เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1124

“โอ้ กระวนกระวายใจด้วย นายเข้ามาซัดฉันสิ! นายขยับได้ไหม”

นักบู๊คนที่เป็นหัวหน้า ใช้ฝ่าเท้าขยี้ไปมาบนหัวหยวนเลี่ยอย่างแรง เลือดสดไหลออกมา

“เฉิงชิง เบาหน่อย เหยียบเขาตายขึ้นมาจะไม่สนุกนะ ลู่ฝาน นายเห็นหรือยัง เพื่อนนายใกล้ตายแล้ว นายจะไม่ขยับหน่อยเหรอ นายมันขี้ขลาดตาขาว!”

นักบู๊คนที่อยู่ข้างๆ เดินเข้ามาช้าๆ ตัวอ้วนเหมือนหมู ถูกปกคลุมอยู่ภายใต้ชุดคลุมยาวตัวใหญ่

ใบหน้าดุดันน่ากลัว แอบมีความสับปลับเล็กน้อย ค้อนขนาดใหญ่สองอันเสียบอยู่ด้านหลัง เขาใช้มือกระชากหยวนเลี่ยที่อยู่ใต้เท้าเฉิงชิงขึ้นมา

ลู่ฝานทนไม่ไหวแล้ว เขาก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว

เมื่อเขาขยับ ทำให้นักบู๊สี่คนที่อยู่ด้านบนหัวเราะลั่น

“ขยับแล้วจริงด้วย เดินมาข้างหน้าอีกสิ เดินต่อสิ!”

เฉิงชิงหัวเราะลั่น ใช้มือหยิบมีดสั้นออกมาจากข้างในอก แล้วจ่อไว้ที่คอหยวนเลี่ย

ตอนนี้พลังปราณทั้งตัวหยวนเลี่ยสลายไปหมดแล้ว อ่อนแอถึงขั้นที่มีดเล็กๆ เพียงเล่มเดียวสามารถจบชีวิตเขาได้

หยวนเลี่ยหอบหายใจแรง พูดเสียงดังออกมาว่า “ลู่ฝาน นายอย่าเข้ามา พวกเขาจะฆ่านาย หนีไป!”

สีหน้าเฉิงชิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาปักมีดสั้นลงบนไหล่หยวนเลี่ย

“ฉันให้นายพูดเหรอ”

คนอ้วนที่อยู่ข้างๆ ใช้ฝ่ามือตบหน้าหยวนเลี่ย

เห็นฟันกระเด็นออกมาหนึ่งซี่ทันที เลือดสาดเต็มหน้าไปหมด

เฉิงชิงฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “เอาแบบนี้แหละ”

เจ้าอ้วนหม่านเวยเอาค้อนสองอันของตัวเองออกมา มองลู่ฝานที่กำลังเดินมาแล้วหัวเราะเบาๆ

เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ไม่นานร่างกายของลู่ฝานเปลี่ยนจากแข็งทื่อเป็นด้านชา หลังจากนั้นกลับสู่สภาวะปกติ

ความสามารถในการฟื้นฟูร่างกายที่แข็งแกร่ง ช่วยเขาระงับอาการบาดเจ็บเอาไว้อีกครั้ง

ลู่ฝานลูบไม้ลูบมือ ก้าวเข้าไปหาเฉิงชิงและคนอื่น ความอาฆาตบนตัวใกล้จะปกคลุมไปทั้งโลกแล้ว!

เฉิงชิงกลืนน้ำลาย ความอาฆาตรุนแรงบนตัวลู่ฝาน ทำให้เขารู้สึกไม่ปลอดภัยเป็นอย่างมาก

เมื่ออยู่ใกล้ขึ้น ทุกคนเห็นได้ชัดเจน ความอาฆาตบนตัวลู่ฝานไม่ได้ปล่อยออกมาจากพลังปราณ แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงของฟ้าดินโดยอัตโนมัติ