เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1303

ลมดุจดั่งมีด ชี่ดุจดั่งสายรุ้ง

กระบี่จงเทียนเปล่งประกายลำแสง และในคู่ดวงตาของหลินหย่า ก็เริ่มเปล่งประกายลำแสงวิชาชิงวิญญาณขึ้นแล้วเช่นกัน

เทียนชิงหยางยืนอยู่ตรงนั้น โดยได้เก็บกระบี่มังกรคำรามขึ้นแล้ว

เขามองไปที่หลินหย่าอย่างเย็นชา และพูดขึ้นว่า: “ดูเหมือนว่าเธอจะต้องลงมือต่อสู้กับฉันถึงจะยอมหยุดล่ะสิ! ”

หลินหย่าพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “เทียนชิงหยาง นายยโสโอหังขนาดนี้ วันนี้ฉันจะทำให้นายพ่ายแพ้อย่างน่าอับอายเลย! ”

เมื่อพูดจบ หลินหย่าก็เดินก้าวขึ้นมาด้านหน้า กระบี่จงเทียน ประกายลำแสงสีขาวและสีดำ ซึ่งก็คือกระบวนท่าของการปลดปล่อยวิชาชิงวิญญาณ

คู่ดวงตาของเทียนชิงหยางเกิดแสงกระพริบ ทันใดนั้นร่างกายก็แข็งทื่อเคลื่อนไหวไม่ได้

เมื่อหลินหย่าเห็นว่าเทียนชิงหยางถูกพลังโจมตีแล้ว กระบี่จงเทียนในมือก็พลันเกิดลำแสงลายเส้นปากว้าขึ้น

กระบี่คะนองเทพปากว้า!

ท่วงท่าดุจดั่งมังกรคะนองน้ำพุ่งทะยาน ลำแสงกระบี่ดุจดั่งแสงรุ่งอรุณตอนดวงอาทิตย์ขึ้น

หลินหย่าก็ได้ใช้กระบวนท่านี้เอาชนะสือเฉินที่เป็นหนึ่งในลูกหลานของสิบตระกูลใหญ่ วันนี้ เธอก็ยังจะใช้กระบวนท่านี้เข้าต่อสู้เพื่อที่จะเอาชนะเช่นกัน!

กระบี่มาถึงที่ตรงหน้าแล้ว แต่เทียนชิงหยางก็ยังคงไม่เคลื่อนไหว

ทั้งตัวหลินหย่าและกระบี่ ได้ผ่านข้างกายของเทียนชิงหยางไปแล้ว

บนแท่นผู้ชม ทุกคนต่างก็ตกตะลึง หรือวันนี้เทียนชิงหยางจะต้องจบสภาพลงแบบเดียวกับสือเฉินอีก

ผู้ชมนับไม่ถ้วนต่างก็ชะเง้อคอ มองไปยังด้านในของสนามบู๊

ภายในเมือง เกือบทุกคนล้วนมองขึ้นไปที่ท้องฟ้า

เพื่อชมกระบวนท่ากระบี่สังหารนี้ของหลินหย่ากันอีกครั้ง!

แต่ทันใดนั้น เงาร่างของเทียนชิงหยางก็แหลกสลายไปอย่างกับเงาลวงตา กลายเป็นควันพวยพุ่งสูญหายไปกับที่

หลินหย่าถึงกับเหงื่อตก แล้วมองไปยังระยะไกล แต่ก็เห็นว่าเทียนชิงหยางนั้นไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรเลย เขานั่งอยู่บนเก้าอี้กิเลนโดยตลอด และหลับตาทั้งสองข้าง

ใครจะไปคิดได้ว่า ตั้งแต่ขึ้นบนสังเวียนจนถึงตอนนี้ เทียนชิงหยางก็แค่แสดงเงาลวงตาออกไปเท่านั้นเอง!

