เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1234

ยกขาขึ้นหนึ่งข้าง ขาอีกข้างเหยียบลงบนพื้น ยกกระบี่ด้วยมือสองข้างวางตรงหน้าอก หลับตาลงทั้งสองข้าง

เห็นท่าทางนี้ เจ้าบ้านสิบตระกูลใหญ่สองสามคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ

สุ่ยเจินหรานเจ้าบ้านตระกูลสุ่ย พูดเสียงดังว่า “ฉันไม่ได้ดูผิดใช่ไหม นี่คือวิชากระบี่ชั่วพริบตา!”

เจ้าบ้านตระกูลสือตอบกลับเสียงสูงว่า “วิชานี้สูญหายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”

ทั้งสองคนตะโกนเสียงดัง ทำให้ผู้ชมรอบๆ ได้ยินอย่างชัดเจน พากันมองเซี่ยเหวินจื้อด้วยแววตาประหลาด

วิชากระบี่ที่สูญหายไปแล้ว!

ดูเหมือนน่าสนใจมาก!

สือเฉินกำลังจะเข้าไปโจมตี จู่ๆ เขาเห็นด้านล่างเท้าของเซี่ยเหวินจื้อ เขาชะงักตัวลงทันที

ตรงนั้นมีตัวหนังสือที่มองเห็นชัดเจน สลักลึกลงไปในหินศิลาดำ ดูเหมือนคนใช้มีดขวานสับลงไปอย่างไรอย่างนั้น

“กะพริบ กะพริบ กะพริบ กะพริบ!”

ตัวอักษรคำว่ากะพริบสี่ตัวปรากฏด้านล่างเท้าเซี่ยเหวินจื้อ

จู่ๆ เซี่ยเหวินจื้อลืมตาขึ้น มองสือเฉินแล้วพูดว่า “คุณชายสือ รับกระบี่ของฉันไปซะ!”

เกาะปราณปล่อยออกมาบนตัวสือเฉินทันที วิชาชี่เต่างูดำพลุ่งพล่าน ปกป้องเขาไว้อย่างแน่นหนา

“ย้าก!”

จู่ๆ สือเฉินปล่อยหมัดออกไปกลางอากาศข้างหน้า

พื้นดินสั่นสะเทือน พื้นที่ว่างเปล่าแตกเป็นรอยสีดำ และพุ่งเข้าไปหาเซี่ยเหวินจื้ออย่างรวดเร็ว!

ตอนนี้เซี่ยเหวินจื้อขยับแล้ว เขายกกระบี่ขึ้น แสงสีทองสว่าง!

ทันใดนั้นลู่ฝานรู้สึกปวดตาอยู่ครู่หนึ่ง

ตอนที่เซี่ยเหวินจื้อเอากระบี่ออกมา เขาเกือบหันหน้าหนีไปอีกด้าน แสงนี้แสบตาเป็นอย่างมาก

ไม่รู้วินาทีนั้นมีคนหันหน้าหนีตั้งเท่าไร แต่ถ้าไม่หันหน้าหนี จะได้เห็นภาพที่สุดยอดเหมือนลู่ฝาน