เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1263

ผู้อาวุโสส่งเสียงหึอย่างเย็นชา จ้องตาลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายไม่ได้แตะต้องอะไรจริงเหรอ”

ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “ไม่ได้แตะต้อง!”

ผู้อาวุโสพูดเสียงสูงว่า “ลู่ฝาน อย่ารนหาที่ตาย!”

ลู่ฝานตอบกลับเสียงดังว่า “ฟ้าดินเป็นพยาน ฉันลู่ฝาน ไม่ได้แตะต้องอะไรในคลังบู๊เลย!”

ทั้งสองมองหน้ากัน ต่างจ้องอีกฝ่ายเขม็ง

ผ่านไปนาน จู่ๆ ผู้อาวุโสหัวเราะแล้วพูดว่า “ได้ ฉันเชื่อนาย!”

พลานุภาพหายไป จู่ๆ ค่ายกลหน้าประตูหายไป ผู้อาวุโสค่อยๆ หลับตาลง

ครั้งนี้ทุกคนตกตะลึงยิ่งกว่าเมื่อครู่

อะไรกัน ถามไม่กี่ประโยคก็เคลียร์แล้วเหรอ

หลู่ยินและคนอื่นอ้าปากค้างจนคางแทบจะหล่นลงมาแล้ว

ลู่ฝานก็ตกใจมากเหมือนกัน อะไรกัน เขาเชื่อแล้วเหรอ

ลู่ฝานมองผู้อาวุโสอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “ฉันไปได้แล้วเหรอ”

ผู้อาวุโสยิ้มแล้วพูดว่า “ได้สิ นายไปเถอะ!”

ลู่ฝานค่อยๆ เดินไปด้านหน้า จนเขาเดินออกมาจากประตูคลังบู๊ คิดไม่ถึงว่าจะไม่มีอะไรขัดขวางเขาเลย

ทำซะยิ่งใหญ่แต่ในความเป็นจริงกลับไม่มีอะไรเลย ทุกคนเห็นแล้วคิดยังไงก็ไม่เข้าใจ

โดยเฉพาะเทียนชิงหยาง เขาแค่พูดไม่กี่ประโยคก็โดนตบจนกระอักเลือด แต่ผู้ที่ริเริ่มกระทำเป็นคนแรกอย่างลู่ฝาน กลับไม่เป็นไรเลย แค่ถูกถามไม่กี่ประโยคเท่านั้น

นี่จงใจกลั่นแกล้งเขาหรือเปล่า

เทียนชิงหยางพูดเสียงดังว่า “ถง......ผู้อาวุโส นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมถึงปล่อยลู่ฝานล่ะ! เขาแตะต้องของด้านในไม่ใช่เหรอ!”

ผู้อาวุโสพูดอย่างราบเรียบ “เขาไม่ได้แตะต้อง”

เทียนชิงหยางโมโหจนหัวเราะออกมา “เขาพูดว่าไม่ได้แตะต้องก็ไม่ได้แตะต้องงั้นเหรอ!”

ผู้อาวุโสพูดอย่างราบเรียบว่า “ไม่มีใครโกหกต่อหน้าฉันได้”

เพียงประโยคเดียว ทำให้เทียนชิงหยางจุกจนหน้าแดงเถือก หลู่ยินกลั้นขำเอาไว้ไม่ได้