เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1256

ลู่ฝานดูหมิ่นคนแก่ไม่น่าเคารพพวกนี้อยู่ครู่หนึ่ง ขณะกำลังจะพูด ถานไถเก๋อโผล่ตัวออกมาจากห้องด้านหลังแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน จำได้ไหมว่านายยังติดหนี้ฉันอยู่หนึ่งครั้ง”

ลู่ฝานเกือบกระอักเลือดออกมา เขารู้ว่าที่ถานไถเก๋อพูดว่าหนึ่งครั้งคือดื่มเหล้า

แต่คนด้านนอกพวกนี้คงไม่คิดว่าแบบนี้แน่ๆ

เป็นไปตามคาด เจ้าบ้านตระกูลถานไถหันมาพูดเป็นคนแรก “ฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น”

ผู้อาวุโสโม่กระแอมเบาๆ สองครั้งแล้วพูดว่า “ผู้ดูแลลู่ รักษาสุขภาพด้วย!”

ลู่ฝานหมดคำจะพูดจริงๆ ตอนนี้ถึงเขาอยากอธิบายก็คงอธิบายอะไรไม่ได้

เหมือนเจ้าบ้านตระกูลถานไถมองสีหน้าประหลาดของลู่ฝานออก เขาเดินเข้ามาช้าๆ แล้วพูดกับลู่ฝานว่า “คุณชายลู่ฝาน วันนี้ขอบคุณมากที่ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้เก๋อเอ๋อร์ ตระกูลถานไถไม่มีอะไรตอบแทน งั้นฉันให้ดอกไม้นายสักต้นดีกว่า คุณชายลู่เชิญทางนี้”

เจ้าบ้านตระกูลถานไถพาลู่ฝานเดินออกไปข้างนอก ผู้อาวุโสสองสามคนไม่ได้เดินตามไปด้วย แต่กลับดึงผู้อาวุโสโม่เดินมาอีกด้านแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสโม่ช่วยบอกพวกยาบำรุงมาหน่อยสิ ดูว่าชนิดไหนเหมาะกับคุณถานไถเก๋อ”

ลู่ฝานกับเจ้าบ้านตระกูลถานไถเดินไปสวนหลังตระกูลถานไถ

บันไดหินเป็นแนวยาว เดินคดเคี้ยวไปข้างหน้า

เดินผ่านศาลา อ้อมภูเขาจำลอง เดินผ่านองครักษ์ไม่รู้กี่คน ในที่สุดเจ้าบ้านตระกูลถานไถพาลู่ฝานเดินมาถึงหน้าประตูไม้บานหนึ่ง แล้วพูดว่า “เชิญคุณชายลู่ฝาน!”

ระหว่างพูด เจ้าบ้านตระกูลถานไถใช้ฝ่ามือตบลงบนประตูไม้เบาๆ จู่ๆ แสงสีฟ้าเป็นแถบปรากฏในสายตา

ที่นี่เป็นทะเลสาบเกล็ดน้ำแข็ง น้ำเคลื่อนไหวอยู่ใต้ชั้นน้ำแข็ง ส่วนด้านบนชั้นน้ำแข็งกลับเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก

ทะเลสาบทรงกลม รอบๆ เต็มไปด้วยดอกไม้สีฟ้า เหมือนบัวหิมะที่มีกลิ่นหอมตีจมูก

อีกทั้งตรงกลางบัวหิมะพวกนี้ มีดอกไม้ประหลาดอยู่หนึ่งดอก

รูปร่างเหมือนบัว รากเป็นน้ำแข็ง ใบเหมือนเปลวไฟลุกโชน แอบมีเสียงคำรามออกมาจากดอกไม้ด้วย

เจ้าบ้านตระกูลถานไถชี้ดอกไม้ดอกนั้นแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นั่นคือดอกผกผันของตระกูลถานไถ เติบโตด้วยการรดเลือดมังกรลงไป เป็นยาวิเศษที่มีน้อยในปัจจุบัน มันกับยาวิเศษหญ้าต่อชีวิตในตำนาน มีชื่อเรียกว่าคู่ศักดิ์สิทธิ์”

เมื่อลู่ฝานได้ยินคำว่าหญ้าต่อชีวิต จิตใจเขาวูบไหวทันที ใช้นิ้วขยับแหวนจิ่วเซียวบนมือตัวเองเบาๆ

ลู่ฝานมองดอกผกผันแล้วพูดว่า “เป็นยาวิเศษในปัจจุบันจริงด้วย ฉันเพิ่งเคยเห็นดอกไม้ประหลาดแบบนี้ครั้งแรก”

เจ้าบ้านตระกูลถานไถพูดว่า “ง่ายมาก นายแต่งกับเก๋อเอ๋อร์ ของสิ่งนี้จะเป็นของนาย ไม่แน่ต่อไปทั้งตระกูลถานไถอาจเป็นของนายก็ได้”

ลู่ฝานอ้าปากอย่างกระอักกระอ่วน

เจ้าบ้านตระกูลถานไถเห็นท่าทางของเขา ก็หัวเราะแล้วพูดว่า “ล้อเล่น เรื่องที่ขอให้ช่วยง่ายมาก สองวันนี้ฝ่าบาทจะให้พวกนายไปเลือกอาวุธที่คลังบู๊ ฉันอยากให้นายช่วยตระกูลถานไถ เอาของกลับมาชิ้นหนึ่ง มันมีชื่อว่าเกราะเฟิ่งเซียน”

ลู่ฝานอึ้งไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เจ้าบ้านตระกูลถานไถก็รู้ว่าฉันไปคลังบู๊ สามารถเลือกอาวุธได้แค่ชิ้นเดียว”

เจ้าบ้านตระกูลถานไถพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ มันเป็นเช่นนี้”

ลู่ฝานพูดว่า “เจ้าบ้านตระกูลถานไถหมายความว่าจะให้ฉันเอาเกราะเฟิ่งเซียนมาแลกกับดอกผกผัน นี่ไม่เรียกว่าให้นะ!”

เจ้าบ้านตระกูลถานไถยิ้มแล้วพูดว่า “ให้สิ เพราะฉันจะเอาของอีกอย่างมาแลกกับเกราะเฟิ่งเซียน”

ลู่ฝานพูดอย่างประหลาดใจว่า “ของอะไร”

เจ้าบ้านตระกูลถานไถจ้องตาลู่ฝานแล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “พลัง!”