เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1320

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแหะแหะและพูดว่า: “ถูกต้อง เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายพูดได้ถูกต้อง เพียงแต่ พวกเราฆ่าอู่ชิงเฉิงแล้ว แต่กลับปล่อยตัวอู่จุนไป แบบนี้จะเกิดเรื่องขึ้นอีกไหม! ฉันคิดว่า จำเป็นอย่างมาก ที่ต้องไล่ตามอู่จุน และฆ่าเขาทิ้งซะ หากไม่ตัดรากถอนโคน สักวันเขาจะย้อนกลับมาอีก”

ลู่ฝานยังไม่ทันจะตอบ ก็พลันมีเสียงฝีเท้าดังขึ้น

เงยหน้าขึ้นมอง ก็พบว่าเป็นหน่วยลาดตระเวน ที่มาถึงอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานรีบกลายร่างเป็นลำแสงแล้วจากไป เมื่อมาถึงสถานที่ที่ปลอดภัยแล้ว จึงพูดตอบว่า: “หนีก็หนีไปเถอะ คิดว่าเขาคงจะไม่กล้าอยู่ที่เมืองหลวงอีกต่อไปแล้ว หากว่าฉันเป็นเขา จะต้องหลบหนีกลับไปโลกจู๋หลงอย่างว่านอนสอนง่าย นับจากนี้คงไม่กล้ามาเหยียบเมืองหลวงอีกแน่นอน”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า: “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายไม่กลัวว่าเขาจะไปตามพวกยอดฝีมือของโลกจู๋หลงมาแก้แค้นอย่างนั้นเหรอ? ”

ลู่ฝานยิ้มและพูดว่า: “พูดตามจริง ฉันไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย หากว่าเขากล้าที่จะพาคนมา งั้นครั้งหน้าเขาก็คงจะกลับไปไม่ได้แล้ว”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดชมว่า: “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ในที่สุดฉันก็รับรู้แล้วว่าอะไรที่เรียกว่าสภาพจิตใจของยอดฝีมือ อย่างเจ้านายนี้ก็คือมีสภาพจิตใจแบบยอดฝีมือ นั่นก็คือต่อให้ด้านหน้าจะมีภูเขาจะถล่มทลาย แต่สีหน้าก็คงไม่เปลี่ยนแปลง มีคลื่นทะเลยักษ์อยู่ด้านหลัง จิตใจก็ยังคงสงบนิ่ง จัดการเรื่องราวอย่างมั่นคงเด็ดเดี่ยว ไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้หวั่นไหว ท่วงท่าองอาจกล้าหาญ จิตใจกว้างขวางทนรับต่อทุกสถานการณ์ได้......”

ลู่ฝานพูดขึ้นว่า: “หุบปากได้แล้ว พูดประจบประแจงมากเกินไปแล้ว! ”

......

ห้องทรงพระอักษร เปิดไฟสว่างไสว

เพิ่งจะเข้าสู่ยามค่ำคืน ฉินซางต้าตี้ไม่คุ้นเคยที่จะเลือกนางสนมมาร่วมหลับนอนตั้งแต่ยังหัวค่ำแบบนี้

เขากำลังสนทนาพูดคุยกับหลู่เฉิงเซี่ยงถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมืองหลวงในช่วงที่ผ่านมา ทั้งสองคนนั่งหันหน้าเข้าหากัน ทั้งเล่นหมาก และดื่มชาไปพลางด้วย ดูไม่เหมือนฝ่าบาทกับขุนนาง เหมือนจะเป็นเพื่อนกันเสียมากกว่า

“กราบทูลฝ่าบาท อำมาตย์เทียนฉิงจากหอเฟิ่งไถขอเข้าพบ! ”

ฉินซางต้าตี้ยิ้มขึ้นเล็กน้อย และพูดว่า: “ข้ารู้ว่า ไอ้พวกคนตระกูลเทียน คงอดทนไม่ไหว จะต้องมีคนมาหาแน่นอน ขุนนางหลู่อ่า พวกเรามาเดิมพันกันไหม ฉันเดิมพันว่าที่เทียนฉิงมานั้น จะต้องมาพูดเรื่องการประลองยุทธระหว่างเทียนชิงหยางกับลู่ฝานในครึ่งเดือนหลังจากนี้แน่นอน”

อำมาตย์เทียนฉิงตื่นเต้นดีใจอย่างที่สุด รีบคำนับและพูดว่า: “ขอบพระคุณฝ่าบาท ข้าน้อยขอลาก่อน! ”

อำมาตย์เทียนฉิงวางภาพจิตรกรรมลง แล้วก็แทบจะวิ่งเหยาะ ๆ ออกไปจากห้องทรงพระอักษรเลย

หลู่เฉิงเซี่ยงหัวเราะฮ่าฮ่าและพูดว่า: “เทียนฉิงผู้นี้ คงจะดีใจอย่างมากทีเดียว ฝ่าบาท ท่านตอบตกลงเขาแล้วจริงเหรอ! ”

ฉินซางต้าตี้ยิ้มและพูดว่า: “กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ จะเป็นเท็จได้อย่างไร ตอบตกลงแล้วก็คือตอบตกลงแล้ว นอกจากนี้ นายไม่รู้สึกเหรอว่า หากลู่ฝานนำพาอสูรวิเศษขึ้นมาบนเวทีประลองแล้ว จากนั้นก็ทำการอสูรสิงร่าง เพียงไม่กี่กระบวนท่าก็เอาชนะการต่อสู้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็คงจะไม่สนุกแล้วไม่ใช่เหรอ? ”

หลู่เฉิงเซี่ยงพยักหน้าและพูดว่า: “จริงด้วย การต่อสู้ครั้งสุดท้าย ก็ควรที่จะดุเดือดหน่อย”

ฉินซางต้าตี้พูดว่า: “ถูกต้อง ฉันอยากจะดูจริง ๆ ว่า ขีดสุดพลังความสามารถของสองคนนี้ ตกลงอยู่ระดับไหนกันแน่!