เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1222

ลู่ฝานหันมามองสิบสามแล้วพูดว่า “นายคิดว่าผู้อาวุโสคนนี้เล่าเรื่องเป็นยังไง”

สิบสามพูดว่า “ดี!”

ลู่ฝานหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ฉันก็ว่าไม่เลวเหมือนกัน แต่นี่ไม่ใช่ชีวิตที่ผ่านมาของฉันเลย!”

สิบสามมองลู่ฝานอย่างสงสัย แล้วถามเบาๆ ว่า “เจ้านาย ความจริงล่ะ”

ลู่ฝานพูดว่า “เหตุการณ์จริงก็คือก่อนฉันเข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ ฉันเป็นคนที่โดนคนอื่นรังแกมาตลอด ตระกูลลู่ของเราก็ไม่ใช่ตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองเจียงหลิน ส่วนเรื่องครูของสถาบันสอนวิชาบู๊ เหอะๆ ฉันเจอตั้งไม่รู้กี่คน แต่ละคนไม่มีท่าทีว่าจะให้ฉันเข้าสถาบันสอนวิชาบู๊เลย โดยเฉพาะคนสุดท้าย ยังมีความคิดไล่ฉันไปด้วย”

สิบสามอ้าปากค้าง มองลู่ฝานอย่างไม่อยากเชื่อ

เจ้าดำพยักหน้ารัว เพื่อบอกว่าลู่ฝานพูดถูกต้อง

“จริงเหรอคุณชายลู่ฝาน นายมีเรื่องราวยากลำบากขนาดนี้ เล่าให้ฉันฟังได้ไหม”

จู่ๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาขวางทางลู่ฝาน

สวมชุดสีแดง พัดขนนกหนึ่งอัน มีสาวรับใช้ชุดเขียวตามอยู่ด้านหลังสองคน

“คุณถานไถเก๋อ บังเอิญจัง คิดไม่ถึงว่าจะเจอเธอที่นี่!”

ลู่ฝานคารวะถานไถเก๋อแล้วเอ่ยขึ้น

ใบหน้าถานไถเก๋อมีรอยยิ้ม พูดด้วยตาเป็นประกายว่า “คุณชายลู่ฝาน ถ้าฉันบอกว่าตั้งใจมารอนายที่นี่ นายจะเชื่อไหม”

ถานไถเก๋อเดินอยู่ข้างลู่ฝาน แล้วพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน นายจะทำอะไร ทำไมเราต้องเดินไปที่ที่คนน้อยด้วยล่ะ คุณชายลู่ฝานคงไม่ได้จะทำเรื่องอะไรไม่ดีใช่ไหม”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “คุณถานไถเก๋อคิดมากเกินไปแล้ว แค่ที่นี่มีร้านเหล้าที่ฉันชอบเท่านั้น ดูสิ ถึงแล้ว!”

พูดพลาง ร้านเหล้าของเถ้าแก่อ้วนก็ปรากฏอยู่ในสายตา ลู่ฝานเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว ถานไถเก๋อขมวดคิ้วเบาๆ แล้วเดินตามเข้าไป

ตอนนี้เถ้าแก่อ้วนกำลังใช้มือตบแมลงวันเล่นอยู่บนเคาน์เตอร์ เมื่อเห็นลู่ฝานเดินเข้ามา เขาหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ไอ้เด็กลู่ฝาน นายมาอีกแล้ว วันนี้สู้ได้ไม่แล้วเลย ฉันจะให้นายดื่มเหล้าดี”

ลู่ฝานนั่งตรงที่นั่งประจำของตัวเอง เมื่อมองดู ในร้านมีคนไม่น้อยเลย ล้วนเป็นชายวัยกลางคน หรือไม่ก็พวกคนแก่ไร้ประโยชน์ เมื่อเห็นลู่ฝานเดินเข้ามา ต่างแสดงแววตาเป็นมิตรออกมา

ตอนนี้ลู่ฝานรู้ดีแก่ใจว่าพวกคนที่อยู่ในร้านเถ้าแก่อ้วนเป็นใคร เขารีบโค้งทำความเคารพแล้วพูดว่า “สวัสดีผู้อาวุโสทุกท่าน!”