เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1090

เมื่อพูดเช่นนี้ ฝ่ามือของลู่ฝานคว้าเบาๆ ข้างหน้า

ทันใดนั้น น้ำหยดหนึ่งปรากฏในมือเขา หลังจากนั้นพลิกฝ่ามือ จู่ๆ หยดน้ำกลายเป็นลูกไฟ มอดไหม้จนหมดสิ้น

ลู่ฝานก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ แต่สัญชาตญาณของเขาอยากทำแบบนี้ เหมือนเคยมีคนทำแบบนี้ต่อหน้าเขา!

การกระทำของลู่ฝาน อยู่ในสายตาของนักเรียนจำนวนไม่น้อยบริเวณรอบๆ

ตอนนี้ผู้อาวุโสเดินออกมา ลูบเคราแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อ่านหนังสือก็ช่วยเรื่องฝึกฝนได้หรือ น้ำกลายเป็นไฟได้หรือ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “สรรพสิ่งล้วนฝึกจิต ในเมื่อการฝึกบู๊คือการฝึกจิต การอ่านหนังสือก็คือการฝึกจิตเหมือนกัน ก็เหมือนกับน้ำและไฟ ถึงแม้เข้ากันไม่ได้ แต่สามารถกลายรูปได้! ในหนังสือบอกว่าน้ำปริมาณน้อย ยังสามารถช่วยเผาไหม้ได้ด้วย!”

ผู้อาวุโสหัวเราะเสียงดังออกมา หลู่เฉิงเซี่ยงก็หัวเราะเหมือนกัน

แต่ลูกหลานตระกูลหลู่ที่อยู่รอบๆ ไม่เข้าใจว่าพวกเขาหัวเราะอะไร หลู่เฉิงเซี่ยงพยักหน้ายิ้มให้ลู่ฝาน “ดูเหมือนนายอ่านจนเห็นผลแล้ว ควรไปกันได้แล้ว!”

ลู่ฝานพยักหน้า พาสิบสามเดินตามหลู่เฉิงเซี่ยงออกไป

ผู้อาวุโสมองด้านหลังลู่ฝาน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เขาทำความเข้าใจได้แล้ว! ตั้งแต่นี้ไป สวรรค์ขวางเขาไม่ได้อีกแล้ว ที่เหลือก็ดูว่าเขาจะอยู่ได้นานแค่ไหน”

ลูกหลานตระกูลหลู่ที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างประชดเล็กน้อย “เขาเพิ่งอ่านหนังสือได้ไม่นานเท่าไร ทำไมถึงทำความเข้าใจได้แล้วล่ะครับ พวกเราอ่านสิบกว่าปี ยังไม่เห็นอาจารย์พูดว่าทำความเข้าใจได้เลย!”

ผู้อาวุโสตบหัวลูกหลานตระกูลหลู่คนนี้ไปหนึ่งที แล้วพูดเสียงดังว่า “ไอ้โง่ นายอ่านสิบกว่าปีก็ตามเขาที่อ่านแค่วันเดียวไม่ได้หรอก เพราะเขาตั้งใจอ่าน ส่วนนายใช้แรงตะบี้ตะบันอ่าน กลับไปทบทวนความคิดให้ดี อย่าพูดประชดแบบนี้ออกมาอีก!”

ลูกหลานตระกูลหลู่ทุกคนคำนับแล้วส่งเสียงตอบรับ......

ส่วนทางด้านนี้ ลู่ฝานตามหลู่เฉิงเซี่ยงขึ้นมาบนรถม้าแล้ว ส่วนสิบสามนั่งอยู่ข้างคนขับรถม้า

หลู่เฉิงเซี่ยงมองลู่ฝานด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “ตื่นเต้นไหม”

ลู่ฝานถามว่า “ทำไมต้องตื่นเต้นด้วยล่ะครับ”

หลู่เฉิงเซี่ยงพูดว่า “ไปวังไง อย่าบอกนะว่านายไม่อยากเห็นวัง”