เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1169

ลู่ฝานเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ไม่ได้ ฉันให้เธอทำแบบนี้ไม่ได้ อู่คงหลิง เธอวางมือเถอะ หยุดแค่นี้ดีกว่า”

อู่คงหลิงพูดว่า “ตระกูลหานกับตระกูลเทียนมีอดีตกับนายเหรอ นายทนไม่ได้ที่พวกเขาสองตระกูลจะเกิดเรื่องเหรอ”

ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ ตระกูลหานคงไม่ต้องพูดถึงแล้ว เธอน่าจะรู้ดี แต่ผู้อาวุโสเทียนหยาจื่อแห่งตระกูลเทียน เป็นท่านผอ.ของฉัน ฉันไม่อยากทำให้เขาผิดหวัง”

อู่คงหลิงถอนหายใจแล้วพูดว่า “งั้นก็ยากแล้วล่ะสิ!”

พูดจบ จู่ๆ อู่คงหลิงเอาฝ่ามือวางไว้บนเอวลู่ฝาน อีกทั้งค่อยๆ เลื่อนลงไปข้างล่างแล้วพูดว่า “นายประจบฉันสิ นายประจบฉันให้เต็มที่ ทำให้ฉันมีความสุข ฉันอาจไม่ทำต่อก็ได้นะ”

สายตาของลู่ฝานมองผ่านความมืด จ้องไปยังดวงตาสวยของอู่คงหลิง

“เธออยากให้ฉันพูดอะไร”

อู่คงหลิงยิ้มแล้วกอดลู่ฝานแน่น หลังจากนั้นเธอก็โน้มตัวเข้ามา

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันอยากให้นายทำ!”

ทันใดนั้น เสื้อผ้าขาดกระจุยกระจาย

ไม่นาน ในซอยเล็กๆ มีเสียงหอบหายใจดังออกมาเป็นระยะ

......

ในเวลาเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง บนเรืองดงาม

เทียนชิงหยางฟันกระบี่ลงบนโต๊ะจนแยกเป็นสอง เขาโกรธแต่ระบายออกมาไม่ได้ พลังปราณทั้งตัวกำลังระเบิดออกมา

หลิ่วเจินยืนอยู่ข้างๆ โบกมือไปมาพูดกับคนอื่นว่า “ทุกท่าน งานเลี้ยงเหล้าวันนี้สิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ เชิญกลับเลย เชิญกลับกันได้เลย!”

คนอื่นไม่ใช่คนโง่ ไม่ต้องให้หลิ่วเจินพูดอะไรมาก แต่ละคนลุกขึ้นยืนแล้วบอกลา พวกนักร้องสาวและนักเต้นวิ่งเร็วยิ่งกว่ากระต่ายเสียอีก

ไม่นาน ทั้งเรือเหลือเพียงเทียนชิงหยางกับหลิ่วเจินแค่สองคน

เทียนชิงหยางแอบกัดฟัน มีเสียงลอดไรฟันออกมาว่า “ลู่ฝาน!”

หลิ่วเจินเดินลงจากเรืองดงาม ขึ้นมานั่งบนเรือลำเล็ก

ผู้อาวุโสบนเรือถือไม้พายในมือ พายเรือเบาๆ การเคลื่อนไหวไม่รุนแรง แต่กลับทำให้เรือเคลื่อนตัวเร็วเหมือนปลา

หลิ่วเจินมองผู้อาวุโสแล้วพูดว่า “ลุงกง ตระกูลเราเปิดบ่อนพนันอยู่สองสามแห่งใช่ไหม”

ผู้อาวุโสก้มตัวคำนับแล้วตอบว่า “ใช่ครับคุณชายหลิ่ว บ่อนใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงล้วนเป็นของตระกูลหลิ่วครับ”

หลิ่วเจินพูดว่า “อืม หลังกลับไปรีบปรับลดอัตราการต่อรองของลู่ฝานให้ต่ำลง ปรับให้ต่ำได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น”

ผู้อาวุโสพูดอย่างประหลาดใจว่า “คุณชายหมายถึงลู่ฝานนักกระบี่แห่งตงหวาเหรอครับ”

หลิ่วเจินพูดว่า “ใช่ เขานั่นแหละ ลู่ฝานนักกระบี่แห่งตงหวา คนคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ!”