หลินหย่ามองไม่ออก ฉินซางต้าตี้และคนอื่น ๆ ก็มองไม่ออกเหมือนกัน

คงจะมีเพียงแค่พวกไอ้อ้วนตงที่มองออก ดังนั้นโดยรอบบริเวณสนามบู๊ ก็มีเพียงพวกไอ้อ้วนตงที่แสดงรอยยิ้มบนใบหน้า

ส่วนคนอื่น ต่างก็ตะลึงและประหลาดใจกันทั้งหมด

“วิชาทะยานเมฆา เมฆปรากฏตัวขึ้นจากมังกร ส่วนมังกรแอบซ่อนตัวอยู่ในท้องฟ้า! ”

“วิชากายทะยานเมฆา，มังกรจากเมฆา，มังกรที่ซ่อนอยู่ในท้องฟ้า！”

เจ้าบ้านตระกูลเทียนส่ายศีรษะไปมาพร้อมกับพูดชื่อของวิชาที่เทียนชิงหยางใช้ขึ้น โดยสีหน้าท่าทางเต็มไปด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง

ท่าไม้ตายเซียนบู๊เทียนซ่วน เป็นไปไม่ได้ที่จะมีเพียงวิชากลายร่างแค่อย่างเดียวเท่านั้น

เวลานี้เทียนชิงหยางได้แสดงให้ทุกคนเห็นถึง ความแข็งแกร่งของวิชาทะยานเมฆาของตนเอง แม้ตอนที่เผชิญหน้ากับสุ่ยสือฉวน เขาก็ยังไม่ใช้กระบวนท่านี้

แต่การกระทำของเธอนั้น เหมือนว่าจะถูกเทียนชิงหยางคาดการณ์ล่วงหน้าเอาไว้แล้ว

ในขณะที่พลังปราณจากร่างของเธอนั้นถูกปลดปล่อยออกมา เงาลวงตาทั้งหมดก็ระเบิดสลายไป

โดยแรงระเบิดแฝงไปด้วยกระแสลมในอากาศที่รุนแรง รวมถึงอานุภาพพลังฟ้าดินห้าธาตุ จนทำให้หลินหย่าต้องถอยร่นไม่หยุด!

การระเบิดครั้งนี้ เหมือนจะลุกลามไปไม่หยุด โดยปรากฏขึ้นไปทั่วทั้งสนามบู๊แล้ว

บนแท่นผู้ชม เมื่อสุ่ยสือฉวนเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไป

ดูเหมือนว่าที่เขาพ่ายแพ้นั้นคงจะไม่ต้องตัดพ้อแต่อย่างใด เพราะตอนที่เทียนชิงหยางต่อสู้กับเขา ยังมีวิชาอีกมากที่ยังไม่ได้แสดงออกมาเลย

หลินหย่าถูกระเบิดอย่างกระเซอะกระเซิง พลังปราณในร่างกายก็สิ้นเปลืองไปอย่างหนัก

เมื่อมองทะลุผ่านการระเบิดเหล่านี้ไปแล้ว หลินหย่าก็มองเห็นอย่างใจเย็นว่ายังคงมีเงาร่างของเทียนชิงหยางที่ยังไม่ระเบิดอยู่อีก นั่นก็คือเงาร่าง ที่นั่งอยู่ตรงนั้นมาโดยตลอด

เวลานี้ หลินหย่าเองก็ไม่สนใจอะไรมากแล้ว

เหาะเหินพร้อมกับถือกระบี่พุ่งสังหารไปที่เทียนชิงหยางทันที ในขณะที่เธอแทงกระบี่นั้น ก็ปลดปล่อยวิชาชิงวิญญาณออกมาด้วย

เมื่อกระบี่พุ่งมาถึง ก็แทงทะลุกระแสชี่ป้องกันของเก้าอี้กิเลน แล้วก็แทงทะลุเข้าไปอีกครั้ง!

หลินหย่าสะดุ้งตกใจ เป็นเงาลวงตาอีกแล้ว!

ในขณะนั้นเอง เสียงระเบิดก็หยุดลง แต่เงาลวงตาเหล่านั้นของเทียนชิงหยาง ก็มาปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเธอ ร่างหนึ่งแย่งกระบี่ ร่างหนึ่งจับมือเธอเอาไว้ ส่วนที่เหลืออีกสองร่างก็ถีบเข้าไปที่น่องขาของหลินหย่า