เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1319

ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลู่ฝานมีความรู้สึกแบบนี้ ในสภาพที่ทั้งร่างกายเร่าร้อนราวกับถูกไฟเผา และขณะหายใจก็เต็มไปด้วยกลิ่นของยา

ชัดเจนว่ายากำลังควบคุมให้เพิ่มระดับวิทยายุทธ ปรับเปลี่ยนสภาพของร่างกาย!

ครั้งแรกที่ลู่ฝานได้ฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาใหม่นั้น ก็เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งแรกที่กินยาเบญจธาตุน้อยเข้าไป ก็เป็นแบบนี้เช่นกัน

แต่ตอนนั้น พลังความสามารถของเขายังคงต่ำต้อย ดังนั้นยาเพียงเม็ดเดียว ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาได้รับประโยชน์ไม่น้อย

แต่ในตอนนี้ ร่างกายของเขาเคยผ่านการฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาใหม่หลายต่อหลายครั้งแล้ว

ยาที่ดีนั้น ก็เคยกินเข้าไปจำนวนไม่น้อย โดยเฉพาะที่เคยถูกพลังแห่งโลกใบเล็กของจักรพรรดิอู่ช่วยปรับสภาพร่างกายแล้วนั้น ลู่ฝานจึงยากที่จะจินตนาการได้ว่า ยังมียาอะไรอีก ที่สามารถทำให้เขาเพิ่มระดับพลังความสามารถขึ้นได้อีก!

ลู่ฝานสูดหายใจลึก ก็สามารถรู้สึกได้ว่ายากำลังเข้าสู่ร่างกาย แล้วแปรเปลี่ยนเป็นจุดลำแสงนับไม่ถ้วน แผ่กระจายไปทั่วร่าง

จุดลำแสงครึ่งหนึ่ง เข้าสู่จิตญาณ อีกครึ่งหนึ่งเข้าสู่กระดูกทั่วร่าง

บริเวณที่เคลื่อนผ่าน ก็เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง

โดยเฉพาะจิตญาณ ที่เริ่มจะแผ่ขยายอย่างบ้าคลั่ง

ผู้ฝึกชี่ยังคงให้ความสำคัญในการบำเพ็ญฝึกฝนจิตญาณ โดยผู้ฝึกชี่และนักบู๊ที่มีพลังความสามารถระดับเดียวกัน แน่นอนว่าผู้ฝึกชี่จะมีความแข็งแกร่งทางด้านวิญญาณมากกว่าเล็กน้อย

ยาที่ผู้ฝึกชี่กินเองนั้น ก็จะมีประสิทธิภาพเสริมแกร่งทางด้านจิตญาณอยู่บ้าง แบบนี้จะช่วยให้พวกเขาสามารถควบคุมพลังแห่งฟ้าดินได้ง่ายขึ้น

แต่เหมือนกับครั้งนี้ ที่เพิ่มระดับความแข็งแกร่งของจิตญาณอย่างมากนั้น ลู่ฝานเพิ่งจะสัมผัสพบเจอเป็นครั้งแรก

นอกจากนี้ ที่สำคัญที่สุดก็คือ ลู่ฝานยังรู้สึกได้ว่าภายในจิตญาณของตนเอง มีพลังหุ้นตุ้นเพิ่มขึ้นมา

ยาเม็ดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะมีพลังหุ้นตุ้นด้วย!

ลู่ฝานตื่นเต้นดีใจอย่างมากในทันที

เดิมทีพลังหุ้นตุ้นที่หลงเหลือในยารวมศูนย์นั้นก็มีเหลืออยู่ไม่มากแล้ว

ลู่ฝานคำนับแสดงความเคารพไปยังท้องฟ้าอีกครั้ง ไม่ว่าอย่างไร อีกฝ่ายหนึ่งก็ถือว่าเป็นอาจารย์ของเขาครึ่งหนึ่ง เขาจะจดจำชื่อสือฟางนี้ไปตลอดกาล!

ลู่ฝานเก็บหม้อสือฟางที่ไร้ภูติอาวุธนี้ขึ้น แล้วก็ค่อย ๆ เดินกลับไปที่ร้านเหล้า

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรได้ส่งเสียงภายในร่างกายของลู่ฝานว่า: “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันติดตามสือฟางมาก็นานแล้ว ตอนที่เขาตายนั้น ฉันยังไม่เสียใจเท่ากับวันนี้เลย นี่เป็นเพราะอะไร? ”

ลู่ฝานพูดว่า: “น่าจะเป็นเพราะว่า คราวนี้เขาไม่หลงเหลืออะไรอีกต่อไปแล้วจริง ๆ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า: “อาจจะใช่ ก่อนหน้านี้ อย่างน้อยฉันยังจำศัตรูแค้นของสือฟางได้ ความแค้นทำให้ฉันจดจำอู่ชิงเฉิงกับสือฟาง แต่ตอนนี้ท่านได้แก้แค้นให้กับสือฟางแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันควรจะจดจำเขาในเรื่องอะไร? จะให้จดจำทุกอย่างของเขาเหรอ? ”

ลู่ฝานพูดว่า: “ทำไมวันนี้นายถึงมีสภาพจิตใจที่อ่อนแอเช่นนี้ มันไม่เหมือนกับนายเลยนะ! ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า: “ฉันกลัวว่า สักวันหนึ่ง ฉันจะหลงลืมสือฟางไป”

ลู่ฝานพูดว่า: “ไม่หรอก นี่ยังมีหม้อสือฟางอยู่อีกไม่ใช่เหรอ และยังมีจวนของเขาอีกด้วย สิ่งเหล่านี้คือเครื่องยืนยันว่าเขาเคยดำรงชีวิตอยู่มาก่อน มองเห็นพวกมัน ก็จะไม่หลงลืมแล้ว”