เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 116

หานเฟิงฉีกยิ้ม พูดว่า “เมื่อไรฉันจะเหาะได้บ้างนะ เฮ้อ ช่างเถอะ เจ้าดำ ถึงวันนี้แกจะก้าวร้าว แต่ฉันไม่จู้จี้กับแกแล้ว”

หานเฟิงทำเป็นสะบัดหมัดใส่เจ้าดำ สองสามที จากนั้นเตรียมจะกลับไปพักผ่อนที่ห้อง

ขณะนั้น มีใครบางคนวิ่งกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ศิษย์พี่สาม”

หานเฟิงพูดอย่างตกใจ เห็นฉู่สิงสภาพน่าเวทนาเป็นอย่างมาก เสื้อผ้าขาดเป็นรูทั้งตัว เหมือนโดนคนนับไม่ถ้วน ใช้กระบี่โจมตีใส่

“เกิดอะไรขึ้น ศิษย์พี่รองล่ะครับ”

หานเฟิงพูดออกมา แล้วรีบเดินเข้าไป

ฉู่สิงพูดว่า “อย่ามัวพูดไร้สาระ เก็บขวานให้ดีก่อน นายเอากระบี่ ไปบนเขากับฉัน เร็ว ให้ตายเถอะ เราโดนคนของคณะนานาล้อมไว้ ฉันหนีกลับมา ฉู่เทียนยังอยู่บนเขาอยู่เลย”

หานเฟิงรีบรับขวานที่ฉู่สิงส่งให้ จากนั้นโยนเข้าไปในห้องตัวเอง

ดึงกระบี่ฟ้าครามออกมาจากด้านหลัง หานเฟิงพูดเสียงดังว่า “ไอ้ฉิบหาย กล้าแตะต้องศิษย์พี่รองฉัน ถามฉันหรือยัง ไป!”

ลู่ฝานได้ยินทั้งสองคุยกันด้านนอก เขาขมวดคิ้วเบาๆ ปิดหนังสือลง เปิดประตูแล้วพูดว่า “ผมไปด้วย อย่างน้อยก็ได้ช่วย”

หานเฟิง ฉู่สิง อึ้งไปในตอนแรก

ทั้งสองก้มหน้าลง เห็นว่าไม่มีหนังสือในมือลู่ฝานแล้ว หานเฟิงหัวเราะแล้วพูดว่า “ฮ่าๆ ศิษย์น้องลู่ฝาน ในที่สุดนายก็อ่านจบแล้ว ไปๆ ถือโอกาสให้ฉันได้เห็น ผลของการที่นายฝึกฝนมาสองสามเดือน”

ฉู่สิงสีหน้ากังวล เขากังวลเรื่องวิทยายุทธของลู่ฝาน จึงพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน อีกฝ่ายเป็นหัวกะทิของคณะนานาเชียวนะ อย่างน้อยอยู่ในระดับแดนปราณในชั้นห้า ขึ้นไป นายไม่มีปัญหาใช่ไหม”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ไม่มีปัญหาครับ ช่วงนี้อ่านหนังสือจนเหนื่อยพอดี ควรฝึกฝนฝีมือสักหน่อย”

ลู่ฝานหยิบกระบี่หนัก ที่วางอยู่ข้างประตูขึ้นมา แววตาของเขาเฉียบคม

หานเฟิงหัวเราะ แล้วพูดว่า “ศิษย์น้องโหดเหี้ยมจริงๆ ฉันชอบคำนี้นะ ศิษย์พี่สาม มัวคิดอะไรอีกล่ะ รีบไปกันเถอะ ถ้าช้าแล้วเกิดอะไรกับศิษย์พี่รอง จะทำยังไง เจ้าดำ แกเฝ้าบ้านให้ดีล่ะ”

หานเฟิงฉีกยิ้มให้เจ้าดำ แต่เจ้าดำกลับกลอกตามองบนใส่หานเฟิง

ฉู่สิงพยักหน้าหงึกหงัก ทั้งสามรีบมุ่งหน้าไปบนเขา

เทือกฉิงเทียน ยาวเป็นหมื่นลี้ มีพื้นที่เป็นเนินขึ้นๆ ลงๆ มากมาย เหมือนรูปมังกร เป็นสถานที่มงคลอย่างแท้จริง

ภูเขาที่ตั้งของคณะหนึ่งเดียว ชื่ออวิ๋นซาน เป็นแค่เนินเขาเล็กๆ ในภูเขาสูงมากมาย ของเทือกฉิงเทียน เพราะว่าคณะหนึ่งเดียวตั้งอยู่ที่นี่ ดังนั้นเขาลูกนี้จึงชื่อว่าอวิ๋นซาน

ข้ามเขาอวิ๋นซาน ไปทางซ้ายสามร้อยลี้ จะเป็นคณะบังเหิน ซึ่งครอบคลุมพื้นที่พันลี้ ส่วนไปทางขวาสองร้อยลี้ จะเป็นคณะนานา ที่ใหญ่ยิ่งกว่า