก่อนหน้า

กองหนังสือมากมาย ช่วงนี้ลู่ฝานตั้งใจอ่านหนังสือ จนแทบจะปล่อยปละละเลยการฝึกฝน

ภายใต้การชี้นำของเขา สิบสามก็อ่านด้วยเหมือนกัน

แต่สิบสามอ่านหนังสือที่ลู่ฝานอ่านแล้ว อีกทั้งยังมีหนังสือที่ตั้งใจเลือกมาอ่านเองด้วย

เหมือนสิบสามชอบอ่านประเภททักษะและผลงานที่แปลกใหม่ มีหนังสือเล่มหนึ่งที่บอกว่าใช้อวัยวะฆ่านักบู๊แดนปราณฟ้าอย่างไร เขาอ่านไปมาหลายสิบรอบ ดูเหมือนจะท่องจำหนังสือทั้งเล่ม

ช่วงนี้ไม่มีใครมารบกวนลู่ฝาน

ขนาดหลู่เฉิงเซี่ยง ยังไม่เคยมาเยี่ยมเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ราวกับลืมเขาไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น

ตอนวันแรกๆ ลู่ฝานยังสงสัยเล็กน้อย

ตกลงกันแล้วว่าจะสอนประเพณีมารยาท ตกลงกันแล้วว่าจะเข้าเฝ้าจักรพรรดิ

แต่ต่อมา ลู่ฝานที่จมอยู่ในกองหนังสือมากมาย ก็ลืมเรื่องพวกนี้ไปหมดแล้ว

เมื่อลู่ฝานได้ยิน ก็วางหนังสือลงแล้วพูดว่า “การคัดเลือกจะเริ่มแล้วเหรอ”

หลู่เฉิงเซี่ยงพยักหน้า “ใช่ เริ่มวันนี้ ตามฉันมาสิ!”

ลู่ฝานถอนหายใจแล้วพูดว่า “ดูเหมือนหมดเวลาอ่านหนังสือแล้ว”

พูดจบ ลู่ฝานวางหนังสือเบาๆ ลงข้างตัว แล้วลุกขึ้นช้าๆ

ประกายล้ำลึกนัยน์ตา ตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานนัยน์ตาของลู่ฝาน เป็นประกายแวววาวส่องสว่างอีกครั้ง

ตอนนี้ในตัวของลู่ฝาน มีเสียงดังออกมาทันที

เดินไปด้านหน้าหนึ่งก้าว กระแสลมแผ่กระจายออกไป

หลู่เฉิงเซี่ยงพูดอย่างตกใจและสงสัย “นี่นาย......”

ลู่ฝานพูดเสียงเบาว่า “ไม่มีอะไรครับ อ่านหนังสือมานาน มีความเข้าใจขึ้นมานิดหน่อยเท่านั้น!”