เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 133

เงาคนร่วงลงมาตามสายลม เป็นหญิงสาม ชายสาม ทั้งหมดหกคน

นำมาด้วย ผู้ชายหน้าตาน่ามองคนหนึ่ง อายุประมาณสามสิบปี ร่างสูงโปร่ง มีกระบี่เล่มหนึ่งตรงเอว มือซ้ายสวมแหวนเงินวงหนึ่ง

ชายหญิงที่อยู่ด้านหลังผู้ชาย ล้วนสวมเสื้อราคาแพง ท่าทางสูงส่ง ลู่ฝานเห็นว่าในนั้นมีคนคุ้นเคย เป็นผู้หญิงที่ยืนหลังสุด คือคนที่ไม่ได้เจอนานอย่างจางเยว่หานไม่ใช่เหรอ ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ

"นี่คณะหนึ่งเดียวเหรอ ดูไม่ต่างจากเล้าหมูเท่าไร"

ผู้หญิงที่ยืนข้างจางเยว่หาน ขมวดคิ้วพูดขึ้นมา ปิดจมูกราวกับว่า ถ้าสูดอากาศที่คณะหนึ่งเดียวเข้าไป จะทำให้เธอเป็นลมอย่างไรอย่างนั้น

คำพูดของเธอ ทำให้หานเฟิงและคนอื่น สีหน้าอึมครึมทันที คณะหนึ่งเดียวเล็กกว่าคณะอื่นจริง แต่คนพวกนี้ไม่มีสิทธิ์มาดูหมิ่น ทันใดนั้น หานเฟิง ฉู่สิง ฉู่เทียน สายตาเย็นชาทันที

ขนาดคนที่หัวเราะอยู่ตลอดอย่างศิษย์พี่ใหญ่ ก็ชะงักไปเช่นกัน

ผู้ชายที่นำมา สะบัดมือไม่ให้ผู้หญิงพูดไร้สาระ เงยหน้าคารวะอาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง แล้วพูดว่า "อี้ชิง เต้ากวง ไม่เจอกันนานเลย"

ราวกับว่าอาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวง ไม่ชอบชายคนนี้เท่าไร เมื่อชายคนนี้ทักทายพวกเขา ทั้งสองไม่มีท่าทีว่าจะลุกขึ้น

อาจารย์อี้ชิงพูดอย่างเฉยเมยว่า "หลางเจี้ยน ไม่ต้องมาพูดพิธีรีตอง นี่ศิษย์คณะบังเหินของพวกนายเหรอ ดูผอมแห้ง ดูไม่ค่อยเท่าไรนะ"

คำพูดของอาจารย์อี้ชิงทำให้หานเฟิงและคนอื่น หัวเราะขึ้นมาทันที

โดยเฉพาะหานเฟิง หัวเราะเวอร์ที่สุด ทำให้หญิงชายที่ตามหลางเจี้ยนมา มีสีหน้าอึมครึมทันที

หลางเจี้ยนขมวดคิ้วเบาๆ พวกแก่คณะหนึ่งเดียว ไม่เห็นคุณค่าของผู้อื่น ตัวเองเกรงใจพวกเขา แต่พวกเขากลับกล้าอวดดีขนาดนี้ คิดไม่ออกจริงๆ ทำไมท่านผอ. ยังให้พวกเขาตั้งคณะ ในสถาบันต่อไป

ผู้ชายตาสามเหลี่ยมด้านหลังหลางเจี้ยน พูดว่า "ได้ยินมานานว่าคนคณะหนึ่งเดียวหยาบคาย วันนี้ได้เห็น สมคำร่ำลือตามคาด"