เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1193

เวลาเดินไปเรื่อยๆ เพียงพริบตาก็ผ่านไปสามวันแล้ว

วันนี้เป็นการสอบรอบสุดท้ายสำหรับพวกที่สอบผ่านรอบแรก คนแน่นสนามต่อสู้แปดทิศตั้งแต่เช้า

ทั้งนอกและในประตู คนหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย พยายามเบียดเข้าไปข้างในสุดชีวิต องครักษ์เกราะเงินที่ยืนอยู่หน้าประตูรั้งเอาไว้ไม่ค่อยอยู่แล้ว

กระจกจำภาพนับไม่ถ้วนวางอยู่ตามถนนและตรอกซอย ในร้านน้ำชาและโรงเหล้าวางไว้เรียบร้อย แขวนเอาไว้สูง เพื่อให้คนดื่มชาพูดคุยกันและรับชมไปด้วย

พื้นที่บางส่วนที่งดงามสูงส่ง สถานที่ที่มีการใช้จ่ายสูง ถึงขั้นทำม่านน้ำสรวงสวรรค์ที่สามารถปรับเปลี่ยนภาพเพื่อรับชมอย่างละเอียด

ของแบบนี้ทำยากมาก สถานที่ที่มีม่านน้ำสรวงสวรรค์ ต้องมีเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่และมีเส้นสาย เทียบกับร้านน้ำชาและโรงเหล้าทั่วไป แตกต่างราวฟ้ากับเหว

ทั้งในและนอกเมืองหลวง ทุกที่ที่สามารถรวมตัวชมการแข่งขันได้ ส่วนใหญ่มีคนนั่งเต็มหมดแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง เด็ก คนชรา ล้วนนั่งกันเรียบร้อย นั่งชมกันครอบครัวละหนึ่งโต๊ะ จำนวนไม่น้อยเลย

ทุกคนในประเทศอู่อานให้ความสำคัญเรื่องบู๊ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลย

ส่วนผู้ฝึกชี่มีจำนวนน้อย ทั้งประเทศอู่อาน มีนักบู๊เป็นส่วนใหญ่ และการต่อสู้คัดเลือก เป็นรายการบันเทิงที่หาได้ยากในประเทศอู่อาน ใครจะไม่อยากเห็นหน้าตาของผู้โดดเด่นอายุน้อยแห่งยุคของประเทศอู่อานบ้างล่ะ!

ในสนามต่อสู้แปดทิศ คนเยอะจนไม่ไหวแล้ว

ทุกที่ที่สามารถยืนได้ โดยส่วนใหญ่จะมีคนยืนเต็มหมดแล้ว ส่วนที่ยืนไม่ได้ก็มีคนเบียดกันเต็ม

อันที่จริงราคาตั๋วของสนามต่อสู้แปดทิศ สามวันมานี้อย่างน้อยก็พุ่งสูงขึ้น แต่เมื่อมองดูวันนี้คนเยอะมากจริงๆ

ดูเหมือนประชาชนของเมืองหลวงมั่งคั่งร่ำรวย ไม่ขาดแคลนเงิน!

ด้านบนท้องฟ้า ฉินซางต้าตี้พร้อมองค์ชายทั้งสอง รวมถึงข้าราชการทุกคน นั่งลงเรียบร้อยแล้ว!

พวกเขาไม่ได้จับฉลากการแข่งขันวันนี้

แต่พวกนักบู๊ที่เหลือเป็นคนจับฉลากเอง!

ภายในสนามบู๊ ในห้องที่ลู่ฝานกับเทียนชิงหยางเถียงกันเมื่อสามวันก่อน

หัวหน้าองครักษ์เกราะทอง ถือเซียมซีไม้ไผ่ไว้ในมือ แล้วพูดเสียงเบาว่า “คุณชายคุณหนูทุกคน เชิญครับ เลือกได้หมายเลขไหนก็หมายเลขนั้น เดี๋ยวจะเรียงลำดับเข้าสนามตามหมายเลข!”

“เจี่ยจวิ้น!”

ลู่ฝานไม่ค่อยมีความทรงจำอะไรกับชื่อนี้เท่าไร

เมื่อกวาดตามอง ลู่ฝานจำไม่ได้ว่าใครคือเจี่ยจวิ้น จึงยอมแพ้แล้วเดินไปนั่งอีกด้าน จากนั้นหลับตาเพื่อพักสายตา

ประกายประหลาดฉายขึ้นนัยน์ตาเทียนชิงหยาง เขาค่อยๆ เดินไปทางชายคนหนึ่ง

“สหายเจี่ย นายหมายเลข 6 ใช่ไหม!”

ตอนนี้เหงื่อเต็มหน้าผากเจี่ยจวิ้น เขาพยักหน้าพูดว่า “ใช่ ฉันหมายเลข 6 คุณชายเทียนมีอะไรชี้แนะหรือเปล่า!”

เทียนชิงหยางทำท่าบอกให้เงียบเสียง แล้วพูดเบาๆ ว่า “สหายเจี่ย มาคุยกันทางนี้!”

เทียนชิงหยางลากเจี่ยจวิ้นมาอีกด้าน แล้วพูดเสียงเบาว่า “สหายเจี่ย นายคือคนที่ไท่จื่อแนะนำเข้ามาใช่ไหม”

เจี่ยจวิ้นพยักหน้าพูดว่า “ใช่ เจี่ยโหวเจวี๋ยลุงของฉันเป็นคนปูทางให้ ฉันได้โควตารายชื่อมาจากไท่จื่อ เอายามายกระดับวิทยายุทธ และได้มาที่นี่”