เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1282

ลู่ฝานยืนอยู่ที่เดิม รู้สึกเพียงว่าพลังดาบน่ากลัวพุ่งเข้ามาในตัวเขา

คิดไม่ถึงว่าดาบนี้จะเริ่มโจมตีจากด้านใน

แตกต่างกับวิชาดาบอื่นมาก!

แต่ลู่ฝานไม่กลัวการโจมตีแบบนี้เลย พลังดาบเพิ่งฟันเส้นลมปราณในตัวเขาจนขาด ก็โดนโลกใบเล็กกลืนกินทันที

ถึงวิชาดาบจะแกร่งอีกสักแค่ไหน ก็สู้พลังแห่งโลกไม่ได้

แม้เป็นเพียงการโจมตีกลับตามสัญชาตญาณของโลกใบเล็ก แต่ป้องกันการโจมตีจากด้านในสู่ด้านนอกให้ลู่ฝานได้แล้ว!

เสื้อผ้าสะบัดเบาๆ ลู่ฝานรับดาบของถังชิงด้วยความนิ่งดังสายน้ำ

เลือดเต็มตัวถังชิง เขาเบิกตาโตมองลู่ฝาน

หลังจากเห็นลู่ฝานนิ่งเป็นอย่างมาก ไม่มีอะไรผิดปกติ ถังชิงแสยะยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายน่ากลัวเหลือเกิน นายชนะแล้ว!”

ลู่ฝานพูดเสียงเบาว่า “ขอบใจที่ชม!”

ถังชิงหลับตาลงแล้วล้มลงบนพื้นทันที

เซียนบู๊จั้วซานพุ่งเข้ามาเป็นคนแรก ใช้มืออุ้มถังชิงขึ้นมา

เมื่อตรวจสอบลมหายใจ เซียนบู๊จั้วซานพบว่าถังชิงยังมีลมหายใจเฮือกสุดท้าย รีบควักของออกมากรอกใส่ปากถังชิง

เซียนบู๊จั้วซานหันมามองลู่ฝานด้วยสีหน้าเดาไม่ออก “ขอบใจมาก!”

ลู่ฝานรู้ว่าเซียนบู๊จั้วซานขอบคุณอะไร

ถ้าเมื่อกี้เขาตอบโต้หรือสะเทือนพลังดาบที่พุ่งเข้ามาหาเขาออกไป พลังสะท้อนกลับสามารถทำให้ถังชิงบาดเจ็บสาหัสจนถึงตายได้

แต่ลู่ฝานไม่ได้ทำแบบนั้น อย่างน้อยในความคิดของเซียนบู๊จั้วซาน ลู่ฝานต้านทานกระบวนท่าของถังชิง แต่ไม่ได้ตอบโต้กลับ

ดังนั้นเซียนบู๊จั้วซานจึงพูดขอบคุณ แน่นอนว่าลู่ฝานไม่ได้อธิบายอะไร ทำเพียงพยักหน้าเบาๆ

เซียนบู๊จั้วซานอุ้มถังชิงเหาะกลับมาบนที่นั่งผู้ชม

มองไอ้อ้วนตงแล้วพูดว่า “เอาเหล้ารักษาอาการบาดเจ็บมาให้ฉันหนึ่งไห”

ไอ้อ้วนตงพูดว่า “ได้เลย นายไปเอาเองสิ อย่าลืมที่เราพนันกันไว้นะ”

ไอ้หลิวกับยัยแก่หยางหัวเราะแล้วพูดว่า “พวกเราด้วย”