เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1158

กลืนจิตหัวเราะลั่นออกมา เสียงหัวเราะดุดันและแสบหู

“ฆ่าฉันงั้นเหรอ แค่นักบู๊ปราณดินธรรมดาๆ กล้าพูดว่าฆ่าฉัน เป็นเรื่องที่ตลกที่สุดในโลก!”

เสียงเหมือนคลื่นกระจายออกมา คลื่นเสียงโจมตีลงบนตัวลู่ฝาน ทะลุเกราะเกล็ดมังกร จนทำให้เนื้อหนังลู่ฝานสะเทือนตามไปด้วย

แม้ลู่ฝานดูออกว่าอีกฝ่ายคือยอดฝีมือแดนปราณฟ้า แต่เขาไม่กลัวเลยสักนิด

“ยอดกระบี่หวนคืน!”

ไม่พูดพร่ำทำเพลง ลู่ฝานเข้ามาด้วยพลังทั้งหมด

แสงเก้าสีสว่างขึ้น ฟันกระบี่ลงบนความมืดมิด แสงเก้าสีเหมือนสายน้ำเก้าสาย กระแทกความมืดมิดจนกระจาย

เขตวิถีบนกระบี่เปิดออก จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่ากระบี่ของตัวเองโจมตีโดนสิ่งของที่สัมผัสได้ ปราณชี่ทั้งตัวลู่ฝานพุ่งขึ้นมาอย่างไม่ลังเลสักนิด

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังขึ้น ความมืดมิดรอบตัวสั่นสะเทือนอย่างแรง

เสียงของกลืนจิตดังขึ้นอีกครั้ง

“วิทยายุทธไม่เลวตามคาด ขนาดนักบู๊แดนปราณฟ้าอย่างฉัน ยังต้องหลบความแหลมคมของกระบี่นาย นายกล้าหาญมาก!”

ลู่ฝานกวาดตามองรอบตัวไม่หยุด ตอนนี้ตัวของกลืนจิตแทรกซึมเข้าไปในความมืดมิดแล้ว

ความมืดที่เคลื่อนไหวขึ้นลงเหมือนกองของเหลวข้นหนืด เริ่มรวมตัวกันอีกครั้ง ค่อยๆ กรูกันเข้ามาหาลู่ฝาน

กระบี่หนักของลู่ฝานตั้งตรง ปราณชี่ก่อตัวเป็นวงแผ่ซ่านอยู่ใต้เท้า ต้านทานความมืดมิดที่โจมตีเข้ามา

จิตใจวูบไหวเล็กน้อย ลู่ฝานกำลังสัมผัสตำแหน่งของกลืนจิตอย่างละเอียด

ทันใดนั้น ลู่ฝานพลิกมือฟันกระบี่ไปทางด้านหลัง สายฟ้าบนกระบี่ทะลักออกมา เกิดเสียงดังฉิ้ง คิดไม่ถึงว่าจะฟันโดนกลืนจิตเต็มๆ

กลืนจิตหัวเราะอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา

แต่ทันใดนั้นเอง ลู่ฝานหัวเราะออกมา

รอยยิ้มปรากฏตรงมุมปาก เส้นเลือดที่เต้นอยู่ตรงหน้าผากเขาหายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาพูดว่า “คนที่ควรอ้อนวอนคือนายต่างหาก!”

กลืนจิตรู้สึกผิดปกติทันที เมื่อก้มลงมอง แสงห้าธาตุพุ่งขึ้นไปบนฟ้าอย่างรวดเร็ว

“กรงคุกฟ้าดิน!”

ทันใดนั้น แสงห้าธาตุแยกกลืนจิตกับความมืดมิดภายนอกออกจากกัน

กลืนจิตพูดเสียงดังด้วยความตกใจกลัวว่า “นี่เป็นวิชาของผู้ฝึกชี่ ทำไมนาย......”

ยังไม่ทันพูดจบ ลู่ฝานใช้มือหนึ่งจับตัวเขาเอาไว้