เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1170

ในซอยเล็กๆ

ผ่านไปนาน ทุกอย่างกลับมาสงบอีกครั้ง

สวมเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย มือของอู่คงหลิงวาดไปมาบนหน้าลู่ฝานไม่หยุด

“เฮ้อ ถ้านายเป็นผู้ฝึกฝนชั่วร้ายก็ดีสิ ลู่ฝาน นายไม่ยอมมาสำนักหัวใจปีศาจของเราจริงเหรอ ฉันให้นายเป็นเจ้าสำนัก ฉันให้นายเป็นรองเจ้าสำนักเลย ได้ไหม”

ลู่ฝานพูดอย่างเรียบเฉย “ไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว ฉันไม่ไป เธอไม่มีความคิดเลิกเป็นผู้ฝึกฝนชั่วร้ายบ้างเหรอ ฉันพาเธอกลับสถาบัน เรียนวิชาใหม่อีกครั้ง เป็นไง”

อู่คงหลิงดึงมือกลับมาแล้วพูดว่า “เรื่องนี้ก็ไม่ต้องพูดเหมือนกัน เฮ้อ ดูเหมือนเราสองคนถูกกำหนดไว้แล้วว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้ คนละเส้นทาง! หวังว่าต่อไปนายจะไม่ฆ่าฉันก็พอ ถ้านายฆ่าฉันจริง นายต้องแขวนคอฉันบนต้นไม้ที่เต็มไปด้วยดอกซากุระ ใช้ผ้าไหมสีขาว แบบที่ดีที่สุด หลังจากนั้นฉันสวมชุดสวยๆ ตายคามือนาย จะได้ไม่เสียเปล่าเราสองคนได้มีภาพที่ดีร่วมกัน”

ลู่ฝานพูดว่า “ฉันกลัวว่าถึงตอนนั้นฉันจะตายคามือเธอน่ะสิ ท่านเจ้าสำนัก!”

อู่คงหลิงหัวเราะอย่างได้ใจขึ้นมา แล้วพูดว่า “ใช่ เมื่อถึงตอนนั้น นายอาจอ้อนวอนขอชีวิตจากฉัน ถ้านายยอมอ้อนวอนฉัน ฉันต้องไว้ชีวิตนายแน่ๆ โอเค ฉันจะกลับแล้ว”

พูดพลาง อู่คงหลิงสะบัดมือปล่อยแสงหนึ่งออกมา

เพียงไม่นาน มีเงาดำเคลื่อนไหวมาจากรอบทิศ ร่วงลงมาข้างหลังอู่คงหลิง

ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าพลังของเงาดำพวกนี้ไม่ด้อยเลย น่าจะประมาณนักบู๊แดนปราณดิน

สุดท้ายอู่คงหลิงลูบคางลู่ฝานแล้วพูดว่า “เรื่องตระกูลหานกับตระกูลเทียน เอาตามที่นายว่า ฉันจะไม่ไปหาเรื่องพวกเขาชั่วคราว แต่จำไว้ว่าแค่ชั่วคราวเท่านั้น ถ้านายอยากลำบากแค่ครั้งเดียว สบายไปตลอด ก็ซัดเทียนชิงหยางให้เต็มที่ ทำให้เขาพิการเหมือนกัน ตระกูลหานกับตระกูลเทียนก็จะเสมอกัน ถือว่าแก้ไขปัญหาวุ่นวายให้ฉันด้วย เป็นไง”

ลู่ฝานพูดว่า “เธอกำลังใช้ประโยชน์จากฉัน ให้ฉันช่วยเธอซัดคนสินะ!”

อู่คงหลิงพูดว่า “ใช่ ฉันใช้ประโยชน์จากนาย แต่ถึงฉันไม่พูด ถึงตอนนั้นนายก็ซัดเขาอยู่ดี สู้ๆ นะ อีกไม่กี่วันก็ถึงการคัดเลือกรอบที่สามแล้ว ฉันจะไปดู นายอย่าแพ้คนอื่นตั้งแต่ครั้งแรกก็แล้วกัน”

ลู่ฝานพูดว่า “วางใจเถอะ ฉันไม่ได้แย่ขนาดนั้น”