เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 132

อาจารย์เต้ากวงหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า "ความสามารถในการฟื้นฟูเหมือนกับสัตว์อสูร ไม่เสียแรงที่ฉันให้นายกินยาวิเศษ ลู่ฝาน ถ้านายฟื้นขึ้นมา ฉันจะถ่ายทอดเคล็ดวิชาบู๊ ที่เก่งกาจแท้จริงให้นาย ถึงตอนนั้นนายก็อย่าโทษอาจารย์แล้ว"

เหมือนลู่ฝานได้ยินคำพูดของอาจารย์เต้ากวง เขาขยับคิ้วเบาๆ

อาจารย์เต้ากวงพูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย "นายได้ยินเหรอ ฮ่าๆ ได้ยินก็ดี อยากเรียนเคล็ดวิชาบู๊ล้ำลึก ก็รีบฟื้นขึ้นมา"

ลู่ฝานขยับคิ้วอีกครั้ง

อาจารย์เต้ากวงเดินเข้ามา ใส่พลังปราณเข้าไปในตัวลู่ฝาน ช่วยให้ลู่ฝานรักษาอาการบาดเจ็บเร็วขึ้น จากนั้นเดินเอามือไพล่หลัง ออกไปข้างนอก

เจ้าดำเงยหน้ามองเต้ากวงตลอดเวลา มีเพียงเจ้าดำที่รู้ว่ากลิ่นไอแข็งแกร่งเมื่อครู่มาจากที่ไหน

เจ้าดำแยกเขี้ยวใส่หลังอาจารย์เต้ากวง จากนั้นหันมามองลู่ฝาน แล้วกลอกตาไปมา

จากนั้น เจ้าดำคำรามออกมาเบาๆ กลายเป็นลำแสงเข้าไปตัวลู่ฝาน กลายเป็นมังกรดำ ที่แขนลู่ฝาน แล้วเลื้อยไปทั่วทุกที่

พลังปราณ ในตัวลู่ฝาน เริ่มไหลไปที่แขนขวาของเขา อย่างไม่สามารถควบคุมได้

มังกรดำเคลื่อนไหวอยู่ในเส้นปราณชี่ ได้รับความชุ่มชื้นจากปราณของลู่ฝาน ลำตัวยาวขึ้นอย่างรวดเร็ว

เหมือนมีเสียงคำรามอย่างสดชื่น ดังขึ้นมาจากในแขนของลู่ฝาน

......

หลังผ่านไปสามวัน มีเสียงเอะอะดังขึ้นข้างหู ลู่ฝานลืมตาขึ้นช้าๆ

เหมือนเขานอนไปหมื่นปี มีแสงสว่างส่องออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ทะลุไปในอากาศ

เหมือนโลกตรงหน้าไม่เหมือนเดิม ฟ้าดินกำลังสั่นไหว เหมือนม้วนภาพวาด ราวกับว่าแค่ลู่ฝานยื่นมือไปทิ่มเบาๆ โลกที่เหมือนม้วนภาพวาด ก็จะโดนทิ่มจนเป็นรู

ฟู่ว......

ลู่ฝานพรูลมหายใจออกมา จากนั้นค่อยๆ ลุกขึ้น

เจ้าดำนอนหมอบอยู่ข้างเตียง กระบี่หนักไร้คมของเขาวางอยู่หน้าประตู ลู่ฝานมองเจ้าดำ แล้วขมวดคิ้ว นี่เขาสลบไปนานมากเลยเหรอ ทำไมดูเหมือนเจ้าดำตัวโตขึ้นแล้วเนื้อกลมๆ สองก้อนที่นูนอยู่บนหัวมันคืออะไร

ลู่ฝานลูบหัวใหญ่ๆ ของเจ้าดำ เจ้าดำแลบลิ้นมาออกมาเลียอย่างบ้าคลั่ง เลียจนใบหน้าลู่ฝาน เต็มไปด้วยน้ำลาย

ลู่ฝานดันเจ้าดำออก จัดแจงเสื้อผ้า แล้วเดินออกไปข้างนอก

แสงแดดด้านนอกแยงตา ทำให้ลู่ฝานหรี่ตาลงเบาๆ