เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1255

ลู่ฝานลุกขึ้นแล้วเดินไปด้านข้าง

เจ้าบ้านตระกูลถานไถประคองถานไถเก๋อเอาไว้ แล้วตะโกนเบาๆ “เก๋อเอ๋อร์!”

ตอนนี้ถานไถเก๋อลืมตาขึ้นอย่างอ่อนแรง มองเจ้าบ้านตระกูลถานไถแล้วพึมพำว่า “เจ้าบ้าน!”

“ฟื้นแล้ว ฟื้นแล้วจริงๆ!”

ผู้อาวุโสสองสามคนหัวเราะร่า

ตอนนี้ลู่ฝานเพิ่งเช็ดเลือดบนหน้าตัวเองจนสะอาด เขามองถานไถเก๋อด้วยรอยยิ้ม

ผู้อาวุโสโม่ปล่อยข้อมือถานไถเก๋อ หันมามองลู่ฝานด้วยแววตาเคารพเลื่อมใสแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน ทักษะน่าทึ่ง วันนี้ฉันได้เห็นความสามารถของนายแล้ว ดูเหมือนฉันให้ป้ายจัดการดูแลไม่ผิดคน นายเป็นผู้ดูแลได้จริงๆ”

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ

เจ้าบ้านตระกูลถานไถประคองถานไถเก๋อขึ้นมา ชี้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “เก๋อเอ๋อร์ วันนี้เธอต้องขอบคุณคุณชายลู่ฝานนะ เขาช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้เธอ เธอถึงฟื้นขึ้นมาเร็วขนาดนี้!”

“ลู่ฝานเหรอ”

ถานไถเก๋อเบิกตาโต มองไปทางลู่ฝานด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ

ลู่ฝานพยักหน้าให้ถานไถเก๋อแล้วพูดว่า “คุณถานไถเก๋อ ขอโทษที่เสียมารยาท”

จู่ๆ ความสับสนผุดขึ้นมาบนหน้าถานไถเก๋อ เหมือนกับประหลาดใจ ตื่นเต้น และแฝงไปด้วยความเขินอายเล็กน้อย

เจ้าบ้านตระกูลถานไถอยู่ใกล้ที่สุด จึงเห็นสีหน้าของถานไถเก๋อ จู่ๆ เขายิ้มแล้วพูดว่า “เก๋อเอ๋อร์ ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง”

ถานไถเก๋อพูดเสียงเบาว่า “เพลียนิดหน่อย!”

เจ้าบ้านตระกูลถานไถหัวเราะแล้วพูดว่า “งั้นก็ไม่ต้องกังวล กินยาบำรุงสักหน่อยก็หายแล้ว เธอพักผ่อนเถอะ!”

พูดพลาง เจ้าบ้านตระกูลถานไถลุกขึ้นพูดกับผู้อาวุโสโม่และคนอื่นว่า “เราออกไปกันก่อนเถอะ ให้เก๋อเอ๋อร์พักผ่อนให้เต็มที่”

ผู้อาวุโสโม่พยักหน้าหงึกๆ แล้วเดินออกไปข้างนอก ลู่ฝานก็จะเดินออกไปแต่โดนเจ้าบ้านตระกูลถานไถรั้งไว้

เจ้าบ้านตระกูลถานไถยักคิ้วหลิ่วตาส่งสัญญาณให้ลู่ฝาน

ถึงลู่ฝานจะโง่ขนาดไหนก็รู้ความหมายของเจ้าบ้านตระกูลถานไถ แต่เขาไม่ได้คิดแบบนั้นกับถานไถเก๋อ เขาอดยิ้มแหยออกมาไม่ได้

ลู่ฝานกำลังจะเดินออกไปกับพวกเขา แต่เจ้าบ้านตระกูลถานไถกลับปิดประตูใส่

ลู่ฝานลากเก้าอี้มานั่งอย่างจนปัญญา มองถานไถเก๋อบนเตียงแล้วพูดว่า “ดูเหมือนเจ้าบ้านของเธออยากให้ฉันคุยกับเธอ”

ตัวนุ่มเหมือนไม่มีกระดูก มุดเข้ามาในอกของลู่ฝานแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ อันที่จริงฉันก็ชอบนายมากเหมือนกัน!”

ลู่ฝานแข็งทื่อไปทั้งตัว รวมถึงไอ้ตรงที่ไม่ควรแข็งนั่นด้วย

ทันใดนั้น ลู่ฝานผลักถานไถเก๋อออกเบาๆ แล้วลุกขึ้นพูดว่า “คุณถานไถเก๋อ คุณคิดมากเกินไปแล้ว ฉันเสร็จธุระแล้ว ไว้ค่อยคุยกันครั้งหน้า!”

เมื่อพูดจบ ลู่ฝานไม่มีเวลาสนใจอะไรมาก รีบผลักประตูออกไปทันที

ถานไถเก๋อส่งเสียงหัวเราะเบาๆ อยู่ด้านหลังเขา

ลู่ฝานเดินออกไปโดยไม่กล้าหันกลับมาเลย ปีศาจสาวคนนี้ ขืนอยู่ต่ออีกลู่ฝานคงโดนเธอกินแน่ๆ

แม้ลู่ฝานไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษที่มีคุณธรรมอะไรขนาดนั้น แต่ก็ไม่ใช่ไอ้หื่นที่จะเอาผู้หญิงไปทั่ว

สำหรับผู้หญิงอย่างถานไถเก๋อ ลู่ฝานคิดว่าเคารพนับถือแต่ไม่ขออยู่ใกล้จะดีกว่า

เพิ่งเดินออกจากห้อง ลู่ฝานเห็นพวกเจ้าบ้านตระกูลถานไถรอเขาอยู่ข้างนอก

เมื่อเห็นลู่ฝานเดินออกมา เจ้าบ้านตระกูลถานไถพูดแหย่ว่า “เร็วมาก!”

ผู้อาวุโสสองสามคนหัวเราะร่า ผู้อาวุโสโม่พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้ดูแลลู่ เสร็จธุระแล้วเหรอ”