เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1150

แต่ต่อจากนั้น ร่างแยกนับไม่ถ้วนของเทียนชิงหยางรวมตัวกันที่จุดเดียว เขาไม่ขยับสักก้าว แต่พลังปราณทั้งตัวหานหยวนหนิงแตกสลาย รอยแผลจากกระบี่มากมายปรากฏขึ้นมา

“ยอมไหม!”

เทียนชิงหยางพูดเสียงเย็นชา

หานหยวนหนิงล้มลงบนพื้น กระอักเลือดออกจากปากแล้วพูดว่า “ไม่ยอม!”

เทียนชิงหยางเดินมาข้างหน้าหานหยวนหนิง ใช้กระบี่มังกรคำรามชี้ไปที่ตันเถียนของหานหยวนหนิง

“ฉันได้ยินว่าตันเถียนของเซียนบู๊จิ่วหวาเคยโดนคนทำลาย หลังจากนั้นอาศัยวิชาฝึกฝนกลับมา ไม่รู้ว่าคนที่ได้รับการถ่ายทอดอย่างนาย จะทำได้เหมือนกันหรือเปล่า!”

หานหยวนหนิงโมโหเป็นอย่างมาก เขาตะโกนเสียงดังว่า “เทียนชิงหยาง ฉันจะฆ่านาย!”

เทียนชิงหยางใช้แรงแทงกระบี่ไปที่ท้องของหานหยวนหนิง พลังปราณพุ่งเข้าไปที่ตันเถียนของหานหยวนหนิง หานหยวนหนิงชะงักไปทันที เลือดทะลักออกมาทั้งตัว

ดึงกระบี่ยาวออกมา เทียนชิงหยางเอากระบี่เช็ดลงบนเสื้อของหานหยวนหนิงด้วยความขยะแขยง เขาเช็ดจนกระบี่สะอาด

มองหานหยวนหนิงที่นอนอยู่บนพื้น เทียนชิงหยางพูดว่า “หลังจากนี้ไป นายไม่ใช่นักบู๊อีกแล้ว”

หานหยวนหนิงล้มอยู่บนพื้นพูดอย่างอ่อนแรง “ฆ่าฉัน นายกล้าดีก็ฆ่าฉันสิ”

เทียนชิงหยางมองเขาอย่างดูหมิ่นแวบหนึ่ง จากนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “ฆ่านายทำให้กระบี่ของฉันแปดเปื้อน”

พูดจบ เทียนชิงหยางเดินลงไปด้านล่าง

ไม่นาน นักบู๊กลุ่มหนึ่งปรากฏอยู่ในสายตา

นักบู๊กลุ่มนี้เห็นคนที่เดินลงมาคือเทียนชิงหยาง ต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นโค้งคำนับเบาๆ ความนอบน้อมปรากฏขึ้นบนใบหน้า

เทียนชิงหยางมองท่าทีของพวกเขาด้วยความพอใจ จากนั้นเดินลงเขาวิถีบู๊

ในเวลาเดียวกัน แสงสองสามแสงปรากฏขึ้นข้างตัวหานหยวนหนิงทันที