เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1176

ลู่ฝานมองหานอู๋ซวง ด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า

ถอยงั้นเหรอ เขาไม่เคยเข้าใจความหมายของคำนี้ว่าหมายถึงอะไรกันแน่

ลู่ฝานขยับข้อมืออยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดกับหานอู๋ซวงด้วยรอยยิ้ม “อีกเดี๋ยวลุงอย่าถีบฉันแล้วกัน!”

หานอู๋ซวงพูดด้วยรอยยิ้ม “อีกเดี๋ยวนายขอร้องให้ฉันถีบ ฉันก็จะไม่ถีบ ดูสิว่ากระดูกนายจะหักสักกี่ซี่!”

ลู่ฝานสูดหายใจลึก วางสองมือลงบนมุกซานไห่

ทันใดนั้น ลู่ฝานปล่อยปราณชี่ทั้งตัวออกมา เกราะเกล็ดมังกรปกคลุมตัวเขาทั้งตัว เปลวเพลิงและสายฟ้าระเบิดขึ้นพร้อมกัน!

“วิทยายุทธแข็งแกร่งมาก!”

ลูกหลานตระกูลหานพากันพูดอย่างตกใจและถอยไปด้านหลัง

เมื่อยอดฝีมือลงมือ ถึงรู้ว่าอะไรคือความแตกต่าง เทียบกับการแสดงออกของหานสงเมื่อครู่ ช่างต่างกันราวฟ้ากับเหวจริงๆ

แม้แต่หานหยวนหนิงก็แอบมั่นใจในสายตาของลู่ฝานในตอนนี้

แม้เขายังหยิ่งยโสมาก แต่ก็ต้องยอมรับว่าลู่ฝานไม่ได้ด้อยเลย ถึงตอนนี้เขาไม่ได้พิการ ก็ไม่แน่ว่าจะเอาชนะลู่ฝานได้

ใช้แรงที่มือทั้งสองข้าง ลู่ฝานเริ่มขยับมุกซานไห่

เมื่อปราณชี่เข้าไปในมุกซานไห่ ทำให้เทือกเขาด้านในส่งเสียงดังกึกก้อง

ลู่ฝานรู้สึกว่าพลังอันแข็งแกร่งไหลผ่านมุกซานไห่เข้ามาในตัวเขา แผ่ซ่านไปในร่างกายเขา ในรูปแบบบีบรัดอย่างต่อเนื่อง

จู่ๆ ตอนนี้จิตวิญญาณของลู่ฝาน สัมผัสถึงแรงดึงดูดแปลกประหลาด กระชากเขาเข้าไปในมุกซานไห่ทันที

รอจนลู่ฝานตั้งสติได้ ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างยิ่งใหญ่

เห็นเพียงยอดเขาสูงตระหง่านทับอยู่บนตัวเขา ยังมียอดเขาอื่นลอยมาอย่างต่อเนื่อง และซ้อนทับอยู่ด้านบนด้วย

หนักมาก!