เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1230

สรุปว่าวิธีพนันแบบไหนที่คิดออกมาได้ บ่อนพนันใหญ่ๆ เริ่มพากันใช้

ตามท้องถนนก็มีคนนับไม่ถ้วนเริ่มพูดคุยเรื่องรายชื่อที่เพิ่งออกมาใหม่

หลู่เฉิงเซี่ยงตระกูลหลู่มองท้องฟ้า แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หลู่ยินเอ๋ย เธอมั่นใจหรือเปล่า ได้ยินว่าซ่งหยางนักบู๊เขตฮั่ว เป็นนักดาบที่สุดยอด ทักษะพลังดาบไร้เทียมทานในใต้หล้า”

หลู่ยินพูดอย่างออดอ้อนว่า “ปู่ ฉันไม่มั่นใจหรอก ปู่ดูฉันสิ เคลื่อนไหวไม่คล่อง จะสู้ซ่งหยางได้ยังไง อีกทั้งยังเป็นรอบแรกด้วย ถ้าแพ้ขึ้นมา ตระกูลหลู่ต้องอับอายมากแน่ๆ ปู่เอาขลุ่ยอายุยืนให้ฉันดีไหม ปู่ดูสิตระกูลอื่นเขาเอาอาวุธวิเศษออกมากันแล้ว”

หลู่เฉิงเซี่ยงหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ฉันรู้แล้วว่าเด็กอย่างเธอจ้องขลุ่ยอายุยืนจนตาเป็นมัน ช่างเถอะ ให้เธอใช้ก็ได้ ห้ามทำพังแล้วกัน!”

พูดพลาง หลู่เฉิงเซี่ยงเอาขลุ่ยไม้ยื่นให้หลู่ยิน

หลู่ยินรับมาทันที กอดเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ลูบพลางพูดว่า “ดูสิว่าครั้งนี้ใครจะขวางฉันได้อีก!”……

สุ่ยสือฉวนตระกูลสุ่ยคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเจ้าบ้าน ไม่พูดอะไรสักคำ

สุ่ยเจินหรานเจ้าบ้านตระกูลสุ่ย มองสุ่ยสือฉวนแล้วพูดว่า “นายแน่ใจเหรอว่าต้องการมัน”

สุ่ยสือฉวนพูดอย่างแน่วแน่ว่า “ครับเจ้าบ้าน ฉันต้องการมัน ถ้าไม่มีมัน ฉันไม่มีทางชนะเทียนชิงหยางได้!”

สุ่ยเจินหรานพูดว่า “ฉันคิดว่าถึงนายได้เกราะนรก ก็ยังสู้เทียนชิงหยางไม่ได้อยู่ดี”

สุ่ยสือฉวนพูดว่า “มีโอกาส! เจ้าบ้าน ให้ฉันได้สู้สักครั้งเถอะ!”

สุ่ยเจินหรานเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นสะบัดมือโยนของออกมาหนึ่งชิ้น

“ก็ได้ งั้นนายเอาไป!” ……

ที่ตระกูลสือ สือเฉินใช้มือจับโล่เสวียนเจวี๋ย เงียบไม่พูดอะไร

ลูกหลานตระกูลสือที่อยู่ข้างๆ กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สือเฉินยกมือขึ้นมาขัดจังหวะแล้วพูดว่า “อย่าพูด ฉันกำลังฟังเสียงของมันอยู่!”

พูดพลาง สือเฉินเคาะโล่เสวียนเจวี๋ยหนึ่งครั้ง เสียงอึกทึกดังขึ้น สือเฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “มันอยากเห็นอาวุธวิเศษของตระกูลอื่นจนทนไม่ไหวแล้ว”