เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1233

“ขลุ่ยอายุยืนของตระกูลหลู่งั้นเหรอ”

“นี่คือขลุ่ยอายุยืน หนึ่งในสิบอาวุธวิเศษเหรอ”

เสียงอุทานอย่างตกใจดังขึ้น

ลู่ฝานอดมองไปที่ขลุ่ยในมือหลู่ยินไม่ได้

หลังจากหลู่ยินพูดจบ ก็เป่าขลุ่ยต่อ

ซ่งหยางที่อยู่ในสนาม พลังปราณทั้งตัวเริ่มปั่นป่วน

แต่วินาทีต่อมา ซ่งหยางแสดงความห้าวหาญของนักบู๊ออกมา เห็นเขากัดปลายลิ้นของตัวเองอย่างโหดเหี้ยม ใช้ความเจ็บปวดมาสร้างความเด็ดเดี่ยวให้ความตั้งใจของตัวเอง ฝืนทำให้พลังปราณของตัวเองมั่นคง!

ต่อมาซ่งหยางเด้งตัวขึ้น พุ่งเข้าไปฆ่าหลู่ยินอีกครั้ง

“กระบี่อาทิตย์ลุกโชน!”

เมื่อจู่โจมออกมา ลูกไฟเต็มทั้งท้องฟ้า

เงาของหลู่ยินหายไปอย่างไร้ร่องรอยทั้งหมด

ซ่งหยางใช้เท้าเหยียบอยู่บนเปลวเพลิง เมื่อมองไปรอบๆ กลับไม่เห็นเงาของหลู่ยิน

ขณะที่เขากำลังหาอยู่ จู่ๆ ขลุ่ยยาวปรากฏข้างหูเขา ในเวลาเดียวกันเงาของหลู่ยินที่เป็นเปลวเพลิงนับไม่ถ้วนก็ปรากฏออกมาจากเปลวเพลิง

ทุกคนตะลึง ไม่รู้ว่าหลู่ยินใช้วิชาอะไร

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ เขาพอมองอะไรออกอยู่บ้าง

“ใช้เวทมนตร์ก่อตัวเป็นรูปร่าง ใช้ภาพลวงตาขยายเสียง ฟ้าดินห้าธาตุสามารถส่งต่อเสียงได้ ซ่อนเสียงขลุ่ยเอาไว้ในพลังฟ้าดินธาตุไฟ แค่ซ่งหยางใช้พลังฟ้าดินธาตุไฟ จะได้ยินเสียงขลุ่ย เป็นวิธีที่โหดมาก!”

ลู่ฝานเป็นคนที่เคยร่ำเรียนในตระกูลหลู่ มองแวบเดียวก็รู้ทักษะที่หลู่ยินใช้

ทักษะนี้ไม่ได้สูงส่ง แต่เมื่ออยู่ในมือหลู่ยิน กลับเต็มไปด้วยความอันตรายและใช้งานได้เป็นอย่างดี

เห็นซ่งหยางที่ได้ยินเสียงขลุ่ย ตวัดดาบไปรอบๆ อย่างสุดชีวิตอีกครั้ง!

“เพลิงเผาสวรรค์!”

หัวหน้าองครักษ์เกราะทองประกาศเสียงดัง

ปีกของหลู่ยินเปลี่ยนกลับมาเป็นไม้เท้าอีกครั้ง เธอเดินช้าๆ กลับไปนั่งลงบนเก้าอี้กิเลนของตัวเอง ท่ามกลางสายตาประหลาดของทุกคน

ครั้งนี้ไม่มีใครกล้าสบประมาทเธออีกแล้ว ชนะการแข่งขันรอบแรกได้อย่างงดงามง่ายดายขนาดนี้ ทุกคนเริ่มหวาดระแวงเด็กผู้หญิงที่ดูเหมือนไม่มีพิษไม่มีภัยกับคนอื่นขึ้นมาในใจ

ลู่ฝานแอบเตือนตัวเอง ถ้าต่อไปต้องปะทะกับเธอต้องระวังให้มาก วิธีการยุ่งเหยิงของตระกูลหลู่มีเยอะมากจริงๆ

“รอบสอง สือเฉินสู้กับเซี่ยเหวินจื้อ!”

เมื่อหัวหน้าองครักษ์เกราะทองตะโกนขึ้น สือเฉินกับเซี่ยเหวินจื้อเดินออกมาช้าๆ

เซี่ยเหวินจื้อเป็นคนหนุ่มที่ดูสุภาพคงแก่เรียน รูปร่างผอม มีรอยยิ้มบางๆ สวมชุดคลุมยาว มีกระบี่ยาวหนึ่งเล่ม

เมื่อเข้ามาเขาคารวะสือเฉินแล้วพูดว่า “คุณชายสือ เชิญ!”

สือเฉินพยักหน้าเบาๆ ถือว่าทำความเคารพกลับ

หลังจากนั้น เซี่ยเหวินจื้อดึงกระบี่ยาวของตัวเองออกมา ทำท่าทางประหลาดออกมา