เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1236

ตรงมุมที่นั่งผู้ชม ไอ้อ้วนตงและพวกนั่งอยู่นานแล้ว วันนี้หวูเฉินไม่ได้มา แต่กลับเป็นพวกยอดฝีมือที่ชอบไปดื่มที่ร้านไอ้อ้วนตงเป็นประจำ แต่ละคนลอยอยู่กลางท้องฟ้า รับชมอย่างตั้งอกตั้งใจ

ไอ้อ้วนตงเห็นแล้วแอบพยักหน้า ไอ้หลิวที่อยู่ข้างๆ หัวเราะไม่หยุด

“พลังของลู่ฝานแข็งแกร่งกว่าเล็กน้อย ส่วนเด็กแซ่เฟิงเร็วกว่านิดหน่อย ทั้งสองคนสู้กันได้อย่างสูสี!”

“เด็กแซ่เฟิงคงฝึกวิชากายดาวเคลื่อนดาราคล้อยสินะ ไอ้อ้วนตง นี่เป็นวิชาสุดยอดของศิษย์น้องของนายที่ตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”

ยัยแก่หยางพูดเสียงดัง

ไอ้อ้วนตงหัวเราะแล้วพูดว่า “ใช่ นี่คือศิษย์หลานของฉัน ไอ้เด็กนี่ไม่เลวใช่ไหม ศิษย์น้องฉันเลือกผู้สืบทอดไม่ผิดจริงๆ!”

เซวียนหยวนพูดว่า “ไม่เลว ศิษย์หลานของนายโชคดีจริงๆ ถ่ายทอดอย่างมีระเบียบแบบแผน ตายอย่างสมราคา”

อีกด้านหนึ่ง ฉินซางต้าตี้ดูการต่อสู้ในสนามด้วยรอยยิ้ม

“สู้กันดุเดือดจริงๆ!”

ฉินอวิ่นกับฉินฝานมองไปรอบๆ ด้วยความสับสน พวกเขาไม่เห็นแม้แต่เงาการต่อสู้

ส่วนนายพลด้านหลังเอาแต่เอ่ยชมด้วยความตะลึง

“หมัดทรงพลังมาก!”

“ร่างกายกำยำแข็งแกร่งมาก!”

“ตอนนี้สองคนนี้ยังแข็งแกร่งขนาดนี้ ต่อไปคงกลายเป็นคนสำคัญของประเทศอู่อาน!”

หลู่เฉิงเซี่ยงหลับตาพักสายตา เพราะคนไม่มีวิทยายุทธแบบเขา ดูไปก็ไม่รู้เรื่อง แต่ได้ยินการพูดคุยของพวกนายพล ก็พอรู้ว่าพรสวรรค์ของทั้งสองคน ทำให้คนทั้งงานตกตะลึงไปแล้ว

ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย หลู่เฉิงเซี่ยงยิ่งรู้สึกว่าตัวเองดึงลู่ฝานเอาไว้ในตอนนั้น เป็นเรื่องที่ไม่มีอะไรถูกต้องไปกว่านี้แล้ว

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังขึ้น หินศิลาดำทั้งสนามบู๊ระเบิดจนลอยขึ้นสูงหลายเมตร

ลู่ฝานกับเฟิงเสี่ยวชี่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

เฟิงเสี่ยวชี่แตะนิ้วลงบนหน้าผากลู่ฝาน ส่วนลู่ฝานต่อยลงบนหน้าเฟิงเสี่ยวชี่อย่างแรง

นัยน์ตาลู่ฝานมีประกายประหลาด เขาพูดว่า “ความเร็วของนายก็ไม่เลวเหมือนกัน จะเอาจริงเลยไหม”

เฟิงเสี่ยวชี่หัวเราะแล้วพูดว่า “แน่นอน!”

ผู้ชมได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคนอย่างชัดเจน

สู้กันจนเป็นแบบนี้แล้ว คิดไม่ถึงว่ายังไม่เอาจริงกันอีก พูดได้เพียงว่าพละกำลังของทั้งสองคนแข็งแกร่งเกินไป

ถ้าเป็นนักบู๊คนอื่น การต่อสู้คงจบไปนานแล้ว จนถึงตอนนี้คนจำนวนมากก็ยังไม่เข้าใจว่าเมื่อกี้ทั้งสองคนสู้กันยังไง

ทำไมยืนนิ่งไม่ขยับ แล้วรอบๆ เกิดการระเบิดขึ้นเองจนอยู่ในสภาพแบบนี้!

เฟิงเสี่ยวชี่ใช้มือดึงกระบี่เหล็กของตัวเองออกมา จากนั้นเอามือลูบ สนิมบนกระบี่หายไปจนหมด

กระบี่เหล็กที่เดิมทีดูผุพัง ตอนนี้กลับส่องประกายเหมือนอาวุธวิเศษอย่างไรอย่างนั้น

รอยบิ่นแต่ละรอย โดนอักษรยันต์ที่มีแสงระยิบระยับปกปิดเอาไว้ ตัวอักษรคำว่า “ฟางชุ่น” สว่างไสว ปรากฏอยู่บนกระบี่