เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1302

ขณะที่พูด อู่คงหลิงก็โบกมือแล้วโยน กระสอบสีดำใบหนึ่งออกมา ปรากฏอยู่ตรงหน้าของหลิงเหยา

หลิงเหยาค่อย ๆ เปิดกระสอบสีดำออก ด้านในนั้นก็คือสิบสามที่กำลังสลบอยู่

หลิงเหยารีบตบตีสิบสามเพื่อให้รู้สึกตัว แล้วสิบสามก็ค่อย ๆ ลุกขึ้น และหันมองไปโดยรอบอย่างงุนงง

หลิงเหยาหันกลับไปมองด้านหลังอีกครั้ง ก็ไม่พบเงาร่างของอู่คงหลิงแล้ว!

ผู้ชมที่อยู่โดยรอบ มีจำนวนไม่น้อยกำลังจ้องมองมาที่พวกเขาอยู่

หลิงเหยาหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย แล้วก็รีบลากตัวสิบสามลุกขึ้นและเดินจากไป

......

ในสนามบู๊ เทียนชิงหยางสีหน้าดุดันเย็นชา นิ้วมือสั่นเทาบ้างเล็กน้อย

การต่อสู้ของลู่ฝานเมื่อสักครู่นี้ ทำให้เขาตกใจกลัวขึ้นจริง ๆ โดยเฉพาะหลังจากที่ลู่ฝานมีอสูรเข้าสิงร่างแล้ว ก็ได้แสดงพลังการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวออกมา ทำให้เทียนชิงหยางรู้สึกว่ายากที่จะต่อกรและเทียบเคียงได้!

“เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้ ทำไมฉันถึงต้องตกใจกลัวคนธรรมดาอย่างลู่ฝานด้วย! ”

เทียนชิงหยางตะโกนอยู่ในใจ และพยายามควบคุมสภาพจิตใจของตนเองเอาไว้

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ตนเองจะตกใจกลัวพลังความสามารถของลู่ฝาน จนถึงกับสูญเสียความมั่นใจไปแล้ว

ในหัวสมองย้อนคิดถึงการต่อสู้ของลู่ฝานเมื่อสักครู่นี้แล้ว เทียนชิงหยางเองก็ลองคาดการณ์ดูว่าถ้าตนเองเผชิญหน้ากับเสอหลิง จะมีโอกาสชนะมากแค่ไหน

คำตอบ ชัดเจนว่า ไม่มีโอกาสที่จะเอาชนะได้เลย

เทียนชิงหยางปิดตาลง เริ่มสูดหายใจลึก

และในเวลานี้เอง เสียงของท่านแปดก็ดังขึ้น

“รอบต่อไป เทียนชิงหยางกับหลินหย่า! ”

เทียนชิงหยาง ค่อย ๆ ลืมตาสองข้างขึ้น

เขาเป็นนักบู๊ที่มีจิตใจบู๊มั่นคงแน่วแน่โดยสมบูรณ์ ขณะที่ได้ยินท่านแปดตะโกนพูดขึ้นนั้น ก็ได้ระงับความคิดที่สับสนวุ่นวายลงทั้งหมด ดวงตาก็กลับมามีความเด็ดเดี่ยวเหมือนก่อนหน้าขึ้นอีกครั้ง

หลินหย่าได้เดินออกมาก่อน กระบี่จงเทียน ก็ถืออยู่ในมือเตรียมไว้ตั้งนานแล้ว

ยัยแก่หยางพูดว่า: “มีเหตุผล ฉันว่าก็น่าจะมีบทสรุปแบบนี้! ”

อีกฝั่งหนึ่ง ฉู่สิง ฉู่เทียนทั้งสองคนต่างก็ตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ออก

หานอู๋ซวงหันกลับมามองไปที่พวกเขาและพูดขึ้นว่า: “พวกนายสองคนหยุดตัวสั่นได้แล้ว เดี๋ยวพื้นก็สั่นสะเทือนจนพังทลายลงมาแล้ว วางใจได้ ไม่เป็นปัญหาหรอก วันนี้เทียนชิงหยาง จะไม่ลงมือแน่นอน”

หานเฟิงดวงตาเป็นประกายและพูดขึ้นว่า: “นั่นก็หมายความว่าหลินหย่าสามารถที่จะชนะได้เหรอ? ”

หานอู๋ซวงใช้มือตบไปที่ศีรษะของหานเฟิง

“ชนะที่ไหนล่ะ ยังไงก็แพ้! ”

ภายในสนามบู๊ ลู่ฝานที่นอนอยู่บนเตียง ได้แตะไปที่ตัวเซียนบำเพ็ญชี่คนหนึ่งและพูดว่า: “เซียน ท่านยืนบังฉันดูการประลองยุทธ์แล้ว”

เซียนใช้มือตีลงไปบนหน้าอกของลู่ฝาน และพูดว่า: “ยังจะดูการประลองยุทธ์อีก หัวใจของนายเกือบจะถูกล้วงออกมาอยู่แล้ว เอ๊ะ? ไม่ใช่สิ อาการบาดเจ็บของนาย ทำไมถึงได้ฟื้นตัวเร็วขึ้นมากขนาดนี้เลย! ”

ลู่ฝานหัวเราะเบา ๆ โดยที่ไม่ได้ตอบอะไร

และมองไปยังหลินหย่าที่อยู่ท่ามกลางม่านน้ำสรวงสวรรค์แล้ว ลู่ฝานก็ถอนหายใจเบา ๆ ขึ้น