เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1216

กระแสลมด้านล่างเท้าแผ่ซ่านออกไป ทันใดนั้นเงาของหลิ่วเจินปรากฏรอบตัวสือเฉิน

จู่โจมด้วยกระบี่ แสงกระบี่ร่วงลงบนเกราะปราณของสือเฉิน

เสียงระเบิดดังขึ้นทันที แค่ฟังจากเสียง พลานุภาพกระบวนท่านี้ของหลิ่วเจินไม่ธรรมดาเลย แรงกระเพื่อมของปราณกระบี่ที่เหลือทำให้พื้นดินรอบๆ เกิดเป็นรอยแยกลึกนับไม่ถ้วน เหมือนมีคนเอากระบี่ขนาดใหญ่ฟาดฟันลงบนพื้นอย่างบ้าคลั่ง!

แต่ถึงวิชากระบี่แข็งแกร่งขนาดนี้ กลับไม่สามารถโจมตีเกราะปราณบนตัวสือเฉินได้สักนิด หวังให้วิชากระบี่ทิ้งร่องรอยสีขาวไว้บนเกราะปราณของสือเฉิน คงเป็นได้แค่ความเพ้อฝัน

สือเฉินไม่เคลื่อนไหว ปล่อยให้ปราณกระบี่ของหลิ่วเจินโจมตีอยู่อย่างนั้น เกราะปราณบนตัวเขาห่อหุ้มตัวเขาแน่นเหมือนเต่ามังกรหดตัวอยู่ในกระดองเต่า รอแค่การโจมตีอย่างรวดเร็วเพียงครั้งเดียว เพื่อจัดการคู่ต่อสู้

หลิ่วเจินรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ปราณกระบี่ดุดันขึ้นเรื่อยๆ

1 แยกเป็น 10 10 แยกเป็น 100 100 แยกเป็นนับไม่ถ้วน

ไม่นาน ในสนามเต็มไปด้วยเงาของหลิ่วเจิน!

ลู่ฝานมองอย่างละเอียด จู่ๆ เขาพบว่าเงาทุกเงาไม่ใช่ของปลอม มันมาจากความเร็วของหลิ่วเจินทั้งนั้น

วิชากายของเขา เร็วจนเหนือจินตนาการของคน ขนาดลู่ฝานยังตกใจ เวลาเพียงพริบตาเดียว อย่างน้อยจากสิบมุม เขาสามารถโจมตีด้วยกระบวนท่ากระบี่สิบกระบวนท่าที่ไม่เหมือนกัน เคล็ดวิชาบู๊ระดับนี้ ได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ!

“ดวงดาวร่วงหล่น!”

หลิ่วเจินแผดเสียงออกมาเบาๆ จู่ๆ เงานับไม่ถ้วนรวมตัวกัน

แสงกระบี่นับไม่ถ้วนรวมอยู่บนตัวสือเฉิน

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

เสียงระเบิดดังสะเทือนแก้วหู นักบู๊ทั้งหมดที่นั่งอยู่ในสนามพากันตกตะลึง

จู่ๆ ตัวของสือเฉินถูกระเบิดออกมาจากกลุ่มควัน

เกราะปราณบนตัวโดนทำลายเป็นแถบทันที!

“อะไรกัน”

เจ้าบ้านตระกูลสือพูดอย่างตกใจ “คิดไม่ถึงว่าหลิ่วเจินจะทำลายวิชาชี่เต่างูดำของสือเฉินได้”

ใบหน้าเจ้าบ้านตระกูลหลิ่วเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วพยักหน้าเบาๆ

แต่เพียงพริบตาหลิ่วเจินปรากฏตัวด้านหลังสือเฉินอีก ใช้กระบี่ฟันลงบนเกราะปราณบนตัวสือเฉินจนเป็นรอย!

สือเฉินถอยหลังไปหลายก้าว สีหน้าเคร่งขรึม

หลิ่วเจินเอากระบี่ฝูหลิ่ววางไว้บนไหล่ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นไง ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ”

จู่ๆ สือเฉินหัวเราะร่า

“ฉันเนี่ยนะยอมแพ้ ตลก!”

จู่ๆ สือเฉินลูบเบาๆ ลงบนแหวน

โล่ที่เต็มไปด้วยหนามปรากฏขึ้นในมือเขา

“นายคิดว่ามีแค่นายเหรอที่มีอาวุธวิเศษ โล่เสวียนเจวี๋ยอยู่นี่แล้ว!”

ตึง!

สือเฉินเอาโล่มาวางข้างหน้า สีหน้าหลิ่วเจินเปลี่ยนไปทันที!