เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1235

ลู่ฝานลุกขึ้นยืนพร้อมใบหน้าที่มีรอยยิ้ม

เฟิงเสี่ยวชี่เดินมาด้านหน้าช้าๆ ทั้งสองคนจ้องหน้ากันจากไกลๆ

“ลู่ฝาน!”

“เฟิงเสี่ยวชี่!”

ทั้งสองมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม เฟิงเสี่ยวชี่มองลู่ฝานตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูดว่า “นายไม่เอากระบี่ออกมาหรือไง”

ลู่ฝานพูดอย่างเฉยเมยว่า “นายก็ไม่เอากระบี่ออกมาเหมือนกันนิ”

เฟิงเสี่ยวชี่พูดว่า “ตอนที่จำเป็นก็เอาออกมาเองแหละ ต้องดูว่านายมีความสามารถจริงหรือเปล่า”

ลู่ฝานพูดว่า “ฉันก็เหมือนกัน!”

รอยยิ้มบนใบหน้าทั้งสองคนกว้างขึ้นอีก

เฟิงเสี่ยวชี่เดินไปข้างหน้าต่อ ลู่ฝานมองฝีเท้าของเขา แล้วก้าวไปด้านหน้าเหมือนกัน

ในที่สุดทั้งสองคนหยุดลงเมื่ออยู่ห่างกันประมาณสามก้าว

เฟิงเสี่ยวชี่พูดว่า “นายมั่นใจมากเหรอ ระยะห่างแบบนี้ ปกติฉันใช้นิ้วเดียวก็ทำลายได้แล้ว”

ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้ม “เชิญ!”

ทันใดนั้น ลมแรงพุ่งเข้ามาหาลู่ฝาน

ลู่ฝานขยับตัวเล็กน้อย ลมแรงผ่านข้างแก้มของลู่ฝาน ผมเส้นหนึ่งหล่นลงมาจากหัวลู่ฝาน

ต่อมาลู่ฝานขยับนิ้วเบาๆ

กระแสลมแข็งแกร่งยิ่งกว่าพุ่งออกไป ตัวของเฟิงเสี่ยวชี่เป็นภาพลวงตาครู่หนึ่ง

ลมจากพลังนิ้วของลู่ฝานทะลุผ่านไป

“ไม่เลว!”

“น่าสนใจ!”

ทั้งสองคนต่างมองอีกฝ่าย แล้วพูดออกมาพร้อมกัน

จู่ๆ เฟิงเสี่ยวชี่เอาสองมือไพล่หลังแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน ดูสิว่านายจะรับได้กี่กระบวนท่า!”

เมื่อพูดจบ พลังปราณบนตัวเฟิงเสี่ยวชี่ระเบิดออกมา

บนที่นั่งผู้ชม คนที่ยังนั่งดูอยู่ด้านหน้าสุดได้ เหลือเพียงยอดฝีมือวิถีบู๊ที่แท้จริงเท่านั้น

นักบู๊ที่วิทยายุทธถึงแดนปราณดิน สามารถเห็นการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยความรวดเร็ว ระหว่างลู่ฝานกับเฟิงเสี่ยวชี่อย่างเลือนราง

วิชากายของทั้งสองคนเร็วเกินไปจริงๆ ถึงพวกเขาเป็นนักบู๊แดนปราณดิน ก็เห็นเพียงแค่ทั้งสองคนเคลื่อนไหวไปรอบๆ ไม่เห็นการเคลื่อนไหวที่ทั้งสองคนต่อสู้กันอย่างแท้จริง

แต่นักบู๊ที่ถึงแดนปราณฟ้า สามารถเห็นเหตุการณ์การต่อสู้ของทั้งสองคนอย่างชัดเจน

นั่นมันเป็นหมัดที่โดนเนื้อเน้นๆ แต่ละกระบวนท่าถึงตาย

หินศิลาดำที่ระเบิดทั้งหมด เป็นเพราะทั้งสองคนเหยียบย่ำจนแตก รอยหมัดที่ปรากฏบนกำแพง เป็นเพียงเศษของพลังหมัดหลังจากกระจายออกมาเท่านั้น

แต่เศษจากการต่อสู้เพียงแค่เล็กน้อย กลับทำให้ทั้งสนามบู๊เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นไม่หยุด

พื้นที่เดิมทีแข็งแกร่งทนทาน โดนทั้งสองคนสู้กันจนเป็นหลุมเป็นบ่อ แทบไม่มีส่วนไหนไม่ได้รับความเสียหาย

“เด็กทั้งสองคนแข็งแกร่งมาก”

สุ่ยเจินหรานเจ้าบ้านตระกูลสุ่ยเอ่ยชมเบาๆ

คำพูดของเขาคือความในใจของผู้ชมที่กำลังดูการแข่งขันและผู้แข็งแกร่งทุกคน