เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 117

ลู่ฝานเข้าใจแล้วว่าทำไมศิษย์พี่ฉู่สิง ศิษย์พี่ฉู่เทียน ไม่กล้าบอกอาจารย์อี้ชิงไปตรงๆ เรื่องที่จะยืมขวาน

คงเป็นเพราะว่าต้นไม้ที่พวกเขาจะตัด เป็นต้นไม้ล้ำค่าของคณะคนอื่น

ศิษย์พี่หานเฟิงเอาสองมือเท้าเอว ด่ากับศิษย์คณะนานา อย่างน้อยหลายสิบคน คิดไม่ถึงว่าพลานุภาพ ไม่ได้ด้อยกว่าเลยสักนิด

ลู่ฝานเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกว่าการด่าคน สามารถด่าได้อย่างเฉียบคมขนาดนี้ ศิษย์พี่หานเฟิงยืนพูดไม่หยุด ด่าไปครึ่งชั่วยามเต็มๆ คำที่ด่าไม่ซ้ำกันสักประโยค

กลับกัน ศิษย์คณะนานา โดนด่าจนเสียงเบาลงเรื่อยๆ บางคนโกรธจนจะเข้ามาหาเรื่องหานเฟิง

สุดท้ายหานเฟิงต่อยพวกเขา จนกลิ้งลงบนพื้น โดยไม่ต้องชักกระบี่ออกมาเลย

“ถุย พวกไม่เอาไหนอย่างพวกนาย กล้ามาลงมือกับฉัน กลับบ้านไปกินนมแม่ แล้วค่อยกลับมานะ”

หานเฟิงสู้จบ ก็ด่าขึ้นมาอีก ทำให้ศิษย์คณะนานา โกรธจนตาแดงก่ำ

ศิษย์คณะนานา รวมตัวเยอะขึ้นเรื่อยๆ เกินสองร้อยคนเข้าไปแล้ว

ลู่ฝานเห็นแล้วหนังตากระตุก พูดเบาๆ ว่า “ศิษย์พี่รอง ศิษย์พี่สาม พอได้แล้วมั้งครับ พวกเรารีบแยกย้ายเถอะ”

ศิษย์พี่ฉู่สิงพูดว่า “นายไม่ต้องรีบ หานเฟิงจะจัดการได้แล้ว”

“จัดการ จัดการอะไร”

ลู่ฝานกำลังตกใจ ขณะนั้น หานเฟิงดึงกระบี่ออกมา เดินเข้าไปพูดว่า “ในเมื่อพวกนายไม่ยอม สู้เรามาจัดการกันหน่อยไหม มาสู้กับฉัน ถ้าฉันชนะ พวกนายไสหัวกลับไปฝึกฝนต่อซะ ฉันจะเอาต้นปรงสาคูไป ถ้าฉันแพ้ จะคืนต้นปรงสาคูให้พวกนาย และขอโทษพวกนายด้วย เป็นไง คณะนานา ไม่มีใครจัดการได้เลยหรือไง”

“ใครว่าไม่มี ไอ้เลวคณะหนึ่งเดียว ฉันจะสั่งสอนนายเอง”

“ฉันด้วย”

......

กลุ่มคนถกแขนเสื้อขึ้น ดึงมีด กระบี่ออกมา เตรียมจะเข้ามา

ขณะนั้น เสียงตวาดดังขึ้นมา

“พวกนายจัดการได้เหรอ หลีกไปเลย!”

เสียงทรงพลัง กลุ่มคนหลีกทางให้ ชายถือดาบง้าวเดินออกมา

“ศิษย์พี่สิงคง!”

ศิษย์คณะนานา ดีใจเป็นอย่างมาก

“ศิษย์พี่สิงคง จัดการพวกเลวคณะหนึ่งเดียว เอาต้นปรงสาคูคืนมา”

“ศิษย์พี่สิงคงเป็นคนจัดการของเรา เขารับคำท้าแทนพวกเรา ไอ้เลวคณะหนึ่งเดียว นายตายแน่”

ศิษย์คณะนานา พูดตะโกนเสียงดัง หานเฟิงกลับยิ้มอย่างดูหมิ่น แล้วพูดว่า “ไม่เคยได้ยินชื่อสิงคง ดูใช้ได้นะ กล้ารับคำท้าหรือเปล่า”