เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1200

ลู่ฝานจำชื่อนี้ได้ดี อู่จุนแห่งโลกจู๋หลง!

ลู่ฝานเคยชมการแข่งขันของเขาหนึ่งครั้ง โหดเหี้ยมอำมหิต ใบหน้าชั่วร้าย เป็นคนเลว

แต่ความสามารถของคนเลวคนนี้ ลู่ฝานได้เห็นแล้วเช่นกัน ไม่เลวเลยจริงๆ

มองซ้ายมองขวา ลู่ฝานหาเงาของอู่จุนในห้อง แต่มองไปมองมา ลู่ฝานกลับหาอู่จุนไม่เจอ นี่แปลกมากเลย ตอนจับฉลากยังอยู่กันครบแท้ๆ

ถูมือไปมา ลู่ฝานลบอักษรแสงในมือทิ้งจนหมด

ชมการแข่งขันต่อ แต่ขณะนั้นเอง องครักษ์เกราะทองคนหนึ่งเดินเข้ามาพูดกับลู่ฝานว่า “คุณชายลู่ เชิญทางนี้!”

ลู่ฝานถามอย่างไม่เข้าใจ “ไม่ทราบว่าใครเชิญฉัน”

องครักษ์เกราะทองคำนับแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ไปถึงแล้วจะรู้เอง!”

ลู่ฝานขมวดคิ้วแน่น ฟังแล้วดูเหมือนไม่ใช่เรื่องดี แต่เขาก็ลุกขึ้นเดินตามองครักษ์เกราะทองไปด้านนอก

เสียงหัวเราะของเทียนชิงหยางดังขึ้นข้างหลัง

“ลู่ฝาน ดูเหมือนนายจะได้กินข้าวในคุกแล้ว! หวังว่าพวกเขาจะไม่ทำลายวิทยายุทธนายนะ!”

นักบู๊อีกคนยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน เส้นทางการคัดเลือกของนายจบลงแล้ว!”

เสียงหัวเราะดังไม่หยุด แต่ลู่ฝานทำเป็นไม่สนใจ เดินออกไปด้านนอกพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

องครักษ์เกราะทองคนนี้พาลู่ฝานออกจากห้อง แล้วเดินออกไปด้านนอก

ลู่ฝานครุ่นคิดในใจ องครักษ์เกราะทองคนนี้เป็นองครักษ์ใกล้ชิดของวัง คนที่สามารถสั่งการองครักษ์เกราะทองได้ ต้องเป็นคนในวังเท่านั้น

งั้นองค์ชายท่านไหนต้องการเจอเขาล่ะ

ไท่จื่อฉินอวิ่นหรือองค์ชายรองฉินฝาน!

เลี้ยวผ่านถนนใหญ่ เดินผ่านซอย องครักษ์เกราะทองพาเขามาถึงนอกร้านน้ำชาแห่งหนึ่ง

นี่เป็นร้านน้ำชาแสนธรรมดาในเมืองหลวง ประตูทำจากไม้ ด้านบนแขวนตัวอักษรคำว่าชาเอาไว้ ถ้าเข้าไปจะพบว่ามีคนกินทุกสิ่งทุกอย่าง บอกว่าเป็นร้านน้ำชา ถ้าอยากดื่มเหล้าข้างในร้าน ยังสามารถซื้อได้เลย

องครักษ์เกราะทองชี้ร้านน้ำชาแล้วพูดว่า “เชิญคุณชายลู่!”

ลู่ฝานใบหน้าสงสัย เดินเข้าไปในร้านน้ำชา คนที่รอเขาในสถานที่แบบนี้ ไม่น่าใช่ไท่จื่อ

ลู่ฝานเคยเห็นว่าปกติไท่จื่อเที่ยวเล่นในสถานที่แบบไหน ต้องหรูหราอย่างยิ่ง มีสาวงามรวมตัวกัน ไท่จื่อจะมาร้านน้ำชาเหรอ

เมื่อเข้ามาในร้าน เห็นกลุ่มคนจ้องกระจกจำภาพขนาดใหญ่ กำลังชมการแข่งขันกันอยู่ มีเสียงตะโกนดังเป็นระยะ

ด้านในโถงมีคนไม่น้อย แทบจะนั่งเต็มหมดแล้ว

ลู่ฝานกวาดตามองรอบๆ จู่ๆ เงาคนดื่มชาอย่างเฉยเมยปรากฏเข้ามาในสายตา